It's Complicated. Larry Stylinson❤

#13 Each others soulmates

Louis Pov.

'Er zitten handafdrukken in je nek.'
Antwoord ik.
'Uh-uhmm.. Het was gewoon een uh..'
'Harry..? Ik heb jou ook de waarheid vertelt. Kan je dat ook voor mij doen?'
Ik moet het gewoon weten. Ik weet niet waarom. Maak ik me zorgen om hem? Misschien.. Ik weet het niet.
'Je hebt gelijk. Het uhmm..'
Ik leg mijn hand op zijn knie.
Ik glimlach naar hem en laat hem weten dat het goed is. Hij moet mij kunnen vertrouwen.
'Het is van mijn vader. Hij was gisteren gewoon een beetje boos.'
Zijn glimlach verdwijnt.
'Gewoon boos? Ik noem dit niet gewoon boos, Harry.'
Hij kijkt naar beneden. Ik leg mijn hand op zijn kin en ik zorg ervoor dat hij in mijn ogen kijkt. Wauw..
Wat heeft hij mooie ogen.. Oke wacht..
Ik moet hem nu even helpen..
'Mishandeld hij jou?'
Ik vraag het heel rustig en bijna fluisterend. Ik wil hem niet verdriet doen. Het blijft stil. Maar dan uiteindelijk hoor ik een zware zucht.
'Ja..' antwoord Harry verdrietig.
'Misschien.. Ik weet niet of je dit wil.. maar uhmm.. Misschien kunnen we elkaar helpen? Ik bedoel.. ik snap als je he-'
Ik word onderbroken.
'Ja, uhmm.. Ja natuurlijk.'
Er verschijnt weer een glimlach.
'Maar hoe wil je dat doen?' Vraagt Harry. 'Elkaar steunen en helpen
wanneer dat nodig is.'
Harry glimlacht nog breder.
'Dat zou ik fijn vinden.'

Na een tijdje staat Harry op.
'Sorry Louis, maar het is bijna 5 uur.
Ik moet nu echt gaan.'
Ik glimlach naar hem en trek hem in een knuffel.
'Bedankt voor alles Harry.'
Hij knuffelt me terug.
'Geen probleem Louis.'
Ik zie hem weglopen en ik loop ook langzaam naar huis. Nogsteeds heb ik Harry de hele tijd in mijn gedachte.
Is hij nu een vriend van me?
Heb ik nu een vriend?
Gewoon een jonge die tegen Zayn op durft te praten. Wow..
En zijn ogen. Zijn krullen. Zijn lach.
Zijn kledingstijl. Zijn..
Oke..
Louis William Tomlinson..
Je bent verliefd❤

Harry Pov.

Ik loop naar huis met nogsteeds kriebels in mijn buik. Hij wil mij gewoon als een soulmate.
Gewoon iemand waarmee je kan praten. Ik heb het nodig en hij ook.
Hij gaf me een knuffel en het voelde magisch. Met deze gedachtes loop ik naar huis. Ik zie dat het bijna 5 uur is dus het laatste stukje zet ik in een sprintje.

Ik doe de voordeur open en merk dat het akelig stil is in huis. Ik doe mijn jas en mijn schoen uit en gooi mijn tas naast de kapstok. Als ik de woonkamer inloop, merk ik dat er niemand is. Ook in de keuken is er geen persoon te bekennen. Raar..
Ik pak een koekje en loop naar boven.
Ik merk dat de douche aan staat en bedenk me dat pap waarschijnlijk onder de douche staat. Shit..
Is hij jammergenoeg wel thuis.
Ik ga naar mijn kamer en ik ga zitten op mijn bed. Mijn buik begint te knorren. Ik heb natuurlijk geen lunch gehad, omdat pap ervoor heeft gezorgd dat ik mijn lunch niet kon maken. Na ongeveer 5 minuten merk ik dat de douche uit gaat. Pap is klaar met douchen. Dat wordt weer een gedonder. Nog geen minuut nadat ik dat gedacht heb voel ik al 2 handen mijn kraag vastpakken. Ik word geduwt tegen de muur.
'Zo snotjoch.. kwam je niet even melden dat je thuis bent?'
Zei mijn vader boos.
'De badkamerdeur was opslot.'
Antwoord ik terug.
'Oh.. dus meneertje geeft nu mij de schuld?'
Shit.. ik had dat beter niet kunnen zeggen. Ik voel een harde vuist op mijn wang. Ik sluit mijn ogen.
'S-Sorry pap..'
'Ik ben nog lang niet klaar met jou..'
Hij geeft me nog een harde schop in mijn buik waardoor ik naar beneden zak. Hij loopt mijn kamer uit.
Ik leg mijn hoofd in mijn handen en mijn handen op mijn knieën.
Zo zit ik daar ongeveer een halfuurtje te huilen. Ik heb Louis nodig..
Waarom heb ik zijn nummer niet gevraagd? Hoe dom kan ik zijn..
Straks heeft hij mijn hulp nu hard nodig en dan ben ik er niet voor hem..
Ik ga morgen meteen zijn nummer vragen. Ik ga op mijn bed liggen en val langzaam in slaap. Zonder eten.
Alleen een vies, droog koekje.

Heee!
Weer Larry!
Whoop whoop!
Er komt natuurlijk meer..
Tips? Ideeën? Altijd welkom!
X A