POV: Jungkook
Wenend loopt ze Jin voorbij richting de voordeur. Ik spring al recht en ze loopt de voordeur uit en laat hem wagenwijd open staan, Namjoon en Jin lopen achter haar aan. 'Wat is er met haar?' Hoor ik Yoongi vragen maar voor mij is dat al geen vraag meer. 'JIMIN!' Roep ik woedend. 'Wat ga je doen, Kook?' Vraagt Tae, waarschijnlijk omdat ik super rood zien, ik ben dan ook laaiend. Hobi huilt op de schouder van Yoongi, ik kijk even naar hun maar mijn aandacht ligt weer bij de trap als ik hem naar beneden hoor stappen. Op zijn duizendste gemakken en met zijn gsm in zijn handen, slentert hij naar beneden. Ik stap door het dolle heen op hem af en grijp hem bij zijn kraag, ik duw hem tegen de muur. Door de knal laat hij zijn gsm vallen en kijkt me geschokt aan. 'Kook wat doe je?!' Roept Yoongi vragend als Hobi al wat gekalmeerd is. 'JIJ HEBT DAAR VOOR GEZOCHT HÈ! OF NIET SOMS?! WAT HEB JE TEGEN HAAR GEZEGD?! OF BETER GEZEGT GEROEPEN?!' Roep ik woedend naar hem. 'Wa-wat bedoel je?' Vraagt hij bang aan me. 'Ik zal het nog eens herhalen, wat... heb... jij... TEGEN HAAR GEZEGD?!' Eerst zei ik het nog rustig maar bij die laatste drie woorden verloor ik de controle over mezelf weer even en begon weer te roepen, ik duw hem weer tegen de muur. 'ZEG OP!' Roep ik. 'I-ik z-zei,' hij kijkt naar beneden en begint tranen in zijn ogen te krijgen. 'Ik zei dat ik niet van haar hield, niet van haar hou en nooit van haar zal houden.' Zegt hij dan beschaamd en huilend. 'WAT? WAAROM ZOU JE DAT ZEGGEN?' Roept Hobi plots, hij is er blijkbaar ook van aan gedaan, maar ja, wat wil je als iemand zoiets zegt tegen een vriendin van je? 'D-dat is iets dat jullie nog niet weten, juist. B-bij bijna alle fanmeetings laat ik eens een fan behind the scenes komen en... en,' hij zucht en kijkt nog steeds naar benden, 'die kus ik dan. De fans zijn dan super blij en ik, ik heb dan weer eens iemand gekust, zij is 1 van die fans. Normaal zie ik ze nooit meer terug maar haar dus wel.' Zegt hij, ik laat hem los. 'Ik walg gewoonweg van je. Dat is spelen met een meisje haar gevoelens!' Roep ik kwaad. 'Ik ga achter haar aan.' Zeg ik met nog steeds een blik vol walging op mijn gezicht naar hem toe en loop weg.
POV: Jimin
Tae komt dichterbij me. Hij slaat me recht in mijn gezicht en ik zak op de grond, ik voel iets warms over mijn lip lopen, ik bloed. 'Als er iets gebeurt is met haar, dan zal het niet je beste dag zijn.' Zegt hij met een vinger die me aanwijst en ik zet me iets rechter en leun tegen de muur 'Wacht Kook, ik ga mee.' Zegt Tae dan en loopt achter hem aan. 'Waarom zou je dat nu doen?' Zegt Yoongi en zucht, hij en Hobi zitten bij elkaar op de zetel. 'Ik besef nu dat het fout is, maar normaal zie ik geen van die meisjes ooit terug. Bij Y/N voelde het ook anders, ik kon haar amper vergeten. Ik begon net haar naam wat te verliezen in mijn gedachten toen dat ze hier halfdood binnen werd gebracht.' Zeg ik en zet me recht. 'Wij zouden ook moeten gaan zoeken.' Hoor ik Hobi tegen Yoongi zeggen. 'Kom we gaan, het is gevaarlijk om alleen buiten te zijn en het wordt al donkerder.' Antwoord Yoongi en ze zetten zich recht en vertrekken ook samen.
Langzaam slenter ik de trap dan maar op en ga naar de badkamer, ik kijk in de spiegel en zie dat mijn lip een beetje open ligt, die verdiende ik wel. 'Hoe zal ik ooit nog normaal in de spiegel kunnen kijken als er iets met haar gebeurt nu.' Zucht ik. Ik hoor beneden een telefoon gaan en spurt naar beneden. Ik zie Y/N haar telefoon op tafel liggen, 'waarschijnlijk de jongens' mompel ik maar kijk dan toch eens. Het zijn ze niet maar een gewoon nummer, ik besluit maar om op te nemen.
'Hallo?' Zeg ik op vragende toon. (Jimin= J, persoon aan de telefoon= P)
P: 'Hallo, Y/N Li?'
J: 'Neen, maar wie bent u?'
P: 'Ik ben Arden Shi van de politie, is Y/N daar?'
J: 'Momenteel niet, kan ik een boodschap doorgeven?'
P: 'Ja en liefst zo vlug mogelijk, het is in verband met het masker. Er is geen DNA gevonden, maar er zat een briefje in met een dreigement dat echt naar haar toe is. "Nu kom je er mee weg maar vanaf het moment dat je ook maar een seconde alleen hun huis verlaat dan zal ik er zijn en zal je het huis niet meer inkomen." Staat er op het briefje, ze mag niet alleen naar buiten, er is iemand onderweg om haar in bescherming te nemen.'
Mijn ogen worden groot, O nee, dit kan niet waar zijn. Dit kan niet goed komen.
P: 'Meneer bent u daar nog?'
J: 'Ja maar er is een probleem. Y/N heeft daarnet het huis alleen verlaten zonder gsm, ze zijn haar al gaan zoeken met 6. Ik ga dat nu ook doen, bedankt om het te melden.'
P: 'Meneer, wacht tot dat de politie er is. Ik heb een melding gestuurd naar alle patrouillewagens, ze zullen hun ogen openhouden. Ze hebben een foto van haar bij de hand, blijf nu vooral thuis en wacht af. Roep uw vrienden ook maar terug en laat de politie zijn werk doen.'
J: 'Het spijt me mevrouw maar daar kan ik niet naar luisteren, nogmaals bedankt om het te melden.'
Zeg ik en leg af. Ik spring in mijn schoenen, haar gsm steek ik in mijn achterzak samen met mijn eigen gsm. Ik ren naar buiten en doe de deur op slot. Ik weet dat ze het tegen me heeft gezegd... ughhh denk Jimin, denk! 'Als je me ooit zou willen zoeken...' haar stem gaat door mijn gedachten, ik weet nog toen ze dat zei. Wacht! Ik ben er toen nog geweest, ik zag haar toen zitten op het bankje onder de bloemenboog. Als ik me het goed herinner is het slechts een paar straten verder. Ik begin met lopen, ik ren en zal blijven rennen tot ik er bij neerval. Ik kom aan aan het parkje en zie haar zitten, ze huilt, en niet een beetje. Haar knieën opgetrokken en haar armen erover, de vorige keer dat ik haar hier zag was ze vele vrolijker... 'Y/N...' zeg ik zacht wachtend op antwoord, ze kijkt op en ziet me staan. Ze kruipt zo snel mogelijk recht en rent weg. Ze weet precies waar ze moet lopen en waar ze delen kan afsnijden, ik ren zo goed mogelijk achter haar aan en struikel dan over een tak, meteen grijp ik naar mijn enkel en roep het uit. Even stopt ze en komt wat dichter. 'Y/N, wacht alsjeblieft. Het spijt me.' Ze kijkt me teleurgesteld aan en dan zelfs een beetje boos. 'Het spijt je dat je me gekust hebt zeker.' Zegt ze en loopt weg.
POV: Tae
'Hoe lang is ze nu al weg?' Vraagt Jungkook me. 'Al een uur en een beetje.' Antwoord ik. 'Ik meen het, als er iets met haar is gebeurt dan zal het Jimin zijn beste dag niet zijn!' Roept hij kwaad. Plots trilt mijn gsm, even krijg ik een beetje hoop en neem mijn gsm snel vast. 'Als je over de duivel spreekt.'
Zeg ik geïrriteerd en weiger hem. Opnieuw word ik door hem gebeld en weiger ik weer. Opnieuw belt hij en ik zucht. 'Wat moet je?!' Roep ik kwaad. 'Rustig, ik weet dat ik fouten heb gemaakt, meer dan 1 zelfs maar luister nu even goed naar mij. Kijk ik had haar gevonden maar ze liep weer weg, ik volgde haar en probeerde het echt goed te maken maar ik viel en ik denk dat ik mijn enkel heb verstuikt. Dat terzijde, daarnet lag haar gsm beneden nog op tafel en ze werd gebeld door de politie. In het masker zat een dreigbrief waar op stond dat de moment dat ze ons huis ging verlaten en alleen zou zijn, ze niet meer zou terugkeren dus we moeten haar echt vinden.' Zegt hij en klinkt echt bezorgd. 'Laat het alsjeblieft de anderen weten, ik begrijp dat jullie kwaad zijn, jullie allemaal. Jij bent de eerste die opneemt ik heb iedereen behalve Jungkook al gebeld maar geen van hen nam op. Vind haar terug, ik smeek jullie.' Zegt hij en ik hoor hem snikken. 'We doen ons best, ik zal het hen allen laten weten. Ga jij nu maar naar huis en leg er ijs op.' Zeg ik en wil af leggen, 'dankje.' Hoor ik hem nog net zeggen. 'Waar ging dat allemaal over?' 'Er zat een dreigberiefje in het masker met de tekst dat de moment dat ze het huis alleen verlaat, ze niet meer terug zal komen. We moeten het da anderen laten weten en hij had haar gevonden en probeerde het goed te maken zonder resultaat, hij liep achter haar en viel. Verstuikte enkel denkt hij.' Zeg ik allemaal in 1 ademhaling. 'Bel jij hen? Mijn gsm is bijna plat.' Zeg ik dan en hij knikt en begint te bellen.
POV: Jimin
Ik ben blij dat Tae opnam en toch begripvol klonk op 1 of andere manier. Ik mank een beetje terug naar het opener gedeelte van het park zodat ik terug weet hoe ik naar huis moet geraken, het open gedeelte is in zicht maar ik struikel en val weer. 'Laat me je helpen.' Zegt iemand achter me dan en helpt me recht. Ik wil hem bedanken maar voel dan iets tegen mijn zij komen. 'Hij is geladen, 1 verkeerde beweging en ik schiet.' Zegt hij en ik kijk naast me, naar de man met het 'scream' masker. 'Wat moet je van me.' Zeg ik kwaad en voel het koude geweer nog steeds tegen mijn lichaam aan. 'Stap even mee, of beter gezegd mank. Vergeet niet dat hij geladen is en wat ik van je moet, kijk. Ik hou van spelletjes en jij bent 1 van de pionnen die nu in mijn bezit zijn. Nu nog Y/N en ik heb wat ik moet hebben.' Zegt hij en ik mank verder, mijn enkel doet verschrikkelijk veel zeer maar toch hou ik mijn poker-face op. 'Je zal haar niet krijgen.' Zeg ik en grijns dan eens kort. 'Dankzij jou wel, want dankzij jou is ze emotioneel al een wrak. Dus is ze onoplettend, het zou zomaar kunnen zijn dat ze, ik zeg maar iets. Voor een busje loopt, per ongeluk natuurlijk.' zegt hij en ik voel de woede door mijn lichaam razen. 'Durf niet.' Zeg ik kwaad, je hoort het duidelijk aan mijn stem. 'We zijn er.' Zegt hij met een grijns als we bij een busje aankomen, in één beweging draait hij me om en houd hij iets voor mijn mond. Ik probeer het weg te duwen en dan houd hij het geweer steviger tegen me aan. Ik laat het nu maar gebeuren, ik voel me slapper en slapper. Mijn ogen zakken dicht, nu ben ik helemaal verloren...
[sorry- not sorry, ik probeer het zo spannend mogelijk te maken, hopelijk is dat gelukt...? Nu kan ik op het gemak verder schrijven aan deel 10c... ik laat jullie nog even wachten voor je kan verder lezen zodat jullie zelf al kunnen gaan fantaseren over wat er nu allemaal gaat gebeuren... Vote! Comment! Follow! Btw dit zijn dus 1900 woorden!!!!]
