Kardeşimin Bakıcısı

3.7

Resimdeki: Beril Özer

Medyadaki şarkı: İnci'nin bölümde söylediği şarkı.

Uzun, upuzun bir bölüm oldu. Yazdığım en uzun bölüm bu oldu. İyi okumalar.♥

''Hadi artık içeri geçelim.'' diyerek ellerimi göz yaşlarımı silmek için yanaklarıma götürdüm. İnci'm silmişti ama tekrar ıslanmıştı yanaklarım.

En sonunda kendimize gelip elimize patlamış mısır kaselerini aldık. Ardından mutfaktan çıkıp salona geçtik. Ben üçlü koltuklardan birine Çınar'ın yanına oturdum. İnci ise tekli koltuklardan birine oturdu. Özgür ve Fatih abi ise diğer üçlü koltukta oturuyordu.

Fatih abi filmi başlatırken Çınar'ın bana baktığını hissettim. Kafamı ona çevirip ela gözlerine bakmaya başladım. Çınar bana çok tuhaf bakıyordu. Neden bilmiyorum. Ama sanki bu bakışlarında bir şey gizliydi. Çok derin bakıyordu.

Nihayet film başladı. 'Uyumsuz (Divergent)' isimli muhteşem bir filmdi. Filmin ortalarında hafiften uykum gelmişti. Bu yüzden esnedim. Esnediğim için elim ağzıma gitmişti. Elimi tekrar indirdiğimde ise elim Çınar'ın elinin üstüne gitmişti. Kafamı çevirip ellerimize baktım. Ardından elimi çekmek için bir hamle yaptım ama Çınar benden önce davranıp elini elimin altından çıkardı.

Ben bu yaptığı şeye şaşırırken yaptığı diğer hamleyle şaşırmamıştım. Elini elimin altından almıştı ama elimin üstüne koymuştu. Elimi çekmemem için de sımsıkı tutmuştu. Hızlıca kafamı çevirdim ve gülümsedim. Gülümsediğimi görmesini istememiştim.

Film bitince hepimiz kısaca film hakkında konuştuk. Filmi herkes beğenmişti. Fatih abi tam televizyonu kapatacaktı ki elektirikler ondan önce davrandı.

''Noldu ya?'' İlk tepki Çınar'dan gelmişti.

''Elektirikler kesildi.'' dedi Özgür.

Birden tüm ışıklar sönmüştü. Aniden olunca biraz ürkmüştüm ve Çınar'a doğru kaymıştım.

''AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!''

Noluyo lan? İnci çığlık atmıştı. Bir dakika...

İnci'nin karanlığa karşı fobisi var. Yandık.

İnci bugüne kadar her karanlıkta kaldığında kafayı yerdi. Bir nevi çocukluk travmasıydı onun için. Nedenini bilmiyorum ama bir olay onda travma yaratmış.

İnci'nin çığlığıyla hepimiz yerimizden sıçramıştık tabi.

Fatih abiyi karanlıktan dolayı göremiyordum ama sesinden anladığım kadarıyla İnci'nin yanına koşmuştu.

''İNCİ! Tamam abicim sakin ol ben buradayım.''

''ABİ! ÇOK KARANLIK! ÇOK KARANLIK!''

''Sakin ol İnci bak ben buradayım sarıl bana.''

''Beril ne oluyor?'' Fatih abi İnci'yi sakinleştirmeye çalışırken, İnci'de hiç sakinleşmeyip bağırmaya devam ederken Özgür merakla bana döndü.

''İnci'nin karanlık fobisi var Özgür. Karanlıkta 1 dakika bile kalamıyor. Kalınca ise deliriyor.''

''Anladım.''

Ardından ben de ayağa kalkıp İnci'nin yanına gittim. ''Sakin ol İnci. Bak hepimiz buradayız.''

''Çok karanlık... Çok karanlık...''

''Evet karanlık. Ama hepimiz buradayız sakin ol.''

''Bu böyle olmaz. Siz İnci'nin başında durun. Ben mum, el feneri ne varsa bulup getireyim.''