Fall For You

Chapter 24 - Fix

#FFYwp
Chapter 24 - Fix

"I have to go." Sabi ko agad pagkahiwalay ni Arnold mula sa pagkakayakap niya sa akin.

He nodded. "Did you bring your car? Saan ka nakapark?" Aniya.

I shook my head. "Hindi. Di din naman kasi planado na mapunta ako dito." Sabi ko at bahagyang tumawa.

"Ihahatid na kita. It's late. Alam mo naman dati pa ayaw ko na nagcocommute ka mag-isa kapag gabi." Sabi niya at tinuro ang sasakyan niya. "Dun lang ako nakapark, oh."

Umiling ako. "No need. Mag-gagrab nalang ako." Pagtanggi ko dito.

He nodded. "Alright, alright. But hihintayin ko na muna makasakay ka bago ako umalis." Sabi nito.

Nang makapagbook ako ay niyaya muna ako ulit ni Arnold na umupo dahil malayo pa naman daw ang driver ko.

"Teka, sabi mo you fell out of love? Eh bakit meron kang nalalamang I miss you? Tsaka yung mga pinaggagagawa mo sa Palawan. Ano yun?" Tanong ko dito.

He let out a chuckle.

Napangiti ako, dati parang natutunaw ang puso ko tuwing maririnig ko ang tawa niya. Ngayon? Normal nalang.

"Matunaw ako, Addy. Ikaw, ha?" Panunuyang sabi nito.

Napatawa ako at napailing. "Asa ka. So ano nga?" I asked him again.

This feels nice. Talking to him like this—like we're friends. Because we were once friends, before all these.

Who would've thought, right? Na posible palang maging magkaibigan ulit kami ni Arnold.

Growth. Maturity. Wow, Addy, I'm so proud of you.

"Honestly? I don't know? Ego siguro? Nagulat lang ako na nagpakilala ka ng boyfriend nung reunion, eh ang sabi nila single ka pa daw. But don't worry, di na mauulit." Sabi ni Arnold.

I let out a chuckle. "Ego." I nodded. "Sabi mo, eh. At dapat lang wag mo na maulit. You might hurt Tricia, kapag nalaman niya mga ganyan mo." Dagdag ko.

He smiled. "Opo, mam." Natatawang sabi nito.

Napatingin kami pareho nang bumusina ang grab na nabook ko. Sabay kaming tumayo mula sa pagkakaupo at naglakad patungo sa grab.

He smiled as he opened the passenger door for me. "So...friends?" Aniya.

I smiled back. "Friends." Sabi ko bago ako tuyang pumasok sa loob ng sasakyan.

He tapped the car. "Ingat." Anito bago isarado ang pinto ng sasakyan.

Pag-andar ng pag-andar ng grab ko ay agad kong kinuha ang phone ko para tawagan si Tobi.

Isang ring palang ay agad na itong sumagot. "Girlfriend ko." He muttered on the other line.

Nangilid ang luha ko nang marinig ang pagod na boses nito. "Where are you?" I asked him.

Nakarinig ako ng ilang busina sa kabilang linya bago ito magsalita. "Trying to find you." Simpleng sagot nito bago bumuntong hininga. "I know you said na bukas na tayo mag-usap. But I am so fucking worried. At gusto makita. I want to apologize. I know—"

"Hey, hey. Stop right there." Pagputol ko dito. "Gusto din kitang makita kahit na oo, sinabi ko na bukas na tayo mag-usap." Sabi ko dito.

"Y—You want to see me too." He let out a chuckle. "Damn, where are you? Pupuntahan kita." Puno ng excitement niyang sabi.

"No, no. Sa condo ko nalang tayo magkita." Napangiti ako sa inasal ni Tobi.

Damn, I'm ready to let this man in, and I mean fully let him in my life. Without hesitation. Without second guessing.