Oğluyla uzun zaman sonra rahat bir uyku çeken Hicran, odasının camına atılan küçük taşlarla irkildi ancak gözlerini açmakta zorlandı zira haftalardır uyuyamadığı uykusundaydı. Taşların boyutu büyüdükçe seste artıyordu, en sonunda Hicran gözlerini aralayıp Altemura baktı, mışıl mışıl uyuyordu. Ne olduğunu anlayamayan Hicran, cama atılan taşla kendine gelip hızla ayaklandı ve cama ilerlerledi, perdeyi kenara çekip camı açınca aşağıya baktı.
Amed elinde 50 den fazla balonla gülümsüyordu, Hicran uyku sersemi olduğu için durumu geç fark etti ve gülümseyerek Amed'i sinirlendirmek için sordu. "Kime bakmıştınız?" Sanki karı koca değilde sevgililerdi, Lise yıllarında beraber olan iki sevgili! "Buralarda inatçı ama güzel, gıcık ama şirin, Sinirli ama sakin bir psikolog gördünüz mü?" Hicran dayanamadı ve kikirdedi, ardından kısa sürede toparlanıp yüzündeki bilmiş ifadeyi bozmadan "Gördüm." Dedi. Amed düşünür gibi yaparak gözlerini başka yöne çevirdi ancak bu çok kısa sürmüştü yeniden Hicrana dönüp sordu. "Gösterebilir misiniz?" Hicran genzini temizler gibi yapıp başını onaylar gibi salladı ardından içeriye geçip camı kapattı.
Odada sevinçten ne yapacağını şaşıran Hicran, anlamadan yanındaki konsolun üzerindeki vazoyu düşürdü. Çıkan ses yüzünden Altemur hareketlendi ancak uyanmadı bu da Hicranın işine yaradı, Hızla kapının arkasındaki askıdan hırkasını alıp giydi daha fazla ses çıkarmamak için koşarak odadan çıktı. Selvi yan odadaydı, Altemur ağladığı anda duyardı bu yüzden dert etmeden kapıya ilerledi, koridordaki merdivenleri atlaya zıplaya inip evin kapısına ulaştı.
Kapının yanındaki aynada kendine bakan Hicran, dağılan at kuyruğunu düzeltip derin nefesler eşliğinde kapıyı araladı, karşısında gördüğü çocuk ruhlu adama öyle hasret kalmıştı ki; Sürünmesini istemese anında kollarına atacaktı kendini. "Kusura bakmayın ya sizide rahatsız ettim ama o psikologu aradım taradım hiç bir yerde bulamadım." Amed'in söylediği şeyle ikiside kikirdedi, Hicran ağır ağır yaklaşıp Kocasının elindeki balonları aldı ardından da gülümseyerek "Daha iyisini bulsaydınız sizde." Dedi. Amed yine düşünür gibi yaptı ardından gülümsemesini bozmadan cevap verdi. "Ben daha iyisini değil, onu istiyorum." Amed bunu dedikten sonra uzanıp Hicranı dudağından öptü, geri çekilen Hicran kaşlarını yalan bir sinirle çatıp tısladı. "Acaba o sizi istiyor mu?" Bu sefer Amed cidden sinirlendi, ancak sinirinin sebebi korkmasıydı bir anlığına Hicranı bir başkasıyla düşündü ve korku tüm bedenini sarmaşık gibi sardı.
"Benim gibi adam istenir mi?" Hicran bu soru karşısında gülümsemesini genişletip olduğu yerde sallandı. "Bilmem istenir mi?" Bu kez öpücük alan Hicran oldu, Amed bu öpücük karşısında şaşkınlığa uğramıştı ancak Karısı gibi geri çekilmeyip aksine uzun süre öyle kalmıştı. "Altemur uyuyor, gitmem gerek." Hicran geri çekilsede Amed'in elleri belini sıkı sıkıya sarmıştı bu yüzden sadece kafasını geri çekebiliyordu. "Gitme, özledim." Amed yeniden öpmek istedi ama Hicran kafasını çevirdi, bu kadar öpücük yeter diye düşündü. "Biraz daha özle o zaman." Hicran sinsi planlarına devam ediyordu, sonuçta küçük bir kız çocuğu değildi ve bir kaç balonla herşeyi unutmak istemiyordu. "Hicran hadi güzelim yeter bu kadar ayrılık, bak ben seni cidden çok özledim, oğlumuzuda!" Aslında Hicranda çok özlemişti Amed'i ama bir şeyler ona engel oluyordu.
Belkide o konağa geri dönüp kız kardeşine hiç bir şey olmamış gibi davranmak, Kûreyşa hanımla savaşmak bir de üstüne yetmezmiş gibi Diyar ağayla mücadele etmek Hicranı geri itiyordu. "O konağa geri dönmek istemiyorum Amed." Hicran sonunda ağzındaki baklayı çıkarmıştı, bunu duyan Amed çenesini büzerek başını belli belirsiz salladı. "Gitme o zaman." Hicran şaşırmıştı, böyle bir cevap beklemediği için yanlış şekilde anladı, öfkeyle geri çekilip Amed'in omuzuna yumruk savurdu. "Nikahlı karını metresin mi yapacaksın!" Amed yediği yumrukla omuzunu ovuştururken kaşlarını üzüntüyle indirdi. "Ne metresi kızım! Artık ağa değilim!" Hicran bu kez kalakaldı, tepki veremeden öylece Amed'e baktı. Ne demek artık ağa değildi, Nasıl oluyordu bu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PEVEDAN
Fiksi Umum"Benden okulumu aldın, ailemi aldın, gençliğimi aldın, sırada ne var?" Sesi yükselen Hicran, ayağa kalkıp Meydan okurmuşcasına Amed'in karşısına dikildi. Hayatında ilk kez biri Amed'e kafa tutuyordu ve bu durum onu bir hayli şaşırtmıştı. "Kes sesini...