PEVEDAN

Pêvedan-30

Altemurun gelişi herkes tarafından büyük bir sevinçle karşılandı ancak kutlamalar henüz başlamadı. İsim merasiminden sonra sade bir aile yemeği yendi, ardından da herkes odalarına çekildi. "Hadi oğlum uyu artık!" Altemurun gelmek bilmeyen uykusu Hicran ve Amed'i zorluyordu. "Ya sen daha yeni doğmadın mı? Senin paso uyuman lazım!" Amed'in bu isyanı Hicranı güldürmüştü.

"Acaba karnı mı aç?" Hicran buna ihtimal bile vermiyordu zira emzireli bir kaç dakika olmuştu. "Yok ya az önce yedi." Amed anladığını belli eden bir homurtu çıkardı. "Altını pisletmiş olabilir mi?" Hicran durup düşündü, yeni değişmişti altını ancak bebekti bu yapmış olabilirdi. Altemuru nazik bir şekilde yatağa yatırdı Hicran ardındanda altını açmaya başladı, odaya yayılan kokuyla yüzleri ekşiyen taze ebeveynlerin bakışları birbirini buldu.

"Hiç öyle bakma Hicran, ben bu beze hayatta elimi sürmem!" Amed'in, Altemurun bezini değişmek istemediği için sergilediği inatçılık Hicranı kızdırmıştı. "Yaparken iyiydi ama dimi! Ben annesiysem sende babasın, hayat müşterektir." Hicranın isyanıyla Amed yatakta kaydı ve ofladı, Karısını sinir etmek için aklına gelen şeyi tutmayıp söyledi hem Eğer Hicran kızarsa belki paçayı kurtarabilirdi.

"Yaparken iyiydi evet." Hicran, Altemurun emzirme yastığını alıp Amed'in yüzüne vurdu, bu vuruşla kahkahayı patlatan Amed kaçmak için hareketlendi. "Amed gel buraya! Amed!" Hicran bu kez büyük yastıklardan birini eline aldı, tam atıyorduki Amed koşup odadaki balkona atladı. "Hayvan! Sen bu çocuğa kardeş isteyeceksin o zaman göreceğim ben seni!" Hicranın bağırışını duyan Amed balkonda kikirdedi.

"Senin bu baban varya öküzün teki! Sen ona benzeme tamam mı anneciğim?" Hicran, Altemuru nazlatarak bezini değişti, ağlaması kesilen Altemur, annesinin söylediği ninnilerle mayıştı. "Bebeğimin beşiği çamdan, yuvarlandı düştü damdan," Hicranın ince naif sesini balkondan duyan Amed, sandalyesini kapının önüne çekti ve ninnileri dinlemeye başladı. "Ağa babası gelir Şam'dan nenni de nenni de nenni de bebek."

Amed'in bile uykusu gelmişti, son yaşananlar onuda çok yıpratmıştı ancak ailesini toparlamanın verdiği huzurla ayakta duruyordu. Sahiden ailesini toparlayabilmiş miydi? Hicran bütün olanları gerçekten unutmak istediği için mi unutmuştu, yoksa oğlunun geleceği için unutmuş gibi mi yapıyordu? Amed bunları düşünürken odadan ses kesildi, Başını yatağa yaslayan Hicran daha fazla dayanamadı ve şekerleme yapmak için gözlerini kapattı.

Oğlu kucağındayken daha huzurluydu, geçmişin acılarını hissetmiyordu. Altemurun engelinden henüz kimsenin haberi yoktu, Amed bir süre daha söylemeyi düşünmüyordu zira başta annesi olmak üzere insanların söyleyeceği şeylerin Hicranı üzmesinden korkuyordu. Hacı ağanın gelmesiyle Hicran rahata kavuşacaktı zira Hacı ağa, Amed'i çok severdi Hicrana da ısınmıştı ancak Kûreyşa hanımağa saman altından su yürütmek için çoktan harekete geçmişti.

Aklında bir plan vardı ancak bu plan çok uzun süre sonra ortaya çıkacaktı, o zamana kadar herşeyi ince eleyip sık dokuyacaktı. Kocasının gönderilmesinden dolayı Amed'e, onu zehirlediği içinde Hicrana çok öfkeliydi, içinde sönmek bilmeyen bir yangın vardı. İki gelinini de bu yangında yakmak istiyordu!

Bu sırada Amed balkondan içeriye geçti ve ağır ağır ilerleyip Altemuru, Hicrandan almak için eğildi. Birden irkilen Hicran, Amed'i görünce sakinleşti. "Korkma benim." Hicran Bunu duyduktan sonra Altemuru rahatlıkla babasına verip yatağa sokuldu, günlerdir doğru dürüst uyuyamamıştı bu gece acısını çıkarmak istiyordu. Amed, Altemuru yataklarının hemen yanındaki beşiğine koyup üzerini örttü bir kaç kez de beşiği sallayıp yavaş yavaş geri gitti.

Odanın ışığını kapatınca kapıyı aralayıp çıktı, alması gereken bir intikam vardı. Ceketini Hızla giyindi ve kapının önündeki Şivan kahyaya gözüyle işaret verdi, tam sessizce çıkıp gidiyordu ki birden konaktaki tüm Işık'lar açıldı ve Hacı ağa gün yüzüne çıktı. "Amed!" Adını duyunca olduğu yere çivilendi Amed, dedesinin bu intikama izin vereceğini düşünmüyordu zira yıllarca aşiretin başında durmuştu ve Amed, intikam aldığında başına gelecekleri şimdiden ön görebiliyordu.