Jimin był zestresowany, nie umiał sobie radzić z tym, że już nigdy nie stanie na własnych nogach i nie pokaże ile umie. Taniec to było dla niego wszystko. Że akurat musiał się wspianć tamtego dnia na drzewo i spaść tak bardzo niekorzystnie. Miał już spać i powiedział wszystkim "dobranoc". Lecz Jimin nie miał zupełnie tego w planach. Karcił się za to, co chce zrobić, ale nie chciał być problemem. Chciał poczuć się wolny. Wolny jak motyl. Patrzył tępo w sufit, przebywając w swojej łazience. Wziął opakowanie tabletek przeciwbólowych na recepte i połykał tabletke po tabletce, cicho płacząc.
Przepraszał. Przepraszał ich wszystkich, że był słaby. Nie mógł znieść, że nigdy nie zatańczy i nie usłyszy oklasków i wiwatów, dla których zawsze trenował.
Wziął tak 34 tabletki silnych lekow. W końcu zaczęło mu się kręcić w głowie, ale nie opierał się by zasnąć. W końcu, po maksimum trzech robił się mega śpiący, więc co mogło mu przynieść całe opakowanie?
Jimin zasnął.
Czekał, aż stanie się wolny.
~*~
Prosze niech nikt na mnie nie krzyczy i dziękuję za prawie 1000 wyświetleń i 300 gwiazdek. To dla mnie dużo <3
CZYTASZ
Boy Like Hope | Yoonseok | <zawieszone>
FanfictionMin Yoongi zatracił już dawno wiarę w istnienie miłości, ale co się dzieje, gdy człowiek, którego nazywają nadzieją, zaczyna otwierać jego serce?
