TAKIMIZ BE ABİ! (TAMAMLANDI.)

♤ 19. ♤

  -Yeni bölüm geldii ❤😁

   Gözünün önünde gerçekleşen olaylarla kalp, acıya boyun eğer miydi? Cesaret neydi? Sevgi? Dost?

Cesaret herşeydi.. herkese herşeyi yaşatırdı cesaret. Ya cesaretten dolayı kaybederdin insanları, ya da cesaretinle kazınırdın yüreklere.

Peki sevgi? Sevgi kız ve erkek arasında neydi? İlişkiyi başlatan duygu mu? Hayır. Kız ve erkek arasında arkadaşça bir sevgi de duyulurdu. Bu sevgi arkadaşlığı bitirir, dost olmaya iterdi kişiyi.

Dost neydi? Dost; ne arkadaş, ne kanka, ne de sevgili demekti. Dost kara günde ortaya çıkardı. Dost, hiç beklemediğin, korktuğun, çaresiz olduğun anda çıkardı ortaya. Gelir.. ve seni kurtarırdı.

Ama ben bu şekilde kurtulmak istememiştim. Bıçak, emirhan'a saplansın istememiştim. Emirhan'ın, acıyla efecan'ın üzerine yığılmasını istememiştim.

Ben.. Doğum günümde böyle birşey yaşamak istememiştim..

Emirhan'dan; (şaşırın diye ;))

Aşk? Ölüm müydü? Hayır hayır.. yalnış oldu.. aşkı için ölür müydü insan? Evet.. doğru cevap buydu. Evet.. öldürdüm. Hemde öleceğim kişi Aysu'ysa.. gözüm kapalı atlardım. Atlamıştım da..

Karın boşluğuma saplanan acı ile kaskatı kesildim. Çenem; efecan'ın omzuna çarptı Aysu'nun çığlıkları arasında. Efecan'ın koluna dokundum nefesim kesilirken. "Emirhan!" Diye çığlık attı aysu. "Emirhan.." diye fısıldadı efecan. Kendine gelmiş olması ne güzelidi.. de.. biraz geç olmuştu sanki. Şu an karşımda yatan Funda'nın cesedi beni; ne üzüyor, ne de mutlu ediyordu. Ölmeyi hak etmişti çünkü. Ama başka bir ceza yöntemi de kötü sayılmazdı bence.. belki işkence ile ölüm bizi daha mutlu ederdi.

İki adım geriye doğru sendeledim. Karın boşluğuma saplanan bıçağa indirdim gözlerimi. Kan, t-şört'ümü esir alıyordu yavaşça. "Emirhan!" Diye çığlık attı aysu acıyla. Yapma be güzelim.. ses tellerine yazık.. Gülümsedim. Efecan'a döndüm. "Bu sefer onu ben koruyabildim sonunda.." diye fısıldadım acıyla. Efecan'ın nefesi kesildi. Donmuş bir halde bana baktı. Aysu ile evlenemeyecek olmam ne kadar acı olursa olsundu.

Şu an karşımda haykıran masum meleğin hayatını mahvetmek istemiyordum. Beni sevmiyordu. Sadece beni arkadaşı olarak görüyordu. Efecan; iyi ki de benim Aysu'ya aşık olduğumu söylememişti. Yoksa.. Aysu'nun gözünde bencile dönerdim bir anda. Zaten şimdilerde onun gözünde; 'masumluğunu alan pis dinozor'dan başkası değildim.

Aklıma gelen küçük anı ile gülümsedim.

*****

Aysu'nun kolunu tuttum. Belki de o günden sonra bin kere tutmuşumdur onun narin kolunu. Bana çevirdi keskin gözlerini. Beni fark ettiği anda irkildi. Hadi ama! Beni öldürseydin en azından bu bakışlar kadar acı vermezdi be aysu! "Sana benden uzak durma dedikçe neden daha da uzaklaşıyorsun benden?!" Diye tısladım sinirle. Çünkü gerçekten.. bir yerden sonra sıkmaya başlıyordu. Gözleri doldu. Kolunu savurdu tatlı bir hışımla.

"Bilmem! Belki de benimle yatacağını düşündüğüm içindir!" Dedi tiz sesiyle. "Aysu.. özür dilerim.." dedim pişmanlıkla. Yalnış yapmıştım farkındaydım. Keşke bunu düzeltmeme izin versen be Aysu'm! "Çok geçti ya! Pis dinozor!" Diye bağırdı titreyen sesiyle. Afalladım. Ne demişti o? Hadi pis'i anlamıştım da.. dinozor ne alakaydı lan? Ben dediği şeyi anlamaya çalışırken o, sinirli adımlarla salonu terk etti.