Unluckily Lucky (Completed)

Chapter 22

Bigla akong kinabahan ng umiiyak na tumawag si Princess.

Flashback...

Naulinagan ako sa ingay ng cellphone.

Merong tumatawag.

Napatingin ako sa oras. 6:00 ng umaga. Sa ganito oras?

Sino naman kaya?

Napatingin ako sa caller I.D.

Nanlalaki ang mata ko ng makitang nakaregister na pangalan ni Princess.

Dali dali kung sinagot yun. Iba na kasi ang pakiramdam ko.

" Hell------

Hindi ko na natapos ang pagbati ng sumalubong sa akin ang iyak ng bata.

" Hey Princess are you okay?" Nag-alalang tanong ko dito.

" Miss *sniff *sniff puntahan nyo po ako dito. Huhuhu. Ginawa na naman ulit ni Kuya. Kaya si Mom nawalan ng malay ng malaman yun. *sniff * sniff. Si Dad naman alalang alala kay Mom at Kuya. Wala sa oras kaming napasugod dito." Humihikbi turan nito sa kabilang linya.

" Sandali lang. Magbibihis lang ako. Pupuntahan kita diya. Huwag ka nang umiyak." Ako.

" Sige po Miss."  Siya

At namatay ang tawag. Yung gusto ko pang matulog. Pero parang magic word na gumising sa aking diwa ang sinabi ng bata.

End of flashback...

Kakadating ko lang ng Mental Hospital.

Ayaw pa sana akong papasukin ni Manong kaya lang hindi ko alam kung paano na ang tinatrabuhan ni Kyla at yung sinasabing Mental Ospital ng bata ay iisa.

Well isa sa mga nagtatarabahong security guard ay kakilala ako. Dahil nakita ako nitong kasama si Kyla.

" Pre, kaibigan yan ni Miss Kyla, diba Maam?" Sabi nito sa kasama. At napatingin sa akin ng magtanong.

" Ah Opo" Ako.

Napakamot naman si Manong. Yung ayaw sana akong papasukin.

" Paumanhin po Maam." Sabi nito.

Ngumiti na lang ako.

" Wala yun." Ako.

Binuksan nito ang pinto kaya nakapasok ako.

Ngumiti na lang ako bilang pasasalamat at nagpasalamat din ako sa taong tumulong para makapasok ako agad.

Hindi na ito ang una kong pagpasok dito. Well kakasabi lang ni Manong na kasama kong pumunta dito si Kyla.

Pero kahit na ito ang ikalawang beses na pumunta dito. Hindi ko pa din maiwasang mapahanga sa Ospital.

Well kaya nga exclusive para sa mga mayayaman.

Ang sosyal.

Palakad lakad ako sa Pasilyo.

Meron akong nakakasalubong na mga nurse o di kaya mga tao.

Okay na yun keysa wala. Ang creepy kapag wala kayang tao.

Napatigil ako at napatingin sa paligid.

Ito na siguro yun.

Umupo na muna ako. At napatingin sa harapan.

Wala pang tao. Kaya naisipan ko na lang na hintayin ang naka assign dun.

* Ringtone

Napatingin ako sa hawak kong phone. Tumatawag ang bata.

Kaya sinagot ko agad ito.