TAKIMIZ BE ABİ! (TAMAMLANDI.)

♤ 26. ♤

-Medyaya Elif'i bıraktım ❤😊

 
Güçsüzce ellerinden kurtuldum. "Ben ona aşığım.." diye fısıldadım. Pürüzlü sesim kalbimi yakıyordu. Babam nefesini verdi. "Aşk herşeye çözüm değildir oğlum.. evli olsanız, düzelseniz bile yeniden olacaktı. Bir kavga daha olacaktı. Elif hamile olmadan bu işi halletme kararı aldım." Dedi.

"Neden her seferinde canımı sen yakıyorsun?" Diye fısıldadım. Gözlerini kapattı bir süre. "Senin için en uyg-" "Benim için en uygun olanı daha annem bana hamileyken terk edilmek miydi?!" Diye kükredim boğazımı yırtarcasına. Nefeslerim hızlandı. Ellerimi saçlarımdan geçirdim hıçkırarak. Babam duraksadı. "Kahretsin!" Diye kükredim. "Ege.. sakin ol.." dedi emirhan yanıma yaklaşırken. Onları geride bırakıp koşmaya başladım. "Ege!" Diye kükredi babam. Umursamadım.

Elif'im olmadan ben yaşayamazdım. Arkamdan gelenleri umursamadım. Herkesten hızlı koşardım. Onları geride bırakmam hiç de zor olmamıştı. Küçükken 11 yaşıma kadar çektiklerim sadece 'yalnızlık'tan ibaretti. Hayır. Birdaha o karanlığa gömülmek istemiyordum. Ben elif ile yaşamayı öğrenmişken; onsuz bir hayata asla dayanamazdım. Aramızda 12 yaş olabilirdi. Yaş aşka engel değildi. Ben bunu elif'le öğrenmiştim. Onu ilk olarak 12 yaşımda kucağıma almıştım. Biraz garip gelebilirdi. Onu büyütmüş ve onunla evlenmiş olmam çok saçma gelebilirdi. Umrumda değildi!

Kayalıkların oraya gelmiştim. Durdum. Derin uçuruma baktım bir süre. Hıçkırarak ağlıyordum. "ELİF!" Diye haykırdım. "Fazla bağırma.. burada kaç kişi öldü biliyor musun?" Duyduğum sese döndüm güçsüzce. Fatih amcam. Bir taşa yaslanmış, telefonuyla ilgileniyordu. "Buraya geleceğini biliyordum." Dedi. Telefonunu kapatıp cebine koydu. Önündeki uçuruma bakıyordu. "Burası İzmir'in en güzel yeri.." dedi hayranlıkla. Bana döndü. "Buraya ecrin ile sürekli geliyorduk. Tabi sohbet veya romantik anlar için değil. Atlamak için.." dedi.

Yanına ilerledim. Yanındaki boşluğa yaslandım bende. Önüme döndüm. "Hep birimiz diğerini durdururdu. 'Dur yapma! Daha önümüzde çok yol var!' Diye. Doğruydu. Önümüzde çok yol vardı.. ama geçen gün fark ettim." Dedi dalgınlıkla. Ona çevirdim gözlerimi. "Ben yolun sonuna yaklaşıyorum ege.. bunu hissetsem bile kimseye söyleyemiyorum. Ecrin'e söylersem kahr, diğerlerine söylersem ayrı bir kahr.. çok yakında büyük bir darbe alacağım. Ben.. sanıyordum ki; bizim hikayemiz bitti. Sakin bir hayat yaşayacağımızı, torunlarımıza masallar anlatıp onları uyutacağımızı sanıyordum.. ilk defa yanıldım." Dedi kaşlarını kaldırarak.

Gözlerimi kapattım yenilmişlikle. "Sizin peşinizden koşarken anlamalıydım. Sizinle oyunlar oynarken anlamalıydım. Sizinle güzel vakit geçirirken anlamalıydım." Dedi kırgınlıkla. "Ama.. anlayamadım. O güzel günlerin ardındaki günlerin acı vereceğini tahmin edemedim. Çünkü.. düşünmüştüm ki; hayatım boyunca acı çeken ben, 40'lı yaşlarımda rahat kalacaktım. Hayır. Rahat değilim. Çünkü şu an sana neden intihar etmemen gerektiğini anlatıyorum.." dedi sıkıntıyla.

"Elif'i benden alacaklar fatih amc-" "Peki Elif senden vazgeçecek kadar gurursuz mu?" Diye kesti sözümü. Duraksadım. Gözyaşlarını hatırladım. İstemiyordu. Aklıma gelen plan ile doğrulacakken fatih amcam durdurdu beni. "Kaçırmak yok." Dedi. Geriye yaslandım keyifsizce. "Ege! Atlama!" Daha yeni gelmişlerdi. Gözyaşlarımı sildim. Onlara döndüm.

Ellerimi kaldırdım. "İyiyim." Dedim pürüzlü sesimle. Yürümeye başladım. Babamın kolumu tutması ile durdum. "Önce intihara kalkış, sonra fatih ile konuş. Ardından babanın yanından hiçbirşey olmamış gibi geç." Dedi babam sinirle. Gözlerimi kapattım. "Senin gibi yapıyorum.. baba.." dedim sonunda vurgu yaparak. Eli yavaşça gevşerken ekledim. "Doğru ya.. sen intihara kalkıştığın zaman senin peşinden annem de atlamıştı.. sonra sen hiçbirşey olmamış gibi yoluna bakmıştın. Haksız mıyım?" Dedim kuşkuyla.