TAKIMIZ BE ABİ! (TAMAMLANDI.)

♤ 38. ♤

Birkaç saat sonra;

Beni bekleyen metin'e yaklaştım sinsice. Koluna girdim bir anda. İrkildi. Güldüm. Beni gördüğü anda derin bir nefes aldı. "Korkutma beni kıvılcım." Dedi keyifsizce. Sırıttım. Bana saçlarımdan ve enerjik hareketlerimden dolayı bu adı takmıştı. İlk duyduğumda gülmekten bayılmıştım. Ciddiyim. Önce gülmeye başlamış, ardından hastanede uyanmıştım. "Niyeymiş? Sevgilim değil misin? İstediğimi yaparım." Dedim bilmiş bilmiş. Hızla etrafına baktı. Gözlerimi devirdim. Sevgili olmuştuk.

Benim kötü anlarımda sürekli yanımdaydı. Sonra ona kendimi açtım. Onun da bana karşı boş olmadığını öğrendim vee.. sevgili olduk! Pek fazla temas etmediğim sürece onunla sevgili olabilirmişim. Ayrıca.. tabiki de ben teklif etmiştim! Ona bıraksaydım 3. Dünya savaşını bile geçmiş olurduk.

Bugün her zamankinden biraz daha gergin gibiydi. Dudaklarımı büzdüm. "İnsanlar bizi sevg-" "Biz sevgiliyiz." Dedim sinirle. Nefesini verdi sıkıntıyla. Birşey olmuştu. Bana söylemediği birşey.. gözlerimi kıstım. "Ne oldu sana?" Dedim merakla. Yutkundu. Etrafına baktı. "Sürpriz. Sana bir sürprizim var." Dedi gülümseyerek. Başımı salladım. Güldüm heyecanla. 'İkizimle aynı gün/ aynı yerde evleneceğim! Çifte düğün!' Diye çığlık attım içimden. Büyük ihtimalle bana evlenme teklifi edecekti!

"Ne yapalım?" Dedi merakla. Omuzlarımı kaldırdım. "Bugün tamamen sana bağlıyım. Bir plan yapmadım." Dedim omuzlarımı kaldırarak. Bana döndü. "Evden kaçarcasına gelmiş gibisin." Dedi gülümseyerek. Ardından arkamdaki bir noktaya takıldı gözleri. Yutkundu korkuyla. Önüne geçtim. "Aşkım bir sorun mu var?" Dedim merakla.

Duraksadı. Başını iki yana salladı zoraki bir gülümseme ile. "S-sorun yok." Dedi. Kekelemesi gözümden kaçmamıştı. Bunun nedenini elbet öğrenirdim. Önüme döndüm. Yürümeye başladık. Arabaya koştum gülerek. Metin gülümsedi. Yolcu koltuğuna geçtim. Sürücü koltuğuna oturdu o da. Çantamı kucağıma aldım. "Seninle lunaparka gidelim." Dedim gülümseyerek. Bana döndü şaşkınlıkla. "Nereye?" Dedi hayretle. Sırıttım. "Lu-na-park!" Dedim heyecanla.

Kaşlarını kaldırdı. Önüne döndü yavaşça. Başını salladı öylesine. Şu garip hallerinden onu kurtarmak için yapıyordum bunu. Ellerimi birbirine sürttüm sinsice. Metin gergince yutkundu. Arabayı çalıştırdı..

*****

"Aşkım şuna binelim!" Dedim heyecanla dönme dolabı gösterirken. Etrafına baktı. Bir noktaya takıldı gözleri. Yutkundu. Zorlukla bana döndü. Başını salladı öylesine. Kolundan çekiştirdim. Dönme dolaba ilerledik. Biletlerimizi verdik, koltuklara geçtik. Ellerini tuttum heyecanla. Araç hareket ettiği zaman keyifle güldüm. Yukarıya doğru çıkıyorduk. Metin bana bakıyordu öylece. Gülümsedim mutlulukla. Şu an o kadar mut- "Seni çok seviyorum ama." Dedi isyan edercesine.

Duraksadım. Neden böyle söylüyordu ki? "Aşkım senin yükseklik korkun var mı?" Dedim merakla. Gözleri doldu. Telaşla aşağıya çevirdim başımı. "Makineyi durd-" Kolumun tutulması ile sözüm kesildi. Metin'e döndüm. Çenesi titriyordu. Başını iki yana salladı çaresizce. "Yüksekten korkmuyorum.." dedi çaresizce. İçimde bir his yeşerdi o anda. Kötü bir his.. "Hayatımda yaşadığım en güzel zamanımsın.." diye fısıldadı. Kalbim hızlanırken gülümsedim.

"Sende benim en g-" "Zamanım tükendi artık.." dedi çaresizce yanağımı severken. İrkildim. Sarsıldı bedenim. Gözlerim doldu. Hayır.. yoksa.. "Ceren.." diye fısıldadı acıyla. Bana.. bana adımla hitap etmişti. Sağ gözümdeki damla eşliğinde konuştu. "Babalarımız düşmanken bu ilişkiyi yürütemeyiz.. fatih kor.. yani baban beni ölümle tehdit ederken olmaz.." dedi ve geriye çekildi. Bedenime saplandı acı. Acının yanındaki his.. kırgınlık. Babama olan büyük kırgınlık..