Unluckily Lucky (Completed)

Chapter 14

I froze when I heard her name.

The girl that owned my heart.

No.

Please.

Tahimik akong nagdasal. I know that she is going to find out but not this early.

Ito yung kinatatakutan ko.

I dont want to lose her.

" Great. I never expected that you can do this to me. Akala ko iba ka. You just manipulated my life." Parang sinampal ako ng katotohanan, when i heard her voice.

Hatred evidence in her voice.

I feel my heart tightened.

Great. I never expected that you can do this to me. Akala ko iba ka. You just manipulated my life.

Great. I never expected that you can do this to me. Akala ko iba ka. You just manipulated my life.

Great. I never expected that you can do this to me. Akala ko iba ka. You just manipulated my life.

Parang sirang plakang pa ulit ulit na tumakbo sa isipan ko ang sinabi nito.

" Natatakot..... natatakot akong ipagtapat sayo ang tungkol sa gayuma. Pero I decided to tell everything to you. Dahil alam kong magagalit ka. And I dont want that to happen. Mahalaga ka sa akin. Kaya kahit na natatakot ako sa pwedeng mangyari. Nagawa kong maging matapang para sabihin sayo ang lahat lahat. Tapos ito pa ang matutuklusan ko." Hindi makapaniwalang sabi nito. Her voice crack down.

Kahit mahirap. Hinarap ko ito. Para akong nawalan ng lakas ng makita ang mukha nito.

Pain is written in her face.

Ang sarap sa pakiramdam na mahalaga din ako dito. Na nagawa din akong mahalin ng taong mahal ko pero hindi ko maiwasang masaktan. Masaktan sa ginawa ko sa mahal ko.

Pero hindi mo naman ako masisisi. I love her. And you know love work.
Gagawin mo ang lahat para sa love.

At isa na ako dun bilang patunay. She's right. I just manipulated her.

" *Sniff  Siguro masaya ka na. Pinagmukha mo akong tanga." I heard her painful cry.

Nanginginig ang labi ko. Gusto ko mang magsalita. Hindi ko magawa.

" How can you do this to me.? I trust you. And gave you chances pero bakit ganito." Ramdam ko ang sakit sa bawat salitang nilalabas nito.

Nakita kong nanghina ito at napaluhod. Maagap sana akong tutulong dito. Pero napatigil ako ng makita ang kamay nito na pinipigilan ako.

Nanatili akong nakatayo habang nakatitig sa mukha nito.

Yung masayang mukha na nakikita ko araw-araw. Lumuluha ng lubusan ngayon sa harap ko. At kagagawan ko yun.

Wala naman akong magawa kundi ang manghina.

Ang babaeng mahal ko. Nahihirapan ng dahil sa akin. Malaki kasi akong G@g*.

" Bakit ngayon lang.? Bakit hindi pa noon. Sana hindi ako nasasaktan ng ganito. Hindi sana ako magkakaganito. Kung pwedeng ibalik sana ang nakaraan. Gagawin ko. At noong hindi ka pa parte ng buhay ko." She said between her sob.

Agad naman lumatay sa mukha ko ang sakit. Nasasaktan ako sa sinabi nito. 

Lalo na sa mga katagang...

Noong hindi pa ako parte ng buhay nito.

Napapikit na lamang ako. Nilalaban kung huwag na munang bumida si luha.