Önde Jisoo olmak üzere sıra sıra arabadan indiğimizde kulaklarıma dolan ilk sözler bunlar olmuştu. Kırmızı halının önünde kocaman bir paparazzi ordusu vardı, herkesin elinde bir kamera, bizim her hareketimizin en ufak detayına kadar çekmeye çalışıyorlardı.
İlk kırmızı halım değildi, neden bu kadar ürkmüştüm?
Lisa arkamdan destek verircesine hafifçe sırtıma dokunduğunda kendime geldim ve Jennie ile aramda açılan bir metre farkı hızlıca kapattım.
Tanrım, ben böyleysem, Jisoo ve Jenn'i düşünmek bile istemiyordum.
Kırmızı halının ortasında durduğumuzda Jennie sessizce mırıldanmıştı.
"Sakin olun."
Pekala, sakin falan değildim. Zaten hava soğuktu, giydiğimiz elbiseler bize yardım etmiyordu. Rüzgar acımasızca bacaklarıma çarparken dik durmaya çalışıp kameralara gülümsedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaklaşık on saniye kadar durduktan sonra başka bir arabanın gelmesi bizim artık içeri girmemizi belli etti.
Fakat olanlar tuhaftı.
Daha adım bile atmadan kameralar bizden çekilmiş ve arabaya odaklanmıştı. Koskoca paparazzi ordusundan rahatsız edecek kadar yüksek uğultular başlamıştı.
Yediğimiz saygısızlıktan sonra Jisoo hiçbir şey olmamış gibi döndü ve içeriye doğru yürümeye başladı. Ardından onu takip ettiğimizde merakıma yenik düşemedim ve içeriye girmeden önce gözlerim tekrar kırmızı halıyı buldu.
Jungkook...
Arabadan çıkan ilk kişi olduğunda pahallı olduğu belli olan takım elbisesini düzeltti ve gözlerini yerden ayırmadan kırmızı halıda yürümeye başladı.
Tanrım. Neden bu kadar...
Güzeldi?
Bakışlarını kaldırdığı an gözleri gözlerime değdi ve yaşadığım stresle kendimi beklediğim kapıdan içeriye attım.
