Yoongi od kilku dni myślał nad całą sytuacją jaką miewa, gdy myśli o dobrym sercu Hoseok'a. Chłopaka zaczął drażnić fakt, że nie może się skupić, bo wie, że takie osoby muszą skrywać w sobie dużo bólu. Mimo, że chłopak nie chciał by tak było, miał przeczucie, że jednak tak jest.
Yoongi się zmienił po dużej utracie dawnego przyjaciela. Zaczął się robić co raz bardziej cichy i mniej się uśmiechał, jego przyjaciół zaczęło to niepokoić, ale znali sytuacje.
Nie chcieli, żeby ich nowy przyjaciel ją poznał, chcieli zostawić przeszłość za sobą i już do tego nie wracać. Bał się. Bał się, że Hoseok ich też opuści, że opuści jego, ale na razie musiał zaufać słowom J-hope'a i skupić się na obowiązkach. Może po prostu za bardzo histeryzuje.
***
Pomimo, że chłopak próbował jak najlepiej skupić umysł na nauce, nie udało mu się. Czuł, że znowu to do niego wraca. Jak był bezradny, ale szczęśliwy. Nienawidził przemocy i myślał, że wszystko rozwiąże słowami. Był taki sam jak Hoseok. Wiedział, że jak chłopak zniszczy się jak on, będzie znowu się obwiniał. Takie osoby było łatwo poruszyć. Łatwo było zranić i potraktować jak bezwartościowego śmiecia. Yoongi jedynie chciał by Hoseok został uśmiechnięty i mógł podziwiać jego piękno.
CZYTASZ
Boy Like Hope | Yoonseok | <zawieszone>
FanfictionMin Yoongi zatracił już dawno wiarę w istnienie miłości, ale co się dzieje, gdy człowiek, którego nazywają nadzieją, zaczyna otwierać jego serce?
