Boy Like Hope | Yoonseok | <zawieszone>

18. "Wiem, że zostaniesz moją ostatnią nadzieją."

Yoongi najszybciej jak umiał założył na siebie koszule i zaczął zapinać guziki. Nie chciał o tym mówić. Bał się, że Hoseok się przerazi. Sam był przerażony, gdy o tym mówił. Nienawidził tamtego okresu swojego życia i chciał go usunąć, chciał by zniknął, w ogóle się nie wydarzył.

-Hoseok, jest późno. Chodźmy spać. - powiedział Yoongi.

-Nie będę mógł zasnąć jak mi nie powiesz. Będę się martwić. - odpowiedział.

-Było, minęło. To już czas przeszły, który nigdy nie powróci i mamy się z czego cieszyć. - odwrócił się do przyjaciela, a w jego oczach z niewiadomych przyczyn pojawiły się łzy, ale na twarzy miał i tak lekki uśmiech.

Hoseok nie wiedział jak na to zareagować, podszedł zwyczajnie do Yoongiego i go przytulił. Nie chciał by przyjaciel płakał. Nie lubił patrzeć jak innym ludziom dzieje się krzywda, a tymbardziej dla niego bliskiej osoby. Może znają się niecały miesiąc, ale dla niego już stał się bardzo ważny.

-Bo Ty Hoseok.. wiem, że zostaniesz moją ostatnią nadzieją. - szepnął Yoongi, a kilka łez poleciało z jego oczu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Woah nawet ja się popłakałam, ale nie wiem czy ze szczęścia czy ze smutku.

Ogólnie planuje, że rozdziały są krótkie napisać ich dużo by mieć co publikować. Dzisiaj mamy 9 lipca i mam 18 rozdziałów.

Mam nadzieję, że książka się dobrze przyjęła. Proszę o gwiazdkowanie miśki i miłego dnia/wieczoru.