TAKIMIZ BE ABİ! (TAMAMLANDI.)

♤ 27. ♤

-Medyada kıvırcık leyla'mız var ❤

Efecan'dan;

1 hafta sonra, saat; 8:04;

Önden koşan babamı takip ederken içimden tekrar ediyordum. Rüzgar tenimi okşarken gülümsedim. Koşu güzel hissettiriyordu. Hele bir alıştık mı? Tam bir efsane oluyordu..

Plan K.1;

'Aysu'nun emirhan'dan hamile kaldığına emin ol.'

Yerdeki çıkıntının üzerinden atladım. Durmadan koşmaya devam ettim. Hamile kalması muhtemeldi. Çünkü Aysu'nun doğurgan olup olmadığını araştırmıştım. Doğurgandı. Yani hamile kalması yüzde 87 oranındaydı. Bunları yapmam çok uzun sürmüştü. Umursamadım geçmişi. Tamamlanan diğer planı geçirdim aklımdan.

Plan İ.1;

'Herkesle yakınlaş.'

Beni düşmanları olarak görmelerini istemiyordum. Evet hasta olabilirdim. Ama asla aileme zarar vermezdim. Aileme aşıktım. Çünkü her biri birbirine sadık insanlardı. Sola döndüm.

Plan Ç.1;

'Egeşkım'ı Ordu'ya gönder.'

Evet. O da planın bir parçasıydı. Onu ben doldurmuştum. Elif ile araları sadece bu şekilde düzelirdi. Tabiki birazcık kıskançlığını ele almış olabilirdim. Mesela; 'Elif mini mini şeyler giyerse ne yaparız kim bilir?' Veya 'Ordu'nun erkeği sert olur diye duydum. Sence orada kaç kadın hamiledir?' Gibi sorularla kafasını tamamen doldurmuş, hızla oraya gitmesine neden olmuştum. Başıma dal çarpmasın diye eğildim.

Plan İ.2;

'Babama yaklaşmaya çalış!'

Nefesimi verdim sıkıntıyla. Sırf babama yaklaşabilmek için bu sporu kabul etmiştim. Yoksa ben oldukça kaslı (!) bir adamdım. Babama yetişmiştim. Yanında koşuyordum! Heyecanımı gizledim. Tüm erkekler toplanmış, koşuya çıkmıştık. Saat 6 dan beri koşuyorduk. 1 hafta önce yerde sürüklenirken şimdi; alışkanlık olmuştu.

Plan N.1;

'Tedaviye devam et.'

Sırıttım. Evet. Tedavi görüyordum. Hemde eşim beni tedavi ediyordu. Psikoloji üzerine okuyordu leyla. Kendisi de şu 'mazoşist' durumundan kurtulmaya çalışıyordu. Şu an iyi gidiyorduk. Tabiki geceleri sevişiyorduk. Ama elimizden geldiğince sakin olmaya çalışıyorduk. Uzun bir düzlükle karşılaşınca durdum. Nefes nefese etrafıma baktım. Büyük bir alan. Etrafı ağaçlarla çevrilmiş bir düzlük. Gözlerimi bizimkilere çevirdim.

"23 yıl önce burada silah eğitimi almıştık." Dedi vedat amcam keyifle. Kaşlarımı kaldırdım ilgiyle. "Eğitmen kimdi?" Dedi emirhan şaşkınlıkla. Babam elini kaldırdı. Heyecanla ona döndüm. "Hepimiz çömezken o, profesyonel bir seri katildi." Dedi cem amcam babamın omzunu tutarken. "Hepimiz burada birbirimize bildiklerimizi öğrettik. Tabi fatih kenardan izledi. Çünkü o biliyordu." Dedi vedat amcam. Cem amcam başını salladı.

"Bugün de biz siz-" Babamın sözü hızla kesildi. Sözü kesen kişiye döndük. "Sonunda gelebildiniz! Ayol bir an dedim ki; yolu mu kaybetti bunlar." Dedi annem. Şaşkınlıkla ona baktım. Hadi canım! Onlar bizden önce mi gelmişlerdi buraya?! Babam anneme ilerledi gülümseyerek. Babamın gülümsemesini izledim o bana arkasını dönene kadar. Anneme sarıldı. Annem babamın boynuna kollarını doladı. Esra teyzem yere örtü serdi. "Fazla gürültü etmeyin! Biz yemek yiyeceğiz.." dedi Filiz teyzem.