Waves (ft. Harry Styles 1D)

1. De voorbereiding

Het was 23 juni, een dinsdag, de dag voor het one direction concert van hun derde tour, de where we are tour. Het was niet mijn eerste concert naar one direction, maar wel mijn eerste met goede staanplaatsen. Ik, Cecille Aradel, had namelijk VIP-tickets voor het concert gekregen van mijn oma, voor mijn verjaardag, en ik was er heel erg blij mee geweest. De vorige 4 concerten had ik twee keer gezeten en twee keer gestaan maar altijd reuze ver. Nu, met deze tickets, mocht ik een kwartier eerder binnen als de rest en had ik dus de beste staanplaatsen die je je maar kunt voorstellen, aan het podium, dicht bij hen. Ook mijn vriendin Anaïs had een VIP-ticket gekregen en we gingen er samen naartoe. Ik zou vandaag vroeg gaan slapen, zodat ik optijd op kon staan zonder te moe te zijn om me klaar te maken en dat we zeker om 11u op het terrein zouden zijn want om 12.30 mocht je in de rij gaan staan, en ìk dus om 12.15. Ik trok mijn pyjama aan en ging in mijn bed liggen, klaar om te slapen. Maar eens ik in mijn bed lag en dacht aan morgen, de dag waarin ik one direction van heel erg dicht zou kunnen zien, de dag waarin ik hen bijna zou kunnen aanraken, de dag waarin ik hen zou ruiken, was mijn drang naar slaap meteen weg. Ik wou wel slapen, maar het lukte niet. Ik dacht constant aan wat er allemaal de volgende dag zou gebeuren, ik zou door het dolle heen als een van de eerste het stadium binnen rennen, ik zou ieder ander fanmeisje jaloers maken dat ìk VIP-tickets had, en dat zou ik allemaal beleven met mijn beste vriendin. Mijn dag zou zo leuk zijn, dat ik waarschijnlijk, als alles voorbij was, zou gaan wenen. Om 1u 'snachts kreeg ik eindelijk de slaap te pakken. Ik droomde over Harry, die me op het podium trok en me voor de hele zaal zoende...

Om 8u in de ochtend ging mijn wekker af. Moe en verward sloeg ik hem het zwijgen toe. Waarom moest ik nu ookal weer vroeg opstaan? Oh ja, one direction! Ik sprong uit mijn bed. Ik zou mijn mama al even wakker maken, zodat ze over een halfuurtje zich zou gaan aankleden. Mijn mama keek me slaperig aan toen ik voorzichtig aan haar schouder trok om haar te wekken. "Straks tijd om op te staan he mamsi", zei ik. Mijn mama glimlachte:"Tuurlijk schat" Mijn mama wist goed dat haar dochter gek was van one direction, en ze stond dus graag op. Mijn mama was de beste. Als ik eens weg wou met vriendinnen, zei ik dat gewoon tegen mijn mama en mocht ik gaan, of als ik eens uit wou, was dat nooit een probleem. Op die manier was ik heel erg vrij, maar ik was niet verwend. Ik had geen spuugdure kleren en ik had ook geen eigen computer of tv. Ik had alleen een iPhone, waar ik zelf voor had gespaard. Ik liep naar de badkamer en sprong onder de douche. Ik schoor alles wat er te schoren viel, waste mezelf en sprong er dan weer uit. Ik lakte mijn vinger- en teennagels, stijlde mijn haar en trok mijn beste kleren aan: voor het concert dus een t-shirt van one direction en een short. Ik pakte mijn make-up en deed mascara, een beetje oogpotlood, donkere oogschaduw (ook niet veel), een beetje blush en doorzichtige lipglos op. Ik had nu een betere maar natuurlijke uitstraling, en daar hield ik wel van. Ik wou er niet uit zien alsof ik naar een bal ging ofzo, al was dit concert misschien wel even belangrijk voor me. Ik kamde nog snel even mijn haar zodat het weer glansde en in model lag en rende toen de trap af om te gaan ontbijten. Ik was zenuwachtig voor het concert en dan kon ik niet meer gewoon stappen. Dat ging te traag en daar werd ik alleen nog maar zenuwachtiger van. Even later kwam ook mijn mama naar beneden. Ze zag er moe maar best goed uit, in haar jeansbroek en hemdje dat ze net niet helemaal tot boven had dichtgeknoopt. Nog een paar knopjes losser en het leek op Harry Styles, die altijd zijn hemdjes maar half met de knopjes toe droeg. Mmm. We aten samen een boterham en ik liep dan naar boven om mijn tanden te poetsen. Na 3 minuten kwam ik weer naar beneden. Ik trok mijn schoenen aan maar geen jas, want het was buiten al 20 graden. Ik sprong in de auto. Even later ook mijn mama. "Ben je er klaar voor, Cecillie?", vroeg ze me met een glimlach. Ze was zo lief. "Ja helemaal!", riep ik uit. De auto startte en we zette cours naar het huis van Anaïs. Ze stond al aan haar deur te wachten want we stonden nog maar een seconde voor haar huis of de deur vloog al open en Anaïs sprong in de auto. "Hallo!", groette ze ons, heel erg enthousiast. Ik groette haar al even zo enthousiast terug. We praatten opgewonden over one direction tot we na tien minuten rijden aankwamen bij de arena. Het was heel erg dicht bij ons maar mijn mama stond erop om ons te brengen. Er waren nog niet zoveel mensen, maar toch wel al een paar hevige fans. We parkeerde en gingen dan wachten tot het 12.12 was, drie minuten voor wij mochten gaan aanschuiven. Ik sprong uit de auto en gaf mijn mama een zoen op de wang. "Bedankt mam, voor alles", fluisterde ik en glimlachte toen. Ze glimlachte terug."Graag gedaan meid. Gaan nu maar gauw. Ik hou van je!" Ik liep weg en zwaaide achter me:"ik ook van jou!" Bij de rij aangekomen zag ik een paar meisjes staan die ook VIP-tickets hadden maar ze waren met niet veel. Perfect. Ik ging naast Anaïs staan en we wachtten tot we naar binnen mochten. Wanneer we ons ticketje gescand hadden, liepen we schreeuwend en gillend de arena binnen, als bijna een van de eersten. Wauw, dit wordt geweldig.