-Chodź porozmawiamy na spokojnie, okej? - zapytał Hoseok, a Yoongi przytaknął. Młodszy zaprowadził go do szpitalnej kawiarenki, gdzie usiedli i wymieniali się spojrzeniami.
Yoongi zauważył, że Hoseok jest przemęczony, co świadczyły jego worki pod oczami. Wydawało mu się, że płakał, od razu go to zabolało, ale bardziej, że Hoseok znowu uciekał od tego by mówić chłopakom prawdę. Może chciał widzieć szczęśliwego przyjaciela, ale naprawdę szczęśliwego.. nie sztucznie.
-Nie wyszedłem ze szpitala od 3 dni.. przepraszam nie miałem jak z wami się skontaktować. Leki, które dawali mi przeciw bólowe bardzo powodowały u mnie senność. Chciałem pożyczyć od kogoś ładowarkę, ale nie miałem jak ledwo myślałem, gdy już się wybudziłem i lekarze pozwolili mi pochodzić, ale też żebym się nie przemęczał. Wyszedłem tylko tutaj do sklepiku na parterze by kupić coś do picia..
Ogólnie to przez to, że byłem głupi i znowu nie uważny, że nie zapiąłem pasów, a mama musiała zjechać przez jakiegoś ułoma przez co dostałem gorszego urazu głowy.. Namjoon powie, że go papuguje. - zaśmiał się, ale po chwili posmutniał. -Yoongi naprawdę martwiłeś się?
-Nie wiesz jak.. nie odpisywałeś, nie odbierałeś. Wszystko u mamy w porządku?
-Tak.. ma zwichniętą rękę, więcej szkód nie ma. - odpowiedział. -Przepraszam Yoongi.. że musiałeś się martwić.
-Mam własną impretetacje na temat cytatu "nadzieja umiera ostatnia"..jeśli każdy z nas powiera swoją nadzieję w ważnej dla nas osobie, to, na pewno gdybym Cie stracił mógłbym powiedzieć, że już jej nie ma. - zaśmiał się. -Jakie to dziwne. - spojrzał w dół i poczochrał swoje włosy.
-Nie Yoongi.. to co mówisz jest piękne, ale zawsze musisz iść na przód, rozumiesz? Ze mną czy beze mnie, nie zatrzymuj się, nie cofaj. Żyj pełnią życia. - dotknął ręki starszego, którą akurat miał położoną na stoliku.
~~~~~~~~~
jakoś mi marnie idzie
muszę się ruszyć, bo będę ciągnąć te rozdziały bez końca
Wgl znalazłam fajne na chill piosenki, a raczej twórcę
"City Girl" polecam (:
CZYTASZ
Boy Like Hope | Yoonseok | <zawieszone>
FanficMin Yoongi zatracił już dawno wiarę w istnienie miłości, ale co się dzieje, gdy człowiek, którego nazywają nadzieją, zaczyna otwierać jego serce?
