Mercy | MYG

Bölüm 28

Keyifli Okumalar 🎶

Hikaye için bol yorum istiyoruz

Yoongi'nin Anlatımından;

Gözlerimi kırpıştırdığımda karnıma doğru aldığım minik darbeler sayesinde gözlerimi huzurla açtım.

Bugün gayet mutlu uyanmıştım. Jimin sonunda bir aydır yattığı hastaneden dün taburcu olmuştu. Artık hastane gibi bir sorunumuz ve hastaneden kaçacak mı diye endişelendiğimiz bitmişti. Jimin tamamen hastaneden kurtulmuştu. Uzun bir aradan sonra huzurla uyanmanın verdiği sevinçle kafamı kaldırarak Yun'a baktım.

Karnıma doğru aldığım ufak darbelerin sahibi tabiki minik Yun'umdu. Artık benim kızım olduğundan beri sürekli aynı yatakta uyuyor birlikte uyanıyorduk. O her zamanki gibi benden önce uyanmış ve beni uyandırmak için ayaklarını kullanıyordu.

"Yun saat daha çok erken biraz daha uyusaydın ya." diyerek hemen yanımda ki telefonu elime almış ve saate bakmıştım. Saat gerçekten erkendi ve her zaman uyandığı zamandan daha önce uyanmıştı bugün.

Yatakta oturur pozisyona gelip yanımda acıktığından ellerini emen Yun'u da ayaklarından çekerek yanıma getirdim.

Ellerini ağzından çekip "Acıkırsın tabi dün ağlayarak uyudun yemek de yemedin." demiştim. Sesim istemeden kızgın çıkmıştı. Tabiki benim duygusal kızım bu durumu anlamış ve anından suratını ağlamaklı yapıp dudağını aşağıya sarkıtmıştı.

"Tamam tamam şaka yaptım. Dün sen ağlamadın ben ağladım her şey benim suçum." diyerek onu kucağıma alarak yataktan kalktım.

İlk olarak banyoya gidip duş almak istemiştim ama Yun dünden beri neredeyse hiçbir şey yemediği için ilk onun sonrada kendi yüzümü yıkayarak banyodan çıkarak mutfağa ilerledim.

"Yun üzgünüm ama sen o mamadan yiyeceksin sana sabah sabah pizza veremem." demiş ve önümdeki buzdolabını kapatmıştım. Buzdolabından aldığım sütü tezgaha koymuş Yun'u da kendine ait olan mama sandalyesine oturtturmuştum.

"Hem sana bunları yemeyi kim öğretiyor?" diyerek Yun'a dönmüştüm. Adeta küçücük bir bebekten bana cevap vermesini istediğim için.

"Ahh biliyorum Yun. Sana bunları yemeyi hep Taehyung öğretiyor. Ama sen sakın onun dediği her şeyi yapma." Biliyordum her ne kadar bana cevap vermesede beni anlıyordu.

Yaklaşık 2 haftadır ikimiz aile olmayı öğreniyor ve gün geçtikçe başarılı olduğumuzu düşünüyordum. Hayatım boyunca aile nedir bilmez ya da bir çatı altında sorumlu olduğun insanlarla bir uyum içinde yaşama gibi bir zorunluluk hissetmemiştim.

Çocuklardan önce Bay Kim ile çalışıp onun en güvenilir adamı olmuş daha sonra çocuklarıda yanımıza alarak bu hayatı kurduğumuzda bile birbirimize olan sorumluluğumuzu üstlenmiş ancak o zamanlarda bile kendimize ayrı evler tutmuştuk. Birbirimizin ailesiydik ama böyle değildi işte.

Hazırladığım mamayla Yun'un yanına gelmiştim. O her ne kadar elimde ki kendi yemeğine değilde, dolaptan kutusunu çıkardığım pizzaya baksada bunu yemek zorundaydı.

"Yun hadi al yemeğini ye." diyerek elimdeki biberonu önüne koymuştum. Önüne koyduğum mamasını elinin tersiyle itip yan devirirken etrafa gülücükler saçıyordu.