22'sinde deli dolu bir genç kız...
24'ünde Mardin'in en tanınmış aşiretinin torunu...
Aşkı tatmamış dört gencin başından geçenlere tanık olacağız.
Mardin'in tenha sokakları bazen kahkahalarınız ile, bazense kavgalarımızla dolup taşacak.
Var...
Şu an yapacak olduğum şey büyük delilikti biliyorum ama risk almayı da seven biriydim. Eğer beni birazcık tanıdıysanız da ne yapacağımı tahmin edebilirdiniz değil mi?
"Oğlum bir şey mi oldu?" Anneme bir şey demeden Ekber Amcaya döndüm. Ah cidden. Hadi Aslan yapabilirsin.
"Benim Ekber Amcaya diyeceklerim var da."
"Buyur Aslan dinliyorum oğlum seni."
"Biliyorum bugün kardeşimin günü ama ben de artık gizli bir şey olsun istemiyorum. Ben kızınızı seviyorum Ekber Amca."
Kimse benden böyle bir atak beklemiyordu farkındayım ancak benimki de candı yahu. Zaten gizli kapaklı iş çevirmeyi sevmezdim. Bu zamana kadar gidip de bir şey demediysem bunun nedeni de Berin'in bana ve ilişkimize alışmasını beklemekti ama dediğim gibi gizli bir iş yapmayı sevmiyordum.
"Sen ne dediğini farkında mısın acaba Aslan?"
"Farkındayım Ekber Amca. Ha sen şimdi dersen ne bu damdan düşer gibi dersen onun da bir cevabı var. Aslında damdan düşer gibi değil. Ben kızını ilk gördüğüm anda dedim ki işte hayatımı değiştirecek kişi. Tabi sonrasında bazı arkadaşların eski çapkın hayatımı anlatması ile dedim başlamadan bitti. Sonra kendimi vazgeçirmeye çalıştım. Dedim kardeşin yaşında kız seni ağabeyi ile bir tutuyordur falan filan. Hiçbir şekilde önüne geçemedim bu sevdanın önüne."
"Çok cesursun Aslan bu konuda seni takdir etmedim değil. Ama burada benim sözüm geçmez. Bir gönüle aşk düşünce kimse onun önüne geçemez. Demem o ki kızımın sende de gönlü varsa ben onayımı veririm."diyerek Berin'e dönünce bende heyecanla sevgilime baktım.
Baktığımda ise gözleri dolu dolu olmuş dudaklarında gülümsemesiyle bana bakıyordu.
"O zaman bana da izin vermek düşer. Ee ne dersin Fatma Hanım. Hem kız verdik hemde kız aldık aynı akşam ha."dediğinde Fatma annemden keyiflisi yoktu vallahi de.
"Çok güzel oldu Ekber."
Herkes gülümseyerek bana ve Berin'e bakarken babamın araya girmesi ile herkes ona döndü.
"O zaman bu işi de tam layıkıyla yapalım ha. Ekber Bey Allah'ın emri peygamberin kavli ile kızımız Berin'i oğlumuz Aslan'a istiyoruz."
"Eh oğlumuzu tanıtırız kızımızında gönlü var.Allah mutluluklarını daim etsin."
Alkışların eşliğinde bizler de kalkıp büyüklerin elini öpmüştük.
Annemin sızlanmaları ile dönmüştüm.
"Aslan annecim ne acelen vardı? Bak yüzükleriniz falanda yok. Oldu bittiye getirdin resmen."
"Tek eksiğimiz yüzük mü yani annecim?"
"Yani daha çok eksik var da en önemli olan o."
Takım elbisemin iç cebinden çıkardığım yüzük kutusu ile herkes şaşkınca bana bakarken bende gülerek onlara bakıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sadece çok hoşuma gitmişlerdi ve bende almıştım bakmayın öyle suç işlemişim gibi bakmayın bana."
Kardeşimin hemen bulup getirdiği kırmızı kurdele ile birbirine bağlanan yüzüklerimiz ile Berin ile yan yana bir şekilde takılmasını bekliyorduk.
Babamın yüzükleri takıp kurdeleyi kesmesi ile ilk sarıldığım kişi sevgilim pardon nişanlım olmuştu.
"Seni seviyorum."
"Bende seni seviyorum ve bakma şu an şaşkınım ama sana en kısa zamanda o tuzlu kahveyi içireceğim."
"Senden gelen her şey kabulüm be kadın tuzlu kahve nedir ki?"
Bu kadın hangi sevabıma karşılık bana gönderilmişti bilmiyorum ama benim meleğimdi kendisi. Ve ben bu kollarımdaki melek ile uzun yıllar boyunca birlikte olup Allah nasip eylerse çocuklarımızla uzun hayatımız olacaktı.
‖•|•¦•|•¦•|•¦•|•¦‖
Selam canlarım... Nasılsınız?
Biliyorum bölüm biraz kısa ama bu günlerde biraz rahatsızım. En kısa zamanda yeni bölüm yazmaya çalışacağım.
