AŞK BORCU'M

- 6 -

ARDA

Hastanenin kapısından içeri koşarak girdim. Bakıcı beni aramış oğlumun ateşlendiğini söylemişti. Acile doğru yöneldiğimde tanıdık bir sima görür gibi oldum. Olduğum yerde durup o kişiye bakmaya başladım. O kişiyi unutmak ne mümkündü ki!

Ağlayarak acilden çıkıyordu. Efe'yi görmüş olmalıydı. Bu şekilde öğrenmesi hiç iyi olmadı. Ancak ona karşı içimde hâlâ bir öfke vardı. Hiçbir şey söylemeden evi terk edip gitmişti. Bir de babam peşine adam takıp takip ettirmişti. Gelen haberlere göre de gayet mutlu bir hayatı varmış. Yetmezmiş gibi de yeni bir adam varmış hayatında. Evi terk edeli 1 hafta bile olmamışken bir anda nasıl yeni birisini buldu anlamış değilim. Hayatında yeni birisi olduğunu öğrendiğimde kan beynime sıçramış direk boşanma davası açmıştım. Sırf babam istedi diye, onu korumak için evlenmiştim ama yeni birisi olduğuna göre artık benim korumama gerek kalmamıştı. Nasılsa yeni kişi onu rahatlıkla korurdu!

Sinirli nefesler alarak acile girerken bakışlarım hâlâ onun üzerindeydi. Ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu gözleri. Ancak umrumda bile değildi! Ağlayarak ilerlerken bir adama çarptı. Çarpmasıyla çarpan kişinin onu belinden tutması bir oldu ama lanet olsun ki çok yakındılar!

Çarptığı adamı görmeye çalıştım. Arkası dönük olduğu için tam anlaşılmıyordu. Adam, ellerini Derya'nın omzuna koyup bir şeyler söylemeye başladı. Ne dediği anlaşılmıyordu. Derya, adamının ona dokunmasıyla daha çok ağladı ve dermanını o adama sarılmakta buldu. Resmen sarıldı! Adam da bir süre sonra ona karşılık verdi ve o da sarıldı. Öfkeden nefes alışverişlerim daha da hızlandı. Ellerimi sinirden yumruk yapıp sıktım. Eminim ki şu anda sıkmaktan bembeyaz olmuşlardır.

Yanlarına gideceğim sırada bakıcı Ayten Hanımın yanıma gelip bana seslenmesiyle gitmekten vazgeçtim.

"Arda Bey, Efe içerde." Yumruklarımı gevşetip önce Ayten Hanıma sonra da içerde ağlamaktan yüzü kıpkırmızı olmuş oğluma baktım.

"Durumu nasıl?"

"Tahlil yapmadılar. Bir tane bayan doktor geldi ateşini ölçtü sonra bilgileri alırken bir anda kötüleşti ve gitti." Sıkıntılı nefesimi içime çekip bakışlarımı başka yöne çevirdim.

"Tamam. Ben kantine gidip su alıp geleceğim. Önemli bir şey olursa hemen haber ver."

"Peki." Acilden çıktım. Derya hâlâ olduğu yerde, çarptığı adam ile konuşuyordu. Son birkaç şey daha söyledikten sonra Derya gitmeye hazırlarken tekrardan Efe'ye baktı ve gitti. Ona çarpan adam, Derya'nın arkasından gidene kadar baktı. Artık yüzü görünüyordu. Gördüğüm kişiyle bir süre olduğum yerde kaldım. Bu... Nasıl olur?

"Arda Bey?" Adımın seslenilmesiyle adamdan bakışlarımı çekip seslenen hemşireye baktım.

"Ne var?" Sesim biraz yüksek çıkmış olacak ki hemşire irkildi.

"İşlemleri yapabilmek için imzanız gerekiyor."

"Geliyorum." Tekrardan adama bakmak için kafamı çevirdiğimde gitmiş olduğunu gördüm. Gerçekten o muydu? Hemde bunca yıl sonra...

İçeri girip gerekli olan dosyaları imzaladıktan sonra Efe için yapılması gerekenler yapıldı ve eve geçtik.

Eve girince kendimi direk koltuğa bıraktım. Biraz düşünmeye ve hazmetmeye ihtiyacım var. Her şeyin üst üste gelmesi artık beni yormuştu. Önce Derya sonra da Şeyma...

1 YIL ÖNCE

Dosyalarla işim bittikten sonra başımı dosyalardan kaldırdım ve boynumu kıtırdattım. Cidden boynum tutulmuştu.