Unluckily Lucky (Completed)

Chapter 8

" My Queen." Rinig kung sigaw nito. Hindi na ako nagtaka pa kung sino yun.

Narinig ko ang hiyawan ng mga katrabaho namin. Well hindi lang naman ako ang tao dito. Walanhiya talaga ang loko.

Noon kapag ginagawa nito. Hindi ko maiwasang naiinis hanggang ngayon pero wala akong magawa dahil hindi paawat ang loko.

Ilang ulit ko ba namang pagsabihan to.

At sa ilang araw ang lumipas hindi ito tumitigil kaya ako na yung nag give up.

Yieeeeeeeeeeeh. Ayan na yung knight shining armor mo.

Rinig kong hiyawan ng mga ka trabaho ko.
Nakita ko ang mapaglarong ngisi ng mga to. Kaya napa iling iling na lang.

Tsk. Sakyan ba naman yung trip ng lokong to.

" Yohooo. My Queen." Pahayag nito upang kunin ang atensyon ko.

Kaya lalong naghiyawan ang mga tao dito. Well noong unang mangyari ang ganito. Para yatang nagimbal ang lahat. Pero dahil sa araw-araw na pagsulpot ng lalaking to at may kasamang surpresa. Parang nasanay na din ng mga tao.

Hindi ko maiwasang mamula dahil sa panunukso ng mga kasamahan ko.

Tinignan ko ang loko at tinaasan ng kilay.

Asuuuuus. Nagtaas ng kilay si Rapunzel. Nahiya naman ako sa buhok mo girl. *Chuckle.

Rinig kong saad ng isa sa mga ka trabaho ko.

Umexit na nga tayo mga girls. Bigyan natin ng time si knight shining armor ng moment kay rapunzel nito.

Lalong naghagikgikan ang mga loko.
At umalis.

Nasilayan ko ang lihim na pag ngisi ng loko loko.

Napa iling iling na lang ako.

Ipinagpatuloy ko  ang pagliligpit. Well malapit na kasing matapos ang oras ng trabaho.

" Bakit ka nagmamadali? Ayaw mo ba akong makita?" Natigilan ako sa tanong nito.

Nag-angat ako ng tingin at nasilayan ang mukha nito. Pero ang nakaagaw ng pansin ko ay ang mga mata nitong nagsusumamo. At parang nasasaktan.

Hindi ko maipaliwanag ang kakaibang nararamdaman.

Para bang nasasaktan din ako.

" N.....No." Utal kong sabi dito.

Nawala ang pagsusumamo sa mga mata nito. At napalitan yun ng maaliwalas na mukha.

" Good. Tulungan na kita." Masiglang saad nito at tinulungan ako sa pagliligpit.

Para bang batang excited nang umuwi at nagmamadali.

Pigilan ko man. Hindi naman paawat ang loko kaya ayon mabilis natapos ang pagliligpit ko.

" Let's go. Hatid na kita." Sabi nito at kinuha ang gamit ko. Pilit kong kunin ito sa kanya pero hindi ako hinayaan na makuha to.

" No need. Magcocommute ako." Sabi ko dito.

" Mahihirapan ka. Ihahatid na kita." Siya.

" No. Sanay na ako." Ako at pilit na kinuha ang gamit na hawak nito.

Napaismid na lamang ako ng tinaas nito ang gamit ko. Kaya nahihirapan akong abutin.

Well sa totoo lang okay na yung height ko. Pero dahil mataas ang loko. Nagmumukha akong maliit. Tsk.

Sa huli napapadyak na lamang ako ng hindi ko makuha. Sa taas ba naman nito. Dagdagan pa ng kamay nito na akala mo ang haba-haba.

At dahil sa inakto ko. Yung loko. Ayon napangisi na lamang. Hindi ko maintindihan ang lalaking to.