Kardeşimin Bakıcısı

4.3

Resimdeki: Özgür Çelik

Evet biliyorum çok uzun bir zaman oldu. Ama derslerimin yoğunluğundan dolayı bölüm yazmaya fırsat bulamıyorum. Her şeyi geçtim ilham gelmiyor! Bu üzücü.

Şaka maka 30 Bin okunmaya ulaştık. Gerçekten minnettarım sizlere. Ama bir isyanım olacak.

Arkadaşlar neden hikâyeye hiç yorum yazmıyorsunuz?

Gerçekten de hiç yorum gelmiyorum. 0 yani, koca bir 0!

Üzülüyorum. Ben sizin görüşlerinizi bilmezsem nasıl kendi hatalarımı göreceğim?

Lütfen yorumlarınızı esirgemeyin.

Sizi seviyorum♥ İyi okumalar.

İnci'den

Kaç dakika elimdeki evlilik cüzdanıyla bakıştım bilmiyorum. Ama en sonunda şaşkınlığımı üzerimden atıp odadan çıktım. Balkona doğru ilerlerken evlilik cüzdanını arkama sakladım.

Balkona çıkınca herkes bana bakmaya başladı. ''Abicim?''

''Efendim İnci'cim?'' Sinirlerim bozulmuş olacak ki durduk yere kahkaha atmaya başladım. ''İnci neye gülüyorsun?''

''Hiiiç.'' dedim zar zor. Göz yaşlarım gülüşüme karışmıştı. 

''İnci?''

Derin bir nefes aldım. ''Tırnak makasını arıyordum.'' Sesim titreyerek çıkmıştı.

''Onu bulduğumda ise, başka bir şey daha buldum.'' Neredeyse herkes bana merakla bakmaya başlamıştı.

Arkama sakladığım evlilik cüzdanını çıkartıp onlara gösterdim. ''Bakın!''

Abimin gözleri anında açılırken diğerleri sanırım hâlâ anlamamıştı. ''Abimin evlendiğini gösteren, evlilik cüzdanını buldum.'' Özgür, Beril ve Çınar'ın ağzı şaşkınlıkla açılırken abim ayaklandı. 

''İnci.''

''Sus!'' Ellerimi yüzüme götürüp bir kaç saniye soluklandım.

''Neden? Hayır yani neden benim senin evlendiğinden haberim yok? Hani nerede kardeşlik? Nerede güven?''

''Açıklayabilirim.'' 

''Abi neyi açıklayacaksın?! Herkesten gizli evlendiğini mi?'' Duraksadım. ''Yoksa annemler biliyor muydu? Bir tek ben mi bilmiyordum?''

''Hayır. Kimse bilmiyordu.''

Dolu gözlerimle abime baktım. ''Hani biz birbirimizden asla bir şey saklamazdık? Bu hayatta en çok birbirimize güvenebilirdik? Neden kimseye söylemeden evlendin abi? Niye böyle bir şey yaptın?!'' Elimdeki cüzdanı hızlı bir şekilde masaya fırlattım.

''İnci, sen sakinleşince konuşalım.'' Burnumu çekip abime kafa salladım. Ardından arkama bile bakmadan balkonu terk ettim. Bir kaç saniye etrafıma bakınıp, en iyisi hava almam gerektiğine karar verince de evden çıktım. Merdivenlerden inerken arkamdan Özgür'ün sesini duyuyordum. ''İnci!''

Ama duraksamadan binadan çıktım. Arkama bile bakmadan sokağın sonuna doğru koştum. Mahalle deniz kenarına yakın olduğundan denize doğru koştum. Arkamdan gelen ayak seslerine bile aldanmadım.

Deniz kenarına geldiğimde soluk soluğa kendimi banklardan birine attım. Düşünmem gerekiyordu. 

Kısa bir süre sonra yanımda bir hareketlilik hissetmemle bakışlarım yanıma döndü. Özgür yanımdaydı.