Gray's PoV
Pagtingin ko sa orasan kinaumagahan, 10:00 na ng umaga. Late na kami nakatulog ni Shan kanina dahil sa away pero buti nalang at naayos din namin.
Babangon na sana ako pero hinigpitan ni Shan ang pagkakayakap sa akin at isinubsob ang mukha sa leeg ko. I'm doomed.
"Hmm. Stay here Star."
"I need to cook love. It's almost lunch. Brunch nanaman tayo neto."
Naramdaman kong umiling siya bago nagsalita. "Let's just stay like this for a while. I missed you." Then she planted kisses on my neck "You smell so good."
I chuckeld. "I miss you too but we don't want to die because of hunger. Right?" Hinaplos ko ang kanyang buhok at hinalikan ang kanyang ulo.
"Then let's just have breakfast in bed." Bigla siyang pumaibabaw sa akin pero mabilis ko pinagpalit ang pwesto namin. I pinned her both arms above her head.
I bit and licked my lips before saying "Work for it." Ngumisi ako tapos umalis sa ibabaw niya.
Binato niya ako ng unan at humiga ulit. "Binibitin mo ko! Bahala ka jan. Matutulog pa ako." Nakangusong sabi niya.
"No hot chocolate then." Naglakad ako palabas ng kwarto pero bago ko pa maisara ang pinto, narinig ko pang sumigaw siya ng 'I hate you'.
I prepared bacon, hotdog and fried rice. Nilagyan ko na din ang plato niya ng pagkain at inihanda na din ang hot chocolate niya.
"Patatabain mo ba ako?" Natatawang tanong niya bago umupo.
Tinikman ko muna ang tinimpla kong kape kung tama ang lasa bago sumagot. "Yeah. Maybe. I find chubby woman sexy."
"Sabi ko nga magpapataba na ako ng kaunti." Natawa ako sa sinabi niya dahil parang seryoso siya pero inirapan parin niya ako. I really like challenging woman.
Pagkatapos naming kumain ng agahan, nagpresinta siyang maghugas ng pinagkainan namin. Hindi naman ako umalis at binabantayan siya habang pinapanood ang kanyang ginagawa.
"Pwede mo akong hintayin sa sala kesa titigan mo ako dito. Mahirap na baka matunaw kagandahan ko."
"Hahaha! Tsk. Conceited. Fine. Hintayin nalang kita sa sala." Tumayo na ako pero bago ako pumunta ng sala, niyakap ko muna siya patalikod. Then I bit and sucked her earlobe. That's her weakspot.
She left a soft moan pero bago pa siya humarap, I said "Tapusin mo muna hinuhugasan mo." Sabay tawa.
Sinamaan niya naman ako ng tingin at hihilain sana ang damit ko pero mabilis akong nakalayo.
"Damn it." She said in frustration.
Umupo muna ako sa sofa at ipinikit ang aking mga mata.
Naalala ko nanaman yung mga oras na nasa Batangas ako. Hindi masiyadong naging maganda ang mga nangyari doon. Pero sana naman, mapapayag ko SILA.
Nalaman ko na mayaman ang pamilya ni Shan at naglayas siya sa bahay nila. Simula noon, naging independent siya at tumayo sa sarili niyang mga paa. Minsan, naisipan kong tanungin kung bakit mag-isa lang siya pero hindi ko magawang ituloy. Siguro, darating yung araw na siya na mismo ang magsasabi sa akin.
Maya-maya pa ay naramdaman ko siyang humiga at ginawang unan ang hita ko.
"You know, I don't understand you. I already hurt you numerous times but you're still holding on. Why?"
Napamulat ako sa tanong niya. "I think you already know why."
Parang nagulat siya sa sinabi ko at bumangon bigla. "Uhm. Gu...gusto ko manggaling sa...sayo mismo. Oo tama. Bakit nga ba?" Nauutal na sabi niya. Kinakabahan ba siya?
I touched her cheek and kissed the tip of her nose.
"Kasi sayo lang ako nagkaganito. Ikaw yung unang taong iniisip ko na makakasama ko hanggang dulo."
Tumayo siya at umupo siya paharap sa akin.
"I am really sorry if I hurt you. I know as well that nobody did hurt you like I do. I am hoping that you will never get tired of trusting and loving me. Please stay and don't ever leave me so that I can show you how sincere I am and how thankful I am for having you."
Ngumiti ako sa loob-loob ko ng narinig ang mga salitang iyon galing sa kanya.
"You're my boss. But give me one good enough reason why should I hold on to your words." Tanong ko habang nakayakap sa kanyang beywang.
I trust her. I trust her so much. Kahit na paulit-ulit niyang sirain ang tiwala ko, hindi magbabago ang pagmamahal ko sa kanya. Naitatak na sa isip ko na siya ang makakasama ko hanggang dulo. Palagi kong naiisip na siya lang dapat ang mamahalin ko. Hindi ako pwedeng magmahal ng iba dahil siya lang ang dapat na nasa tabi ko.
"Because by the time you left this house, I realized something. My day is not complete without you annoying the hell out of me." She paused and kissed my forehead. Napapikit ako sa pagdampi ng kanyang nga labi sa noo ko.
"I am happy every time I see you safe. I always wanted to be near you and to be at your side always. I want to take good care of you. I want to hug you always. I want to see you when I wake up. I want to be the first person you call when you need something. I want to be the reason why you smile. And most of all, because you're YOU. I hope those are enough reason to make you stay."
I nodded my head and closed the gap between us. I kissed her passionately. She's responding to my kisses as if she's reassuring me that she will keep her words.
This time, I found out something as well. Something that is irrevocable. Something that will never change.
"I love you so much Shan. I'm so in love with you."
-----
(Unedited)
Sorry po kung madaming typo errors.
Still, thanks for reading this story. ;)
IcePhantomhive000
