It's Complicated. Larry Stylinson❤

#38 Ik wil je niet kwijt, Boo

Louis Pov.

Ik loop naar beneden en zie Harry op de grond zitten. Hij zit met zijn rug tegen de muur en zijn knieën tegen zijn borst aangedrukt. Zijn handen trillen en zijn hoofd heeft hij in zijn handen gelegd.

Het breekt mijn hart in duizend stukjes..

Hij huilt en maakt harde snikken.
Ik krijg tranen in mijn ogen als ik hem zo zie.. Wat heb ik gedaan?

'H-Hazz..?' Mompel ik.

Hij kijkt op en schrikt als hij mij ziet.

Hij schrikt als hij mij ziet.

Hij schrikt als hij mij ziet.

Fuck.

Ik heb hem verwoest. Ik heb hem kapot gemaakt. Niet alleen mijn hart is gebroken, maar zijn hart bestaat ook nog. Hopelijk.. Alsof hij al niet genoeg is gebroken.

Harry staat snel op en veegt zijn handen aan zijn broek van de natte handen. Logisch.. Hij heeft gehuild.

Gehuild.

Omdat ik weer zo nodig dramatisch moest doen. Ik moest weer mijn woordje houden.. Ik moest weer tegen hem schreeuwen. Ik wist niet eens wat er aan de hand was! Ik heb hem niet eens de tijd gegeven om hem uit te leggen.. Niet langer dan 5 seconden.
Wat ben ik een egoïst.

'L-Lou.. Kijk, he-het spijt me.. I-Ik had je moeten vertrouwen. I-Ik had het tegen je moeten zeggen en-'

Ik loop ondertussen naar hem toe.
Ik onderbreek hem met een zoen.
Hij gaat er in mee en bij ons allebei vallen de tranen over onze wangen.
De zoute smaak proef je op onze lippen.

Dit is het enige wat we op dit moment nodig hebben. Een zoen, maar vooral elkaar. Ik weet nogsteeds niet wat er aan de hand is, maar op dit moment boeit het me niet. Ik geniet van dit moment. Onze emoties letterlijk en figuurlijk mengen. De toekomst maakt me niet meer veel uit. Het enige dat ik weet is dat ik van hem hou.
Ik hou van Harry Edward Styles.
Ik hou van deze krullenbol.
Ik hou van zijn dimpels.
Ik hou van zijn schater lachje.
Ik hou van zijn prachtige ogen.
Ik hou van zijn zachte lippen.
Ik hou van zijn stem. Oh die stem..

Conclusie: Ik hou van hem.

Met heel mijn hart. Mijn Harry.
Hij is van mij.. Alleen van mij.
Van niemand anders. Niemand mag hem pijn doen. Niemand mag hem verdriet doen. Hij verdient dat niet..
Dat is waarom ik me zo kut voel.
Ik heb hem aan het huilen gemaakt.
Hij was/is verdrietig om mij.
Ik ben de reden. Wat ben ik een lul..

We trekken terug uit de zoen en kijken elkaar aan.

'Het spijt me zo, Hazz..' fluister ik tegen zijn lippen aan.

'Ik ben degene die spijt moet hebben, babyboy..' Mompelt hij terug.

'Ik hou van je, okay?' Fluister ik.

'Ik meer van jou, babe..'
Hij drukt zijn lippen weer op die van mij. De tijd staat stil. Alleen Harry en ik. Samen. Voor altijd. Ik wil dit.
Ik wil ons samen. Ik wil hem.
______________________________________
Harry Pov.

Na veel gepraat, geknuffeld en (ofcourse) gezoend te hebben, zitten we uiteindelijk op de bank.
We hebben elkaars handen vast en kijken elkaar aan.

'Ga je gang, babe.' Moedigt Louis mij aan. Ik neem een grote hap adem en begin.

'Toen we vanmorgen aan tafel zaten werd ik gebeld. Het was een onbekend nummer. Toen ik opnam hoorde ik de stem, maar er zat een voice-changer op, dus ik kon de stem niet herkennen.' Begin ik.

Louis luisterd aandachtig mee en houd zich stil. Hij wilt natuurlijk weten wat er gebeurt is.

'De stem vertelde me dat ik ervoor moest zorgen dat mijn vader de rechtzaak ging winnen..'

'Anders..?' Vraagt Louis nieuwschierig.

'Anders ging diegene jou wat aan doen en dat is het laatse wat ik wil.' Maak ik af.

Louis zucht.
'Ik ben blij dat je het me verteld hebt, Hazz.. Maar dit is niet goed.'

Ik knik zacht.
'Wat kunnen we hier aan doen?' Vraag ik.

'Naar de politie..'

'Wat?! Nee! Straks komen ze erachter en gaan ze jou wat aan doen! Ik wil je niet kwijt, Boo..' Zeg ik luid en snel.

'Dat gaat niet gebeuren, baby..'
Ik zucht... En als er wel wat gebeurt?
Dan ben ik hem kwijt.
De liefde van mijn leven.
Ik ben bang.. Doodsbang.

Ik wil Louis niet kwijt. Ik geef alles om hem te beschermen. Hem mag niets overkomen.

'We blijven bij elkaar. De politie weet wat ze doen.' Zegt Louis.

'Hoe kunnen ze uberhaupt ons geloven? We hebben niet eens bewijs.'
Zucht ik.

'Niemand weerstaat die puppyoogjes van jou, schat.' Lacht Louis.
Ik lach terug. Zelfs in deze momenten is Louis grappig. Een talentje.
Een wonder. Een engel.

Okay.. Sad stukjes kan ik echt niet schrijven.. Oops (Hi)

X A