TAKIMIZ BE ABİ! (TAMAMLANDI.)

♤ 5. ♤

-Medyaya Elif'i koymadan olmaz 😁

   Efecan elimi bıraktığı zaman kendime geldim. Ağabeyimin yanına ilerledi efecan. "Egeşkım." Dedi yorgun bir sesle. Efecan'ın gözlüğü yanımdaki sehpanın üzerindeydi. Ağabeyim gözlerini araladı yavaşça. "Ne var lan?" "Bu gece aysu benim yanımda uyuyacak. Sende elif yengemin odasına yürü git." Dedi nazikçe (!). Ağabeyim beni görmek için doğruldu.

2 gündür doğru düzgün konuşamıyordum ağabeyim ile. Başını salladı. Yataktan çıktı. Yanıma gelmeye başladığı zaman yumruklarımı sıktım ağlamamak adına. Tam karşımda durdu. Bedenim titriyordu. Korkmuyordum. Aksine.. ona bakacak yüzüm yoktu.. beni kendine çektiği anda üzerine yığıldım. Hıçkırarak ağlıyordum. Saçlarımı okşadı şefkatle.

"Ailelerin kararı bir netleşsin.. o zaman mutlu olacaksın. Onlar senin mutlu olman için uğraşıyorlar gece gündüz." Dedi. Başıma öpücük kondurup beni kucağına aldı. Kollarımı boynuna doladım. "Ağabey.." dedim titreyen sesimle. "Senin için yengenin yanında bile yatarım.. sen nasıl rahat olursan öyle davranacağız artık." Dedi. Beni yatağa yatırdı. Üzerimi örttü. Efecan yanıma uzandı. "İyi geceler.." dedi efecan ağabeyime. Ağabeyim durdu. "Elif'in yanına gidiyorum.. ne kadar olabilirse.. sana da." dedi dalgınca. Ardından çıktı odadan.

Efecan'a döndüm. Bana döndü bunu bekliyormuş gibi. Göğsüne yaslandım. Ellerini sırtıma yerleştirdi. Sıkıca sardı beni. Gözlerimi kapattım. "Sadece uykuyu düşün.. bir süre de olsa karanlıkta huzur bulduğunu.." diye fısıldadı. Esnedim. Uykum vardı. Ama uyuyamıyordum. "Sana, annemle babamın bana öğrettiği ninniyi söylememi ister misin?" Dedi şefkatle. Yavaşça başımı salladım.

"Korkuyor musun?
Yoksa seni korkuttular mı küçüğüm?
Gel annene sarıl seni güzelce çok çok güzelce şımartsın mı küçüğüm?
Yanıma yaklaş.
Sana zarar vermem.
Yanıma yaklaş.
Sana zarar vermem.." Uykum geliyordu. Öyle güzel söylüyordu ki ninniyi..

"Hayır..hayır..hayır ağlamak yok küçüğüm.
Ağlarsan anneni üzersin.
Hayır hayır hayır kırılmak yok küçüğüm.
Kırılırsan kim tamir eder küçük yüreğini?.." Efecan'ın sesinin tınısı uykuya esir bıraktı beni.

Huzur dolu bir karanlığa mahkum oldum yavaşça..

Ege'den;

  Derin bir nefes aldım. Umarım elif, odasına girdiğim için beni vurmazdı. Kapıyı ittirdim yavaşça. "Aysu? İçeriye gel lütfen. Korkmaya başlamıştım." Duyduğum ses, içimdeki özlemi çoğalttı. İçeriye girdim cesaretle. Elif kaskatı kesildi. Yutkundum. Arkamdan kapıyı kapattım. Üzerinde, sadece iç çamaşırları vardı. Gözlerimi kaçırdım. "Ne işin var burada?" Dedi kuşkuyla karışık korkuyla.

Derin bir nefes aldım. "Aysu.. bu gece efecan'ın yanında uyuyacakmış.. Bende o istedi diye geldim." Dedim duvara bakarken. Hava sıcaktı iyi güzel de.. ne diye iç çamaşırı ile yatarsın be kadın?! "Anladım." Dedi ve geri yattı. Elif karanlıktan korkuyordu. Işığı kapattım. Yatağa ilerledim. Benim üzerimde sadece eşofmanım vardı. Yanına uzandım. Kollarımı çaprazladım.

Gözlerimi kapattım. Uykunun beni bir an önce esir alması için yalvarırken ifadesizdim. "Bismillah!" Elif'in derin bir nefes ile söylediği şey, gözlerimi açmama sebep oldu. "Ne oldu?" Dedim istemsizce. Parmağı ile yeri gösterdi. Çarşafı göğsüne yaslamıştı. Umursamadan gösterdiği yere baktım. "Ruhlar geldi!" Dedi korkuyla. Yerde, birkaç gölgenin hareketini izledik. Kaşlarımı kaldırdım. Eğer salak olsaydım kesinlikle elif'in dediğine inanı- göğsüme küçük bir çığlık ile yaslanan beden, irkilmemi sağladı.

Gözlerimi indirdim elif'in yüzüne. Gözlerimiz kesişti. Balkondan vuran ayın yansıması, gözlerini çok güzel parlatıyordu. Nefeslerimiz birbirine karışırken iç çektim. Kokusu.. onun çiçek kokusunu bile özlemiştim. Gözleri doldu. "Zor zamanımda yanımda olduğun için teşekkür ederim.." diye bir fısıltı firar etti dudaklarımdan. Gözleri hafifçe açıldı.