Kardeşimin Bakıcısı

2.6

Resimdeki: Dilan Uzun

Dilan'dan

Gözlerimi araladığımda soğuk çimlerin üstünde yattığımı fark ettim. Banktan düşmüştüm ama kimse beni görmemişti. Zaten hatırladığım kadarıyla 1 kadın vardı parkta. O da uzakta olduğum için beni fark etmemişti. Ama sorun şu, akşam olmuştu. Ya da gece. Hava karanlıktı.

Çimlerden kalkıp banka tekrar oturdum. Şarjım yoktu. Nerde olduğuma dair bir fikrim yoktu. Tek dileğim kimsenin bana sataşmamasıydı. Altımda okul üniformasının kısa eteği, ve gömleği vardı. Çok üşüyordum. Ellerimi kollarıma koyup ısınmaya çalıştım. Bacaklarımı kendime doğru katladım. Eteğim vardı ve kısaydı ya. Resmen gecenin köründe kısa bir etekle yanlız başımaydım. Korkuyordum. Hem de çok. Ama burda oturmanın bir anlamı yoktu. Gidip yardım istemeliydim. Nerde olduğumu öğrenmeliydim. Ya da bir taksi çevirmeliydim.

Yerden kalkıp parktan çıktım. Biraz yürüdükten sonra müstakil evlerin olduğu bir sokağa girdim. Etrafıma bakına bakına gidiyordum. Bütün evlerin ışıkları kapalıydı. Biraz daha ilerledim. Saati öğrenmem lazımdı. Kafamı sağ tarafa çevirdiğimde, bir evin balkonunda asılı saat gördüm. Lanet olsun!! Saat gecenin 03:10'ydu. Korkum kat ve kat artarken ileriden geçen 4 tane adam gördüm. Savruk savruk yürümelerinden sarhoş oldukları belliydi. Gözlerimi kıstım. Tek dileğim beni fark etmemeleriydi.

Beril'den

"SEN GERİ ZEKALISIN!"

"Abla evet ben geri zekalıyım."

"YOK YOK GERİ ZEKALI AZ KALIR. SEN MALSIN. SEN BEYİN YOKSUNUSUN. SEN.. SEN.."

"Beril tamam. Gitme kardeşinin üstüne."

"BABA?! KIZ KAYIP KAYIP. SAAT 3 OLDU KIZ YOK. OKUL ÜNİFORMALARI ETEK BABA ETEK!! BU SAATTE NERDE BU KIZ!? BAŞINA NE GELDİ?!"

"Bağırma Beril. Senin kadar biz de endişeliyiz."

"Baba, bu üstün zekalı geri zekalı kardeşim başka bir kızla sevgili rolü yapmış Dilan izin vermediği hâlde ya! Sen niye kızmıyorsun buna?! Kız kim bilir nerede?!"

"Emre gerçekten ne değişik çocuksun! Sana noluyo?"

"Baba gelmeyin üstüme. Kız rica edince kıramadım işte."

Emre ağlıyordu. Çünkü Dilan kayıptı. Eve gelmemişti. Aşırı merak ediyordum. Sinirden deliye dönmek üzereydim. Resmen kız kardeşim dediğim kız kayıptı. Daha fazla dayanamayıp kanepeye çöktüm. Ellerimle yüzümü kapatıp ağlamaya başladım. Annemin tansiyonu düşmüştü. Babam ise Emre'yi teselli ediyordu.

"Oğlum tamam Dilan'ı bulacağız sakin ol. Bu yaptığını da sonra konuşacağız."

"Baba lütfen bulalım onu."

Daha fazla dayanamayıp odama çıktım. Yatağımın altına girip ağlamaya devam ettim. İnci de yanımdaydı. Bana sarıldı. Ona bakıp ağlamaya devam ettim. Birlikte ağlıyorduk. Onu sağ salim bulmaktan başka bir dileğimiz yoktu.

Dilan'dan

Ne yapacağımı bilmiyordum. Beni hâlâ fark etmemişleri. Yanımda duran evin bahçesine atladım. Duvara yaslanıp titremeye başladım. Çok kötü titriyordum. Ayaklarım beni tutmayınca yere düştüm. Ses çıkmamamıştı. Ama başka bir ses karnımdan çıkmıştı. Çok acıkmıştım. Sabah kahvaltısı yapmamıştım. Öğle yemeğine kitap okumaya daldığım için inmeyi unutmuştum. Akşam yemeği de yiyememiştim hâliyle. Üstelik dün de hiçbir şey yememiştim. Bu sabahki sınava çalışmaktan, yemek yemeyi unutmuştum.