*timeskip van anderhalve week*
POV: Y/N
Ik ben vele closer geworden met de jongens, vooral met Kook en Tae, ze zijn allemaal zo lief en bezorgd. Wel, iedereen behalve Jimin. Hij blijft me ontwijken maar het wordt tijd dat ik eens met hem ga praten. De tijd dat ik hier al ben heb ik hem amper gezien, alleen maar voor het eten. Geloof me, daar krijg je iedereen voor uit zijn/ haar kamer, je zou Jin zijn eten eens moeten proeven. Hij heeft er echt talent voor, hij moet kok worden of toch als hobby want ik zou niet willen dat hij stopt met zingen natuurlijk.
Ik geef hen veel knuffels ~vooral omdat ik nog steeds een fangirl ben maar ik zie ze meer als vrienden dan als zangers waarvan ik zou flauwvallen als ik ze tegenkom~ maar ze vinden het gelukkig niet erg en zijn zelf ook echte knuffelaars. Vooral Kookie zijn knuffels vind ik het fijnste, het geeft me altijd een warm gevoel. Ik slaap in de logeerkamer die nu helemaal van mij is zeggen ze, ik heb mijn kleren die ik van thuis gehaald heb in de kast gelegd en wat foto's van vriendinnen van vroeger en van mijn ouders op het kastje gezet. Ik ben blij dat ze er zo voor me zijn, anders was ik echt verloren geweest dan zou ik vast dood zijn geweest of bij mijn broer thuis zitten nu. Geen idee wat erger is.
We zitten allen in de zetel, behalve Jimin natuurlijk want die zit weer op zijn kamer. Er staat een programma op waar ik ongeïnteresseerd naar zit te kijken zonder echt te weten wat ik aan het kijken ben. Met mijn benen lig ik op Tae zijn schoot en ik lig in de armen van Kookie, super gezellig zo. Tae wrijft zachtjes over mijn benen, wat soms een beetje kietelt en dan trek ik mijn benen een beetje op en lacht hij me een beetje uit. Ik kijk hem als en boze baby aan en hij lacht nog meer. Ik zet me gewoon neer in de zetel en leg mijn hoofd een beetje op Kookie zijn schouder. Ik kijk naar hem en na een tijdje heeft hij het door en kijkt ook naar mij, hij bloost een beetje en glimlacht naar me ik glimlach terug. 'Weet jij waar Jimin is?' Vraag ik hem op fluistertoon. 'Boven op zijn kamer, waar hij de laatste dagen bijna altijd zit.' Zegt hij en gniffelt eens. 'Ik ga eens kijken bij hem hé.' Zeg ik en geef hem eerst nog een knuffel. 'Nu of nooit, ik moet het met hem er toch eens over hebben?' Denk ik en zet me recht en ga langzaam de trap op. 'Nu kan alles goed komen, nu zal gebeuren wat bedoelt is.' Denk ik en met een glimlach kom ik boven aan. Ik klop op zijn deur, 'hij is open.' Zegt hij en ik stap de kamer binnen, hij kijkt op van zijn gsm en zijn ogen worden groot. 'W-wat doet jij hier?' Vraagt hij als hij zijn gsm aan de kant legt. 'Wat denk je?' Zeg ik en trek een wenkbrauw omhoog. 'Euh-uh i-ik weet niet.' Zegt hij bijna vragend terwijl hij hem neerzet op zijn bed. 'Kijk, Jimin ik denk dat we er over moeten praten.' Zeg ik rustig. 'Er valt nergens over te praten.' Antwoord hij droog zonder me ook maar een blik te gunnen als hij zijn gsm al terug in zijn handen heeft. 'Luister, ik wil niet gemeen klinken maar je kust niet zomaar iemand!' Roep ik gefrustreerd. 'Dit keer wel' is zijn antwoord. 'Ik weet dat er iets achter zit achter die kus.' Zeg ik en stap dichter naar zijn bed waar hij op neerzit. Hij kijkt kwaad op van zijn gsm, zijn wangen zo rood dat het lijkt alsof hij op springen staat en zijn ogen vol tranen. Hij gooit zijn gsm bijna op zijn bed en staat recht en komt vlak voor me staan. 'JIJ WEET NIKS, OK! ALS JE HET ECHT WILT HOREN GOED DAN! IK HIELD TOEN NIET VAN JE, IK HOU NU NIET VAN JE EN ZAL NOOIT VAN JE HOUDEN!' Roept hij kwaad. Ik stap achteruit met tranen die in mijn ogen branden, ze verlangen er naar om over mijn wangen te rollen maar ik laat het niet toe. Ik probeer mijn ademhaling onder controle te houden en probeer nog iets te zegen maar het voelt alsof er een prop in mijn keel zit die alles tegenhoud, ik krijg het zelfs even bebouwd. Ik schuifel stap voor stap naar achter, bij hem vandaan. Eens bij de deur gekomen ren ik zijn kamer uit en gooi de deur dicht met een smak. 'Rustig aan daar!' Roept Jin kwaad, ik passeer hem en loop verder naar de voordeur en gooi hem open en loop door terwijl de tranen over mijn wangen rollen. Ik hoor Jin en Namjoon nog achter me lopen, ze roepen me nog iets na maar daar besteed ik mijn aandacht niet meer aan. Ik stop niet met lopen tot dat ik weet dat ik niets van hem meer tegen kom. Als hij mij niet wilt, ik hem ook niet.
[sorry! Sorry! Sorry! Maar dit moest ik gewoon schrijven. Ik had het zelf lastig om dit te schrijven maar ik heb het al een tijdje in gedachten en vond deel 10 perfect om het te schrijven... dit is 10a en later vandaag of morgen komt deel 10b uit. Ik vond dit een mooi einde voor een deeltje en heb nog wat dat hier echt bij hoort dus deel 10b komt er aan! Vote! Comment! Share?! Follow!!!]
