POV: Jungkook
We stappen in de auto nadat ze wat gekalmeerd is. Het moet echt een traumatische ervaring geweest zijn voor haar. Namjoon rijd ons terug naar huis met het masker op zijn shoot. Ik en Y/N zitten achterin op de achterbank, ze leunt een beetje tegen me aan en ik hou haar hand vast. Ik voel dat ze toch nog niet gerust is, ik wrijf met mijn duim over haar hand. 'Het is al goed, ik ben bij je.' Fluister ik stilletjes in haar oor. Ik voel al dat ze kalmer wordt, de auto stopt. 'We zijn terug thuis.' Zegt Namjoon en ik kijk naar buiten, ik zie twee auto's staan van de politie. 'Wat is hier aan de hand?' Zeg ik en Y/N kijkt ook naar buiten en ziet de auto's ook staan, haar ogen worden groot. 'Oh nee, nee, nee...' mompelt ze. 'Ik wil niet naar binnen.' Zegt ze en kruipt dichter tegen me aan. Namjoon kijkt via de achteruitkijkspiegel naar ons, 'komaan we moeten naar binnen gaan.' Zegt hij. 'Nee, dat gaat niet goed aflopen.' Zegt ze en kijkt naar beneden. Ze doet haar deur open en stapt uit, ik en Namjoon stappen ook uit en ik ga naast haar staan. 'Het komt in orde, de politie zal ons niks doen.' Zeg ik en wrijf over haar rug. 'De politie niet nee' mompelt ze, ik wil er nog op ingaan maar Namjoon opent de deur al en we lopen naar binnen. 'Aah, dag mevrouw. Op u waren we aan het wachten.' Zegt de ene man. De andere staat in de keuken met Jin te praten, ik neem haar hand vast en knijp er eens lichtjes in als teken dat ik haar steun en aanmoedig. Dan laat ik los en ga bij Jin.
POV: Y/N
Kookie gaat naast me weg op weg naar de keuken. 'Mevrouw zou ik u een paar vragen mogen stellen?' Vraagt de man vriendelijk en ik knik nerveus. 'Ten eerste, ik heb gehoord dat u dreigsms'jes hebt ontvangen. Zou ik die even mogen lezen?' Begint hij en ik knik. 'N-Namjoon? He-heb jij m-mijn gsm?' Vraag ik en hij knikt en geeft me mijn gsm. Ik ontgrendel hem en laat de berichtjes zien. De man neemt mijn gsm en scrolt naar boven. 'Luke!' Roept de man dan en O nee, Luke? Hij draait hem om en komt bij ons staan, de ene man toont mijn gsm aan Luke en hij begint te lezen. 'Komaan Y/N hoe dom kon je zijn om geen aangifte te doen?!' Roept hij kwaad en ik kijk naar beneden. 'Dit is al langer aan de gang! Waarom heb je niks gemeld?!' Roept hij nog luider en ik begin te huilen. 'We moeten de gast dat dit heeft gedaan oppakken.' Zegt hij kwaad tegen de andere man. 'Luke, he-het spijt me.' Zeg ik stil en onzeker. 'En terecht! Je weet dat ik zoiets als eerste te weten moet komen en dat onmiddellijk! Je weet wat er met mam en pap gebeurt is, ik wil niet dat dat ook met jou gebeurt. Ik rust niet tot dat de man die jou die berichtjes stuurt achter slot en grendel zit, je weet wat ik liever zou willen maar ik ben een man van eer geworden.' Het laatste fluisterde hij zodat ik het alleen kon horen en ik slik. 'Je bedoelt de man die dit mij heeft aangedaan.' en ik doe de mouwen van de trui wat omhoog, ik laat mijn buik zien die vol staat met blauwe plekken en trek dan de pleister van mijn voorhoofd. 'Y/N...' zegt hij. 'Waarom heb je dan nog niks gezegd en waarom ben je niet naar het ziekenhuis gegaan?' Vraagt hij streng. Ik kon niet veel doen dan, Namjoon heeft me geholpen en ieder van hen hier. Ze hebben mijn leven gered.' Zeg ik en kijk hen aan met een glimlach, ze glimlachen allemaal terug, wel iedereen behalve Jimin die is nergens te bekennen. Ik kijk terug naar Luke en hij kijkt hen ook aan. 'Dankje dat jullie mijn zusje hebben gered.' Zegt hij en ze lachen. 'Dat is het minste dat we konden doen.' Zegt Tae en knipoogt naar me. 'Wacht, zusje?' Vraagt Yoongi dan. 'Ja, zien jullie de gelijkenis niet?' Vraag ik al lachend en ga naast hem staan. 'Dezelfde haarkleur, glimlach, oogkleur en zelfs dezelfde neus?! Wacht zijn jullie een tweeling?' Vraagt Hobi dan opgewekt! 'Ja' zeggen ik en mijn broer in koor en we lachen. 'Nu terug naar het gebeuren met de dreigberichten en nou ja, dat andere.' Zegt de andere man. 'Heb je zijn gezicht gezien?' Vraagt Luke. 'Nee, hij droeg een masker.' Zeg ik en kijk naar Namjoon, hij heeft het meteen door en komt bij ons en geeft het masker af. 'Denken jullie dat dit van de dader is?' Vraagt de ander man. 'Het lag in het steegje dus ik vermoed van wel.' Antwoord Joonie. 'Laat jij dit al checken op huidschilfers?' Vraagt Luke aan de andere man en die knikt en vertrekt. 'Kom Y/N dan gaan we om wat spullen, je kan niet alleen blijven.' Zegt hij en grijpt men pols vast en trekt me mee. Ik ruk mijn pols los en blijf staan. 'Nee, ik ga niet weer bij jou intrekken, het maakt me niet uit dat het tijdelijk is. Al is het voor een dag, nooit meer!' Roep ik kwaad naar hem. 'Je kan niet alleen blijven.' Zegt hij. 'En ik kan niet nog een keer het vriendinnenfiasco meemaken.' Zeg ik kwaad. 'Euh, ik weet niet wat het vriendinnenfiasco is maar ik denk dat ik namens iedereen spreek als ik zeg dat we het niet erg vinden als ze bij ons zou blijven, we hebben haar graag en ze betekent veel voor ons. We zullen haar beschermen als er iets is.' Zegt Yoongi die zelfvertrouwen uitstraalt en de anderen knikken.
'Dan is dat geregeld?' Zeg ik voorzichtig met een vragende toon op het einde. 'Ok, goed dan, maar ik kom elke week eens kijken, als het zo lang duurt voordat we hem oppakken. We vinden hem wel. Ik heb juist nog het adres nodig van waar het juist gebeurt is.' Zegt hij en ik knuffel hem snel, ik laat hem terug los en kijk naar Namjoon. 'Weet jij het adres?' Vraag ik en hij lacht een beetje. 'Ja het adres is (**)' zegt hij en Luke schrijft het op. 'Ok, bedankt voor alles jongens, bescherm haar goed.' Zegt hij. 'Met mijn leven.' Zeggen Tae en Kookie tegelijk hij lacht een beetje en vertrekt, ik sluit de deur dan achter hem.
[whoohoo! Ik ben super blij dat ik al aan hoofdstuk 9 zit! Als ik mijn idee goed kan uitwerken staat jullie binnenkort iets heel spannend te wachten... 😏 waarschijnlijk zal het volgend hoofdstukje zijn en zal ik even een timeskip gebruiken om te zorgen dat we aan het moment geraken waar er iets gaat gebeuren. Hopelijk komt het hoofdstukje vandaag nog online en anders is het morgen maarrrrrrrr zeker blijven lezen! Xxx]
