red | jungkook • rosé

2.4

Jungkook.

"Yediğin tokat ağır mı geldi?"

"Bence yetti, baksana sinirden köpürüyor."

Kulaklarımı savururcasına çıkarıp attım. Sanki dinlediğim müzik bile sinirimi daha çok bozmak için seçilmişti.

Damarlarımda bile beni öfkelendiren bir akış vardı.

Kafayı yemek üzereydim.

"Jungkookie'miz çok mu sinirli?"

Kaldırdığım on beş kiloluk ağırlığı sertçe yere bıraktığımda aniden susup bana baktılar.

"Taehyung," dedim ismiyle seslenerek. Abi demem gerekiyordu fakat... Bu durum, dalga geçilmeye açık bir konu değildi. "Kendi işinizle ilgilenmeye ne dersiniz?"

Kaşları havaya kalktığında Yoongi de susmuş bana bakıyordu.

"Kızma Kook, ama-"

"Kızıyorum," Sakinleşmek amacıyla derin bir nefes verdim. "Bu çok mu komik?"

"Hayır, fakat belli ki kız sana kırılmış. Gönlünü alman gerekiyor, gidip öpmen değil."

Yoongi'nin haklı olması daha sinir bozucuydu fakat daha önemli bir şey vardı.

Taehyung biraz daha gülmeye devam ederse sağ yumruğumu gözünün altına yiyecekti ve gram üzülmeyecektim.

"Kızdan tokat yemişsin, bence daha fazla uğraşma."

Daha fazla uğraşma?

"Ne alaka?"

Yoongi kaldıramadığı ağırlıklarla daha fazla uğraşmadı ve yürüyüş bandına doğru gitti. Spor yapmaya başlayalı daha sadece kırk yedi dakika oluyordu ve daha ikinci dakikadan yorulduğunu söyleyen birinden bahsediyorduk, şaşırmamıştım.

"Taehyung'un demek istediği şu," Bandı 6'ya ayarlarken son kez göz göze geldik. "Kızı öptüğün için tokat yedin; yani sana biraz değil, baya öfkelenmiş. Gönlünü alman zor olacak."

Derin bir nefes verip on yedi kiloluk ağırlıklara geçtiğimde istemsizce tebessüm ettim.

"Zor olacağının bende farkındayım..."

Sert bir tokat değildi.

Kesinlikle değildi; yorgun ve güçsüz bir vuruştu ve Chaeyoung'u, dünyada gördüğüm en güçlü kadını, kadınımı, böyle görmek kendimden nefret etmeme yetmişti.

O böyle değildi.

Onu bu hale getirenin ben olduğuna inanmak istemiyordum fakat... Nadia geldiğinden beri belirsiz ilişkimizin içine kısaca sıçılmıştı ve bu yüzden öfkem bir türlü dinmiyordu.

Aramızda yakınlaşma olmamıştı, geleceğinden bile habersizdim fakat evet, geldiğini, ya da yanımda bir kız olup bizde kaldığını Chaeyoung'a söylemem gerekirdi.

Sinirlenmesi doğaldı fakat... Böyle olmamalıydık işte. Bu şekilde bitirmemeliydik.

Daha onun kokusuna bile yeni alışmaya başlamıştım.

"Ne yapmayı planlıyorsun?"

Kollarımın hafiften sızladığını hissettiğimde her şeyi bırakıp doğruldum.