Fell in love with A Racer

Deel 50

{Pov Cheyenne}

Max en ik zitten rustig te eten als ik de deurbel hoor gaan. Ik sta op en loop er rustig heen. Als ik de deur heb open gedaan zie ik daar de meest verschrikkelijk man staan. Nico staat voor mijn deur. 'Nico, ik wil dat je gaat, rot op man!' roep ik. 'Nee Chey. Ik ben hier, omdat ik met je wil praten.' 'Ik wil niet met je praten en JIJ hebt het recht niet om mijn Chey te noemen.' Ik voel de woede al naar boven komen en dat al, omdat hij voor me staat. Ik kan deze man nooit meer fatsoenlijk aankijken. 'Nico je hoorde haar toch?!' Hoor ik Max half roepen. Max legt zijn armen om mij heen en ik zie Nico al jaloers kijken. 'Het interesseert me allemaal niks ik ben hier gewoon om te praten. Dus we gaan ook praten.' Zegt Nico en hij duwt ons opzij. Voor we het weten loopt Nico ons huis binnen. 'Max wat moeten we doen?' 'We kunnen het best gewoon het gesprek aangaan. Ik weet niet waar hij allemaal kan gaan doen. En de politie bellen heeft geen nut.' Ik zucht en knik. Ik loop langzaam achter Max aan naar de woonkamer. 'Nico ik nee wij willen dat je gewoon op rot uit ons huis. Je hebt hier niks te zoeken en zeker niet na wat je Cheyenne al hebt aangedaan. Je mag echt van geluk spreken dat wij geen aangiften tegen je hebben gedaan en dat je nog steeds rijd voor Renault.' 'Ga je me nou zitten bedreigen?!' Roept Nico. 

Max loopt op Nico af totdat hij angstaanjagend dicht op hem staat. Nico trekt zijn wenkbrauw op en kijkt Max uitdagend aan. Voordat ik het weet zijn ze in een vechtpartij beland. Ik probeer ze nog uit elkaar te halen alleen lukt dit niet. Ik weet niet meer wat ik moet doen en loop naar de slaapkamer. Ik pak mijn telefoon en bel Daniel op. Tot mijn grote verbazing neemt hij op.

*Telefoongesprek met Daniel*

Chey: Daniel, thank god. Je moet me helpen!

Daniel: Wow rustig Chey, wat is er?

Chey: Nico is bij ons binnen en Max is boos en nu vechten ze! Ik krijg ze niet uit elkaar!!

Daniel: Oke, rustig! Ik kom eraan, ben er met 2 minuten oke? Doe de deur maar vast open.

Cheyenne: Oke, is goed. 

*Einde telefoongesprek*

Nadat ik heb opgehangen loop ik zo stil mogelijk naar de voordeur. Ik maak de deur open en besluit om buiten op Daniel te wachten.

Het duurt niet lang voordat Daniel er is. Volgens mij heeft hij binnenkort wat fikse boetes op de deurmat liggen. Daniel loopt gelijk naar binnen waar Max en Nico nog steeds met elkaar in gevecht zijn. Ik zie dat ze beide bebloed zijn en loop langzaam naar achteren. Dit wil ik niet zien. Daniel pakt ze allebei vast en trekt ze uit elkaar. 'Is dit hoe we met elkaar omgaan hier jongens? Doe eens normaal, er staat een zwangere vrouw naast jullie die kan dit soort shit allemaal niet gebruiken, word eens volwassen man!' Zegt Daniel. Het valt stil bij de jongens maar niet voor lang.

'Ik heb toch alle recht om mijn kind te komen bezoeken? Ja Max je hoort het goed MIJN kind!' Schreeuwt Nico. Ik zie de blik in de ogen van Max veranderen en pak hem stevig vast. 'Wie zegt eigenlijk dat de baby van jou is? Volgens mij heb je mij dat nooit horen zeggen.' Zeg ik. 'Nee klopt, maar de doctoren wel.' Ik kijk Max aan en weet even niet wat ik moet zeggen. 'Nico, dit is allemaal Bullshit, hoe zou jij dat überhaupt moeten weten?' Vraagt Max. 'Ik heb mijn DNA ook af moeten staan, ik heb net zoveel recht op de uitslag als dat jullie hebben. En de uitslag zegt dat het mijn kind is, dus get out of my way en laat me bij mijn kind'. Max kijkt me aan en loopt weg. 'Ga je gang!'. Ik ben verbaast dat Max dit doet, dit is niks voor hem. Ik loop achter Max aan en pak hem vast. 'Hoezo ga je gang? Je zei dat je me zou beschermen tegen hem Max, Ik wil hem niet in mijn buurt hebben!' Max draait zich om en kijkt me strak aan. 'Wat wil je dan dat ik doe, ik kan hem toch niet bij je weghouden, die jongen weet de uitslag van de test en weet dat hij de vader van het kind is. Ik heb hier verder niets over te zeggen Cheyenne!' Ik schud mijn hoofd en kijk hem met tranen in mijn ogen aan.' Jij hebt hier alles over te zeggen, weet je nog wat je had gezegd, ook al is het geen vlees en bloed van jou, je zou het behandelen alsof het je eigen kind is. Je zou je eigen kind nooit in de buurt laten komen van hem! Je zou mij nooit meer in de buurt moeten laten komen van hem. Max ik ben bang! Ik ben als de doods dat hij mij nog eens zoiets aandoet. Ik wil hem niet in mijn huis of in mijn leven hebben, ik wil alleen jou en de baby, onze baby!' 'Dat is het probleem Cheyenne, het is niet onze baby. Ik zou het altijd moeten delen met hem! Ik zou mijn hele leven moeten opboksen tegen hem! Je kan hem toch niet weghouden bij het kind. Hij gaat er alles aan doen om dat kind van hem te maken en tegen ons te gebruiken en ik ben er klaar mee! Ik ga hier geen moeite meer voor doen. Laat hem lekker de vader spelen die hij wilt zijn. Want dat wat ik je allemaal heb gezegd? Ik hoef dat niet meer.' Ik schud mijn hoofd. 'Dit meen je niet Max, dat weet ik gewoon. Je bent bang, en terecht, ik ook. Maar we moeten dit samen doen, en wij gaan dit samen doen. Of je het nou wil of niet. Je komt niet meer zo makkelijk van me af, dat is je al te vaak gelukt.' Max begint te lachen en pakt me vast. 'Waarom ken je me zo goed?' Ik haal mijn schouders op en geef hem een kus. Als ik me omdraai zie ik nog net hoe Daniel Nico letterlijk het huis uit schopt.