POV: Jimin
Minho grijpt Y/N vast bij haar keel en zet het geweer tegen haar heup. 'Achteruit!' Roept hij kwaad, ik hoor dat de agenten achter me hun geweren trekken. Luke heeft ook zijn geweer getrokken. 'Dit wil je niet doen Minho.' Zegt hij en houd het geweer op hem gericht, net als zijn ogen die elke beweging oppikken. Zelf ben ik ook alert, zoals al de hele tijd hier maar hoe dan ook alerter dan anders... 'Y/N, sluit je ogen.' Zegt Luke, ze gehoorzaamd maar haar ademhaling blijft sneller en sneller gaan. Minho kijkt naar haar en kijkt dan kwaad naar mij. 'Is dit wat je gewild hebt?!' Roept hij kwaad. Met betraande ogen schud ik van nee. 'Kijk, Minho. Als je haar laat gaan dan mag jij mijn plek hebben, ik stop. Zolang je haar nu laat gaan.' Zeg ik en kijk naar beneden, mijn handen trillen. Een druppel komt naar beneden gevallen op mijn hand. Ik huil, ik kan het niet meer tegenhouden. Mijn enkel doet zeer maar de gedachte dat ik haar nu kan verliezen verscheurt me en dat is 100x erger. Ik kijk weer naar Minho en hij houd haar steviger vast rond haar nek, hij fluistert iets in haar oor maar ik kan het niet horen. Ze opent haar ogen dan weer en ik zie dat ze rood zien, ze huilt, net als ik. 'Schiet maar.' Hoor ik haar zacht zeggen. 'Y/N, nee!' Roep ik, hij draait haar om zodat ze naar hem kijkt en hij naar haar. Ik zie zijn vinger van de trekker glijden, alles is plots in slowmotion. Niemand van de agenten doet iets, Luke kan niet schieten want de kans is te groot dat hij haar raakt dus nog voor ik verder nadenk of ook maar een seconde zou aarzelen loop ik naar hen toe. Mijn enkel doet pijn, echt verschrikkelijk maar ik weet dat ik het nu moet negeren. Nog voor zijn vinger daadwerkelijk van de trekker is duw ik zijn arm omhoog, hij schiet naar het plafond. Y/N valt naar voren, ik schop Minho naar achteren tegen de muur en Luke arresteert hem. Ik kijk achter me en Y/N huilt in Taehyung zijn armen, hij fluisterde haar iets toe en ze draait haar om. Ze komt me in de armen gevlogen. 'Je hebt me gered.' Zegt ze, ik hou haar stevig vast, 'natuurlijk.' Zeg ik en glimlach door het huilen heen. 'Ik had het niet mogen zeggen, ik hou wel van je en ik hield al zeker van je, ik kreeg je niet uit mijn hoofd.' Begin ik en ze lacht een beetje. 'En ik beloof je,' ga ik verder. 'Ik zal altijd van je blijven houden.' Ik druk een kusje op haar hoofd, niet veel later worden we omringt door de anderen die ons mee knuffelen. 'Sorry jongens.' Zeg ik. 'Het is al goed.' Zegt Hobi. 'Je hebt het meer dan goed gemaakt.' Vult Yoongi aan. 'Meneer Park Jimin, mevrouw Li Y/N, de ambulances staan klaar. Jullie moeten nu meekomen, er kan iemand bij u blijven tijdens de rit.' Zegt de ambulancier.
POV: Y/N
'Kookie?' Vraag ik en hij knikt en glimlacht lief naar me. 'Namjoon, ga jij met hem mee? We komen achter, beloofd.' Zegt Jin dan en Namjoon knikt en stapt met Jimin de ambulance in. Ik word de ambulance ook ingebracht en Kookie stapt ook in. Ik zit op het bed en hij zit naast me, de ambulancier checkt verschillende dingen. 'Ik ga een infuus moeten steken voor uw medicatie.' Zegt de man dan plots. Ik kijk hem bang aan en Jungkook merkt het, hij neemt mijn hand vast en kijkt me aan. 'Ik ben hier voor je, je hebt nu al zo veel meegemaakt. Dit is daar helemaal niks tegenover.' Zegt hij en ik glimlach en kijk dan naar de man, ik wil zeggen dat ik er klaar voor ben maar hij is me voor. 'Gebeurt.' Zegt hij en ik lach een beetje. 'Zie je nu wel, dat was helemaal niks.' Zegt Kookie en ik knuffel hem voorzichtig. 'Dankje.' Zeg ik zachtjes en begin weer te huilen. 'Als jullie nog maar even later waren geweest dan lag ik nu waarschijnlijk in veel ergere conditie hier op het bed.' Zeg ik tussen de snikken door. 'Wat bedoel je, Jimin heeft je uiteindelijk gered.' Zegt hij en wrijft geruststellend over mijn rug. 'De stemmen, ik had er 6.680. Als het er al niet meer waren, ik heb het gezien. Er waren meer dan zesduizend mensen dat me dood wouden.' Zeg ik huilend. 'Je bekijkt het zo en goed praten ga ik niet doen nu, maar...' hij zucht en kijkt naar beneden. 'Eigenlijk zijn dat meer dan 6000 mensen die Jimin niet dood willen en daarbij dat zijn allemaal fans die jou niet kennen, al die mensen weten niet wat voor een geweldig meisje jij bent.' Zegt jungkook lief en kijkt me aan. 'Daar heb je een punt.' Zeg ik terwijl ik gekalmeerd ben, de ambulancier volgt geduldig het gesprek mee. 'Dankje dat je me gered hebt.' Zeg ik en kijk hem aan, hij draait zijn gezicht ook langzamer naar me toe. 'Ik heb het beloofd om je te beschermen, met mijn leven. Dat zal ik blijven doen.' Zegt hij en komt dichter en dichter bij me. Onze neuzen raken elkaar aan en ik sluit mijn ogen, mijn hartslag gaat te keer. Ik hoor de machines alarm slaan net als de ambulancier...
[BADOEM wat gebeurt er nu?!! Kom je te lezen in het volgende hoofdstukje... ik weet niet wanneer dat online zal komen aangezien ik ook een boek schrijf met FreyaBTS dus lees die boeken zeker ook! School komt er aan *sarcastische 'jeeeej'* dus het wordt drukker en drukker maar ik doe mijn best om te blijven posten! xxx]
