[HAPPY BIRTHDAY JUNGKOOKIE!!!! ❥]
POV: Jungkook
Nerveus pruts ik met mijn handen als ik in de wachtzaal zit met de 6 anderen. Y/N hebben ze meteen moeten opereren en hebben we nog niks van gehoord en Jimin zijn enkel moet onder de scanner. Ze verwachten dat die gebroken is en dat hij 3 weken in de plaaster moet, met een beetje geluk kan dit genezen zijn in een week. We zitten hier al een uur, nu is het 17:08. Langzaam tel ik de seconden, de minuten gaan traag voorbij. Elke keer als ik een minuut heb geteld kijk ik weer naar de deur, de hoop langzaam verliezend als er geen dokter komt. Jimin hebben we alweer terug gezien ondertussen maar Y/N nog niet, er is een kans dat ze het niet haalt door het vele bloed dat ze verloren is. Het is mijn fout dat ze weer beginnen bloeden is, als ze het nu niet haalt is het mijn schuld. 'Kook, jij was bij haar toen het gebeurde dus wat is er precies gebeurt?' Vraagt Namjoon die zijn hand op mijn schouder legt. Hij zit naast me en vanachter hem zie ik Jin, Hobi, Yoongi en Taehyung meekijken en luisteren. 'Daar praat ik liever niet over.' Antwoord ik kortaf. 'Je kan me alles vertellen, dat weet je toch.' Zegt hij dan. 'Ik heb niks te vertellen.' Antwoord ik dan bot. 'Kijk als-' ik kap hem af door me recht te zetten. 'Ik ga naar de snoepautomaat.' Zeg ik en stap de gang verder naar de automaat. Ik sta bij de automaat maar heb eigenlijk geen zin om iets te eten, ik draai me om en kijk naar de jongens. Tae houd me in de gaten, even kijk ik hem aan. Ik kan het niet aan en kijk naar beneden en schud mijn hoofd. Ik wil blijven wachten op nieuws van de dokters over Y/N maar ik kan het niet aan, het voelt alsof ik elk moment kan breken. Ik wrijf door mijn haar en draai me om richting de uitgang. Ik stap er heen, even naar buiten een luchtje scheppen maar als er ook maar 1 iemand bij me komt met iets onnozel of slecht nieuws dan ben ik weg. Ik stap buiten en voel een koud briesje voorbij me gaan, langzaam adem ik in en uit. Ik sluit mijn ogen weer en zie flitsen van wat er gebeurt is voor me, niet alleen van in de ambulance maar ook van toen Minho haar had. Snel open ik mijn ogen weer als het me te veel wordt en ik voel een hand op mijn schouder. Ik schrik en de persoon heeft het door en haalt zijn hand weer weg. 'Wat is er gebeurt in die ambulance?' Vraagt Tae bezorgt, ik draai me om en zie hem staan. Natuurlijk ging hij die ene persoon zijn. 'Ik wil het er niet over hebben.' Antwoord ik weer even bot als daarnet. 'Kook je kan het me zeggen.' Zegt hij en ik schud mijn hoofd. Hij komt op me afgestapt en kijkt kwaad naar me met tranen in zijn ogen, dit ben ik niet gewoon van hem. Hij neemt me vast bij mijn kraag en in 1 sterke beweging duwt hij me met een klap tegen de muur. 'Wat heb je met haar gedaan?!' Roept hij kwaad. 'Tae laat me los ik wil je niks aan doen en jij mij ook niet, dat weet ik.' Is het enige wat ik zeg. 'Ze was in orde toen ze vertrok en ze zit me jou in de ambulance en plots wordt ze met echte spoed weggebracht!' Roept hij met tranen in zijn ogen. 'Laat me los Tae.' Zeg ik rustig, hij blijft me kwaad aankijken. 'Laat me los!' Roep ik dan kwaad, aangezien hij nog niet reageert duw ik hem van me af zodat hij op de grond valt. 'Je weet dat ik sterker ben.' Zeg ik kwaad. Hobi komt dan buiten gestapt en rent snel weer naar binnen. Tae heeft hem al rechtgezet en duwt me nog eens tegen de muur, hij blijft kwaad terwijl ik woedend begin te worden. Ik zie dat hij even een snelle blik aan de deur gunt dus die gelegenheid neem ik om hem te kalmeren door hem een goede mep te verkopen, hij komt hard op de grond terecht op zijn rug en blijft liggen. Jin en Namjoon komen naast hem gerend terwijl hij naar zijn gezicht grijpt. 'Jeon Jungkook wat bezielde je wel niet?!' Roept Jin furieus naar me. Zijn gezicht ziet rood, alsof hij op ontploffen staat. 'Dus ge gaat het zo spelen.' Zeg ik tegen Tae die rustig recht wordt geholpen door Namjoon en ik loop weg. 'JUNGKOOK WACHT!' Hoor ik nog iemand roepen maar waarom zou ik nog teruggaan? Om een hele preek te krijgen? En waarom zelfs? Omdat Taehyung me tegen de muur duwde en ik mezelf verdedigde. Huilend loop ik verder tot ik aan een parkje aankom. Ik zet me neer op het bankje en adem zwaar, volledig uitgeput wil ik mijn ogen dicht doen maar schrik weer wakker als ik een koude druppel op mijn neus voel landen, en nog 1. Stilletjes begint het te regenen, ik laat het maar gebeuren. Mijn haar is kleddernat net als mijn kleren. Na iets wat aanvoelde als een half uur komt er uit 1 van de huizen een meisje van mijn leeftijd gelopen met een paraplu dat ze boven haar houd. 'Wat doe jij hier, zo in de regen. Alleen.' Vraagt ze. 'Ik heb niet echt de mogelijkheid om naar huis te gaan volgens mij.' Antwoord ik haar en ze lacht lief naar me. 'Kom dan toch even bij mij binnen, straks word je nog verkouden.' Zegt ze en grijpt mijn hand vast en sleurt me haast bij haar naar binnen.
POV: Jimin
'Danku dokter.' Zeg ik en schud hem de hand nadat hij me de plaaster heeft aan gedaan. Onhandig spring ik naar de jongens toe met mijn krukken. 'Hey' zeg ik en Hobi springt recht en ondersteund me als hij ziet dat het lastig gaat met de krukken. 'Dankje.' Zeg ik en glimlach lief naar hem als hij me naar een stoel brengt en me neer helpt. 'Al nieuws?' Vraag ik meteen. Namjoon schud zijn hoofd. 'Is er al iets gebeurt hier ondertussen?' Vraag ik dan als ik Taehyung zijn rood–blauwe neus zie. 'Laten we het houden op een misverstand tussen mij en Jungkook.' Zegt Tae en ik knik en zie dan ook dat Kook hier niet meer is. 'Hoe lang zitten jullie hier al?' Vraag ik dan. 'Ondertussen al anderhalf uur, ik begin moe te worden.' Zegt Yoongi en geeuwt.
Ik besluit om dan maar een dokter aan te spreken. Ik sukkel recht en hinkel met mijn krukken naar de eerste beste dokter die ik tegenkom.
J- 'Meneer, mag ik iets vragen?'
D- 'Natuurlijk.'
J- 'Is er al nieuws over Li Y/N?'
D- 'We hebben haar geopereerd en...'
J- 'En..?'
D- 'Normaal is dit niet de bedoeling dat jullie dit zouden weten maar we willen niet weer aangeklaagd worden. Dus... Door de hoeveelheid bloed dat ze verloren is is er kans dat een deel van haar brein kan beginnen falen. De kans is klein, maar hij bestaat. Als ze na de normale duur van de uitwerking van de verdoving niet wakker is binnen een uur dan komt ze in coma terecht. Dit kan voor onbepaalde duur duren.'
J- ...
Ik kijk achter me naar de jongens die het gesprek aandachtig gevolgd hebben. 'Kunnen we bij haar? We zijn vrienden.' Zeg ik dan, de dokter zucht. 'Nee sorry.' Zegt hij dan. 'Maar ik ben haar vriendje, en zij zijn mijn vrienden,' ik kijk achter me naar de geschrokken gezichten van hen en kijk dan terug naar de dokter. 'En zij is mijn vriendinnetje, ik wil haar zien.' Vul ik aan, de dokter kijkt me keurend aan. 'Hmmm, ik dacht dat de jongen in de ambulance haat vriendje was ze kusten nochtans...' mompelt de dokter. 'Ze hebben wat?!' Roep ik kwaad. 'Uhh, u mag bij haar gaan met uw vrienden. Kamer 206.' Zegt de dokter en verdwijnt dan uit het zicht. 'Waar sloeg dat allemaal op? Vriendje? Jungkook en Y/N gekust?' Zegt Tae verward, Namjoon schud zijn hoofd. 'Dat is voor later, laten we nu bij haar gaan.' Stelt hij voor en de jongens zetten hun recht. We stappen naar de lift en gaan op weg naar kamer 206.
[sorry Kookie dat dit op je verjaardag moet gebeuren maar ik hoop toch dat jullie het een leuk deeltje vonden! Nu weten ze voor een deel wat er gebeurt is in de ambulance... wat nu?! xxx]
