Mercy | MYG

Bölüm 22

Keyifli Okumalar 🎶

Yazar'ın Anlatımından;

Herkes fazlasıyla bitkin düşmüş ve yorulmuştu. İki günü geçkin zamandır buradaydılar ama hala arkadaşları, dostları, kardeşleri uyanmamış ve yoğun bakımda yatırılıyordu. Hepsi sadece ona bunu yapan adamları yakalamak için buradan ayrılmışlar, derslerini bile Jimin uyandıktan sonra vermeye karar verip soluğu hemen onun yanında almışlardı.

Yoğun bakımda olduğundan kimse yanına giremiyordu. Sadece beş dakikalığına Namjoon ve Jungkook birer kere girmiş ve hemen geri çıkarılmışlardı. Sadece Min Hee'nin dedikleriyle ayakta duruyor ve sadece ona tutunuyorlardı. Bir tek Yoongi gitmek zorunda kalmıştı. Onunda kendince geçerli sebebi vardı. Arkadaşıyla arasının bozulmasının hatasını anlamıştı. Düzeltmek için çabalıyordu. O minik bedeni oradan kurtaracaktı onu kendi bebeği yapacaktı. Ona soyadını verecekti. Babası olacaktı artık onun.

''Yoongi'ye ulaştınız mı?'' Hava almak için çıktıklarında Jin konuşmuştu.

''Mesaj atmış. Yetimhane'de.'' dedi Hoseok ona.

Yorgun bedenlerini sadece soğuğa çıkartarak ve ellerindeki sıcak kahvelerle düzeltmeye çalışıyorlardı. İki gündür bir kaç saat dışında uyuyamamışlardı bile. Min Hee defalarca gitmelerini ve dinlenmelerini eğer bir şey olursa haber vereceğini söylemesine rağmen gitmeyi reddetmişlerdi.

Yapmazlardı, yapamazlardı arkadaşları hatta kardeşleri orada hareketsiz acı içinde yatarken onlar rahat edemezlerdi. Gitmeye gönülleri el vermezdi.

Birbirleri söz konusu olduğunda ne yapacaklarını bilemiyor sadece o an kendilerine odaklanıyorlardı. Bangtan iki gündür kapalı ve yapacakları tüm işler iptal edilmişti. Şuan ki tek öncelikleri aralarından eksik olan bedenin tekrar aralarına dönmesini istemeleriydi.

''Buyurun beyler.'' Taehyung elindeki soğuk sandviçleri birer birer dağıtırken konuşmuştu.

***

Akşam olmuş, Yoongi yetimhaneden gelmişti. Çocuklar içerideki boş koltuklara oturmuş öylece kendi iç sesleriyle boğuşuyorlardı.

Yoongi ve Hoseok oturduğu koltukta duvara yaslanırken Taehyung, Hoseok'un bacağına yatmış uzanıyordu. Namjoon boş koridorda bir oraya bir buraya yürürken, Jin koltukta oturmuş Namjoon'u seyrediyordu. Jungkook ise içeri giremeyecek kadar bitkin hissediyor, koridorlar üstüne geldiğinden dışarıdaki soğuk oturaklarda oturmayı tercih ediyordu. Belki de Jimin'e karşı hissettiği suçluluğunu soğukta bastırıyordu.

Halbuki ortada bir suç var mı bu bile belli değildi.  

Namjoon'un ayak seslerinden başka ses duyulmayan koridorda bir anda telefon sesi duyulmuştu ve bu da Namjoon'un telefonuydu. Telefonun üstünde yazan isme bakıp kafasını sağ doğru eğdikten sonra kulağına götürmüş ve Jin ile göz göze gelirken konuşmuştu.

''Alo?''

''Hıı evet bugün kapalıyız.''

''Jimin hastanede.''

''Sakin ol Hei.''

''Hastanedeyiz şimdi.''

"Tamam korumalardan birine söyle seni hastaneye getirsinler Min Hee'nin çalıştığı hastane demen yeterli."

Arayan Hei'ydi ve Bangtan'a gittiğinde korumalardan bugün kapalı olduğunu öğrenmiş, sebebini sorduğunda ise açıklama yapmamışlardı. Bunun üzerine önce Jungkook'u aramış ama ona ulaşamamıştı sonra ise Namjoon'u aramıştı.