22'sinde deli dolu bir genç kız...
24'ünde Mardin'in en tanınmış aşiretinin torunu...
Aşkı tatmamış dört gencin başından geçenlere tanık olacağız.
Mardin'in tenha sokakları bazen kahkahalarınız ile, bazense kavgalarımızla dolup taşacak.
Var...
Hamileliğimin son günlerini keyifli geçirirken dışarı çıkmak için hazırlanmıştım bile. Hamilelik süresi boyunca türlü kaprislerim elbette olmuştu. Toprak ve çevremdekiler benden usanmadan o duygu geçişlerini atlatmıştık.
Toprak'ın hazır mısın diye attığı mesaja karşılık bende aynanın karşısında çekildiğim fotoğrafı göndermiştim kendisine.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok tatlı bir gebiş olmuştum yalan yok. Oğlum beni daha da güzelleştirmişti. Ah evet oğlum dedim. Hamile olduğumu tam anlamıyla hissetmeye başladığım andan itibaren içimden hep oğlum diye geçiyordu ki geç de olsa kendini göstermişti.
Kapı çaldığında dikkatli hareketlerle merdivenlerden aşağıya inmeye başlamıştım. Sabahtan beri hafif hafif sancılarım olsa da bunların olabileceğini öğrenmiştim doktorumdan.
Kapıyı açtığımda bana gülümseyerek bakan kocamın yanaklarını iki elimle kavrayarak dudaklarına küçük bir öpücük kondurmuştum.
"Hoş geldin yakışıklım."
"Hoş buldum güzelim."derken bir eliyle belimi sarılırken diğer eliyle oğlunu sevmeye başlamıştı. Babasını hisseden paşam ise karnımın içinde yine hareketlenmeye başlamıştı.
"Seni hissediyor cidden ya."diye son iki aydır farkında olduğum duruma yine şaşırmaktan geri kalmamıştım.
"Babasıyım ben Su. Tanıyıp hareket etmesi sence de normal değil mi?"demesi ile büyükçe gülümsedim.
"Babası. Sanırım hala anne baba olduğumuzu zaman zaman idrak etmekte zorlanıyorum. Neyse Gökçe ve Emre ne zaman gelecekler?"
"Akşama hava alanında olacaklar canım. En nihayetinde dönüyorlar artık."
Evet o olayın üzerinden dokuz aydan biraz daha fazla bir süre geçmiş olsa da Emre ve Gökçe Türkiye'ye o süreç zarfında ayak basmamışlardı. İlk ay onları bir kendi hallerine bırakmıştım ancak daha sonra bunca yıldır yanımdan ayrılmamış olan arkadaşımın hasretine dayanamamıştım. Bir kere cesaret edip görüntülü aramamdan sonra ise neredeyse gün aşırı konuşmaya başlamıştık.
Tekrar kasıklarıma giren ile tedirgince duraksamıştım.
"Toprak."
"Efendim hayatım."
"Bebek odasından hazırladığımız hastane çantasını getirsene arabaya koyalım hazır olsun."dediğimde şüphelenmeden odaya doğru gitmişti. Gittikçe sıklaşan ağrılarım ile şu anlık sessizce dayanmaya çalışıyordum. Sessizdim çünkü kocamın telaş yapması şu an için isteyeceğim en son olurdu.
"Geldim güzelim. Çıkalım mı? Bir dakika sen niye terledin?"
