It's Complicated. Larry Stylinson❤

#46 Spreek altijd de waarheid.

Sorry voor late hoofdstuk. Scroll helemaal naar beneden voor reden. (Rijm shizzle, jwz)

Harry Pov.

Papa

Hij kijkt me aan met een smirk.
Ik krijg rillingen over mijn rug van de blik. Louis merkt het en wrijft over mijn knie zodat ik hem aankijk.

'Het komt goed, babe.' Zegt hij als hij me een klein kusje geeft.

Mijn vader gaat met zijn advocaat op de stoelen zitten. Vooraan, zodat de rechter ons goed kan zien.

Niet veel later komt de rechter binnen. Hij gaat zitten op de hogere stoel. Een soort podium..

'Welkom, heren Styles en moeder, zoon Tomlinson.' Verwelkomt hij ons.
Allemaal zo officieel, bah..

Louis legt een hand op mijn knie en ik leg de mijne eroverheen. Zachtjes wrijf ik met mijn hand over de zijne.
Het maakt me rustig. Want, jemig.. wat ben ik zenuwachtig.

'Laten we eerst beginnen met de reden waarom we hier uberhaupt zijn samengekomen..' begint de rechter.

'Harry Styles is ingetrokken bij huize Tomlinson, terwijl Desmond Styles er niets van af wist, is dat correct?'

Alle vier knikken we.

'Goed, laten we beginnen met de argumenten van Desmond Styles. Daarna een korte pauze van 5 minuten om te overleggen met de advocaat van Desmond Styles. Na de pauze komt Harry Styles aan het woord en is het de mogelijkheid dat Louis Tomlinson en Johannah Tomlinson ook hun argumenten mogen geven.'

Alle vier knikken we weer.

'Desmond, dan wil ik u vragen om op te staan en uw woord te doen.'
Mijn vader staat op en kucht voordat hij praat.

'Mijn lieve zoon heeft mij verlaten en is bij familie Tomlinson gaan wonen zonder mijn toestemming te vragen.' Zegt hij dramatisch.

'Is er iets van te voren gebeurt waarom hij niet meer bij u wilde wonen..?' Vraagt de rechter.

Ik wil wat zeggen maar Louis knijpt in mijn been, zodat ik mij stil hou.

'Straks mag jij aan het woord, lieverd.'
Fluistert hij.

'We hadden een kleine ruzie, omdat hij niet naar een feest mocht.' Liegt hij.

'Welk feest om precies te zijn?'

'Ehm.. Een feest van, ehm, een vriend van hem.' Liegt hij.
Ik voel woede in mij opkomen.
Louis wrijft zachtjes over mijn bovenbeen, zodat ik rustiger word.

'Duidelijk. En heeft u er nog wat aan gedaan om hem terug te krijgen?'

'Nee, u weet hoe jongeren zijn. Die komen er later wel achter hoe hard ze hun ouders nodig hebben..'

'Hoe ze goede ouders nodig hebben.' Fluister ik zodat alleen Johannah en louis het kunnen horen.

'...Het enige wat ik kon doen was huilen en wachten. Ik heb mijn jonge zo erg gemist.' Zegt hij. Wat een dramaqueen. Hij heeft me waarschijnlijk alleen gemist, omdat hij me niet meer kon slaan.

'Dat begrijp ik. Heeft u verder nog wat in te brengen?' Vraagt de rechter.
Mijn vader schud zijn hoofd.

'Mooi, dan is er nu tijd om te praten met de advocaten in de zaal hiernaast waar ook koffie en wat lekkers te vinden is.'

Iedereen staat op en loopt naar een grote zaal. Ik hou Louis' hand vast, zodat ik hem niet kwijt raak door de grote menigte.

'Ik ga even snel naar de wc.' Zegt Louis in mijn oor. Ik knik en geef hem een klein kusje voordat hij weg loopt.
Ik loop richting het drinken als ik wordt tegengehouden door een persoon. Het onbekende figuur trekt me mee in een klein hokje. Een bezemkast om precies te zijn.
Als de persoon voor me staat valt me het pas op wie het is. Papa.

'Zo, jonge. Lang niet gezien.' Begint hij met een vieze grijns op zijn gezicht.

'W-Wat wilt u van me?'

'Ik wil dat je naar me luistert.' Sist hij.
Ik slik een brok in mijn keel weg. Ik ben bang.

'Jij gaat geen 1 woord tegen die rechter zeggen wat er tussen ons gebeurt-'

'M-Maar i-'

'Laat me uitspreken, meneer!' Schreeuwt hij als hij mijn bovenarm stevig vast pakt. Ik voel het branderige gevoel al in mijn arm.

'Als ik problemen krijg door jouw woorden, dan zwaait er wat.'
Sist hij.

'W-Wat dan?' Vraag ik.

'Ik heb wel door hoe je met die Tomlinson om gaat, jongen. Als iets mij overkomt, dan gaat dat lieve vriendje van jou eraan!' Schreeuwt hij wanneer hij mij tegen de bezemkast aan duwt en weg loopt. Mijn hart slaat duizend keer per seconde.

Ik blijf ongeveer 2 minuten in die kast, waarna ik eruit loop.
Ik loop weer terug naar de tafel met drinken, als ik weer word vastgepakt bij mijn bovenarm. Ik schrik en draai me snel om.

'Wow.. Rustig, baby. Ik ben het maar.'
Grinnikt Louis. Ik lach zachtjes mee.

'Hier. Ik heb al wat drinken voor je besteld.' Zegt hij als hij me een bekertje water aanbied. Met trillende handen pak ik het bekertje voorzichtig vast. Louis merkt het op en kijkt me bezorgd aan.

'Alles goed, Hazz?
Ik knik langzaam en neem een slok van mijn water.

'Gewoon een beetje zenuwachtig.' Glimlach ik zachtjes.

'Begrijp ik, lieverd. Alles komt goed, zolang je maar de waarheid spreekt.'

En dat is juist het probleem..

Vergeet niet te stemmen!
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Inspiratieloos.. Again.