{COMPLETED}
Momenten kunnen moeilijk zijn. Dat weet Louis Tomlinson als de beste. Hij maakt lastige momenten mee en hij ziet geen toekomst meer voor zijn ogen. Is Harry sterk genoeg om Louis te helpen? Is er nog een toekomst voor Louis of besluit hi...
Ik word wakker en merk dat Louis nog slaapt. Hij ligt zo rustig. Zo kalm. Ik snap gewoon niet hoe mensen hem pijn kunnen doen. Ik bedoel.. Kijk naar hem! Hier zou je zo een foto van kunnen maken.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(Kon geen andere cute foto vinden)
Ik blijf hem ongeveer een kwartier zo kijken. Ik wil nu zo graag een arm om hem heen slaan. Hem veilig laten voelen, maar dat kan niet. Dat is raar.. Ik ben niet gay.
Ik heb hem gisteren een kus gegeven op zijn voorhoofd. Hij sliep toch.. (Mwhoahaha, dat dacht je..) En een klein kusje betekent niks.. Het was gewoon voor hem. Om hem goed te laten voelen. Toch? Jaaahh.. Tuurlijk, Harry! Alleen maar om hem goed te laten voelen. Veiligheid boven alles zeggen ze toch?
Ik merk dat Louis wakker word. Hij doet langzaam zijn ogen open en kijkt meteen naar mij. 'Goedemorgen.' Fluister ik. Hij rekt zich uit. 'Goedemorgen.' Fluistert hij terug. 'Ontbijt?' Vraag ik terwijl ik opsta. Hij pakt mijn pols vast en trekt me terug het bed in. 'Ik ben moe..' antwoord hij slaperig. Ik glimlach naar hem. 'Misschien helpt een douche?' Hij heeft nogsteeds mijn pols vast. Ik weet niet waarom. Het voelt fijn. 'Mmh.. Oke..' antwoord hij terug. 'Ik maak ondertussen wel ontbijt oke?' Hij kijkt naar me. 'Je weet niet eens waar alles is..' Zegt hij met een glimlach. 'Ik zoek wel.. Komt wel goed.' Hij stapt uit bed. Pakt zijn kleren en loopt naar de douche. Ik kijk nog even naar zijn kont, maar kon niet lang kijken. Hij was al weg.
Ik stap ook uit bed en kleed me om. Zoals altijd, een zwarte skinnyjeans en een wit T-Shirt. Basic outfit.
Ik loop naar beneden en zie zijn moeder aan de keukentafel zitten. 'Goedemorgen.' Zegt ze lief. Ik antwoord hetzelfde terug. 'Is Louis aan het douchen?' Ik knik en loop naar het aanrecht. Ik kijk in de kastjes of ik ook ergens eten kan vinden. 'Het linker kastje.' Hoor ik achter me. Ik kijk om en zie Louis. Ook in een zwarte skinnyjeans en een wit shirt. Zijn haar is nog nat wat er super schattig uitziet. Ik geef het toe.. 'Jij bent snel klaar.' Hij knikt en lacht. 'Straks school..' zucht hij. Hij gaat tegenover zijn moeder zitten. Ik zie dat zijn moeder zijn hand pakt en erover wrijft. Ze mompelen wat tegen elkaar wat ik niet kan verstaan. Had ik maar een moeder.. Ik heb wel een moeder, maar ze is weg. Ze heeft me alleen gelaten met een monster. Pap sloeg me al toen mam nog bij ons was, maar minder. Mam zei altijd dat ze me nooit alleen zou laten. Ze zei dat ze van mij hield.
Ik zucht diep als ik langer over mam nadenk. De positieve en de negatieve. Louis merkt het blijkbaar op en loopt naar me toe. 'Gaat het?' Vraagt hij als hij tegen het aanrecht leunt en naar me kijkt. Ik kijk terug in zijn, o zo mooie, ogen. 'J-Ja.' Antwoord ik nerveus. Hij legt een hand op mijn schouder. 'Weet je het zeker?' Ik knik en blijf in zijn ogen kijken. Hij glimlacht zachtjes en trekt me in een knuffel. 'Ik weet dat er iets mis is.. We gaan hier later over praten oke?' Fluistert Louis in mijn oor. Ik zucht nog een keer, maar knik. Ik neem 2 borden mee naar de keukentafel en ga naast Louis zitten. Ik merk dat Louis moeder al weg is.
'Harry? Ik wil niet een stalker zijn hoor, maar wat vroeg je gisteren aan meneer Korf?' Ik kijk hem vragend aan. 'Wie is meneer Korf?' Hij lacht. Heel schattig. (Kuch) 'Ik bedoel Leo.' 'Ohhw.. Ik vroeg of hij voor vandaag aan alle leraren kan laten weten dat ik geen boeken bij me heb voor vandaag, zodat ik niet elk lesuur straf krijg.' Louis glimlacht naar me. 'Slimme jongen..' antwoord hij. Ik begin te blozen. Hij merkt dat gelukkig niet op, want net op dat moment neemt hij een hap van zijn brood.
We praten over random dingetjes. Hij is zo schattig.. Waarom denk ik de hele tijd dat soort dingen over hem? Het is een jongen. Een JONGEN! Ik zucht, maar gelukkig hoort Louis het deze keer niet.
Als we onze broodjes op hebben, pakken we onze tassen en pakken we onze lunch die ik heb gemaakt voor ons. We zeggen Johannah nog gedag en lopen het huis uit. We lopen naar school. 'Ik heb best zin in school.' Zegt Louis. 'Hoezo?' Vraag ik hem verbaast. 'Gewoon.. Nu ik jou heb is het veel leuker..' antwoord hij. Ik glimlach en zeg dan uiteindelijk: 'Ik ben ook blij dat ik jou heb, Louis.' Ik sla een arm om zijn schouders heen. Zo lopen we verder. Op naar school..
Heeee, Als je je afvraagd waarom dit hoofdstuk iets later is (Terwijl ik geen post tijden heb) Dan moet je even kijken bij mijn 'Meldingen boek'. Daar leg ik het uit. Misschien kom je dan ook de reden te weten waarom dit hoofdstuk zo super slecht is..
