Fell in love with A Racer

Deel 29

{Pov Max}

We hebben onze koffers gepakt en staan nu te wachten op het vliegveld. We gaan met mijn privé jet, maar aangezien dit last minute is moeten we even wachten voordat we kunnen vertrekken. We mogen eindelijk instappen en het duurt ook niet lang meer voordat we opstijgen. Ik zit tegenover Cheyenne en zie dat ze naar buiten aan het staren is. Ik voel de jet in beweging komen en langzaam aan stijgen we op. Ik doe mijn ogen dicht om even te slapen, maar er blijven gedachtes door mijn hoofd spoken. Ik wil haar niet kwijt, niet nog eens. Ik ga er alles aan doen om bij haar te blijven. "Een paar tegen slagen mogen dit echt niet verpesten. We hebben al zoveel doorstaan samen. Dit moet ook wel lukken toch?" zijn de gedachten die door mijn hoofd blijven spoken. 'Max word je wakker? We zijn in Nederland.' Hoor ik een live, maar gebroken stem zeggen. Ik open mijn ogen en zie Cheyenne voor me staan en rode ogen. 'Heb je gehuild?' 'Nee er zat wat in mijn oog.' Ik negeer het en sta op. Ik loop naar de deur en stap naar buiten. Je merkt gelijk dat je weer in Nederland bent. Het komt namelijk met bakken uit de lucht vallen. We lopen naar de auto die voor ons klaarstaat en gaan zitten. De chauffeur legt onze koffers in de kofferbak en stapt dan ook in. Dan verlaten we Eindhoven Airport. Het duurt gelukkig niet lang voordat we thuis zijn. Ik zoek mijn sleutels, maar kan ze nergens vinden.Ik besef me opeens dat ze nog in Monaco liggen. Cheyenne stapt de auto uit en pakt haar koffer aan. Dan loopt ze naar de voordeur en maakt ze hem open. Zonder wat te zeggen loop ik achter haar aan. Ik gooi de deur dicht en zet mijn koffer neer. Ik pak Cheyenne vast bij haar pols en draai haar om. Ik druk gretig een kus op haar lippen die al snel uitloopt op een zoen. We lopen snel naar boven en ik duw haar op bed. 'Nee Max ik wil dit niet.' Zegt Cheyenne en loopt weg. Ik gooi de deur met een klap dicht en sla met mijn vuist tegen de muur. 'Ik wil haar godverdomme niet kwijt!'

{Pov Cheyenne}

Max duwt me op bed, maar ik wil niet. Niet nu en zeker niet na dat gezeik van hem. Ik sta op en loop naar beneden. Ik hoor de deur met een klap dicht gaan en even later hoor ik Max schreeuwen "Ik wil haar godverdomme niet kwijt!' Ik negeer het en loop naar de keuken. Ik zet het koffiezetapparaat aan en loop naar buiten. Ik wil een sigaret aansteken, maar ja het regent nog steeds. Ik ga onder de afkapping staan en ga op een bankje zitten. Ik steek mijn sigaret aan en rook hem rustig op. Ik loop weer naar binnen en zie dat Jos en Victoria inmiddels ook thuis zijn gekomen. Over drie dagen is de begrafenis. Ik voel me gewoon kut. Ik loop met betraande ogen naar Jos en Victoria. Ze trekken me in een knuffel en zo blijven we een tijdje staan. Na een tijdje loopt Jos naar de keuken om koffie voor ons in te doen en roept Max. Jos zet de kopjes op tafel en gaat zitten. Ik neem plaats naast Victoria en staar wat naar mijn koffie. Opeens komt Max aangelopen. Shit, waarom heb ik daar niet aan gedacht? Nu gaat hij tegenover mij zitten. Ik zucht en pak mijn telefoon. Ik kijk op Facebook, totdat Max mijn telefoon afpakt. 'Max what the fuck. Blijf met je poten van mijn telefoon af!' 'Hoezo heb je geheimen voor me?' 'Nee maar je hoeft toch niet alles van me te weten!' 'Hoezo niet je bent toch godverdomme mijn vriendin!' 'Ja maar dan nog! Ik heb ook zo mijn privacy nodig zoals jij.' 'Kunnen jullie nou eens stoppen met dat geruzie! Het is maar een telefoon!' Schreeuwt Jos. Ik sta op en grijp mij telefoon uit de handen van Max. Ik loop naar buiten en steek een sigaret op. Ik voel de woede nog steeds naar boven komen en gooi mijn telefoon met een knal tegen de muur aan. Op dat moment komt Victoria naar buiten lopen. 'Chey, wat ben je aan het doen? Je gooit gewoon je telefoon kapot!😱' Ik haal mijn schouders op en ga weer zitten. Ik kijk naar de regen die nog steeds naar beneden valt en voel de eerste traan over mijn wang heen rollen. Al die spanningen van de afgelopen tijd komt er gewoon uit. Ik laat mijn tranen lopen en blijf stug naar de regen kijken. Victoria komt naast me zitten en wilt mijn hand pakken, maar ik trek mijn hand weg. Ik kijk haar aan en schud mijn hoofd. 'Nu even niet Vic.' Ze knikt en loopt terug naar binnen. En ik blijf alleen achter in de regen. 

{Pov Victoria}

Ik loop terug naar binnen. Het doet me pijn om Cheyenne zo te zien. Wat is er in Monaco allemaal gebeurt? Ik ga weer zitten aan tafel en pak mijn koffie vast. 'Wat is er tussen jou en Chey aan de hand Max? Ik haat het om haar zo gebroken te zien. Dit heb ik namelijk al te vaak gezien dankzij jou! Dus zeg op wat is er nu weer?' Max schud zijn hoofd en kijkt me met moeite aan. Dan zie ik dat ook hij heeft gehuild. 'Nee Vic, niet nu, echt niet.' zegt Max met een gebroken stem en hij rent naar boven. Ik kijk hem achterna. Waar zijn die twee mee bezig? 'Ze zijn allebei gestrest Vic. De verhuizing, het raceseizoen, alle drama eromheen. De bom moest een keer barsten en dat is nu gebeurt.' Hoor ik mijn vader zeggen. Ik kijk hem aan. 'Ik heb dan misschien geen verhuizing of drama gehad pap, maar ik heb mijn broer en zus nodig! Ik mis mama en ik wil gewoon met Max en Cheyenne alles kunnen bespreken! Ik heb ook rust nodig! Maar nee, Max is altijd belangrijker!'