POV: Jimin
Ik voel me slapjes en open mijn ogen langzaam, ik knipper een paar keer en wil in mijn ogen wrijven. Het lukt niet echt omdat mijn handen samengebonden zijn, ik laat mijn ogen dan maar even wennen aan de duisternis hier en kijk rond. Ik zie niet veel maar wat ik zie, had ik liever niet gezien. 'Y/N...' zeg ik zachtjes als ik tranen in mijn ogen krijg. Ik probeer naar haar te komen en zie dat ze bloed. De tranen die in mijn ogen prikken ontsnappen als ik merk dat ze amper ademt. 'Niet opgeven...' fluister ik haar. De jongens hebben haar dus niet gevonden, ik zucht. Met tranen die over mijn wangen rollen probeer ik haar op mijn shoot te leggen zodat ze met haar hoofd wat hoger ligt en ik haar duidelijker kan zien. 'Het spijt me zo veel, ik had dat niet mogen zeggen...' fluister ik haar en hoor hoe mijn stem breekt, ik huil nu alleen nog meer. Ze ligt hier zo levenloos, haar borstkas gaat nog maar heel zachtjes op en neer. Met mijn handen samengebonden haal ik een lok haar uit haar gezicht vandaan. Zachtjes druk ik mijn lippen op haar voorhoofd, een traan die over mijn wang op haar voorhoofd rolde komt over haar oog gerold en langzaam gaan haar ogen ook open. 'Hey, alles goed met je?' Vraag ik zachtjes. Ze wilt ook in haar ogen wrijven en beseft dan ook dat ze vastgebonden zijn. 'Eindelijk, jullie zijn beiden wakker.' Zegt een stem dan, ik kijk kwaad om me heen maar zie niet waarvan het komt. 'Wie ben je? Laat jezelf zien zonder masker, als je durft.' Zeg ik kwaad en luid genoeg zodat hij het zeker zou horen. Langzaam komt hij dichter gestapt, als hij bij ons staat trekt hij het masker af... 'Minho?!' Roep ik uit. 'J-jullie kennen elkaar?' Vraagt ze bang. Ik wil iets zeggen maar krijg de kans niet als hij begint, 'En of we elkaar kennen! Hij was mijn beste vriend en heeft mijn droom verscheurd! Hij heeft mijn plaats in BTS afgenomen!' Roept hij kwaad naar me en komt naar me afgestapt. 'Dus nu verscheur ik iets waar jij omgeeft.' Zegt hij als hij me bij mijn kraag omhoog trekt. Ik kijk hem kwaad aan en hij kijkt mij vernietigend aan. 'Nu ga ik ze laten beslissen, je geliefde fans gaan kiezen tussen jou en Y/N.' Zegt hij en kijkt naar haar. 'Je raakt haar me geen vinger aan begrepen!' Roep ik kwaad naar hem en hij gooit me naar achter tegen de muur. 'Of wat? Wat ga je er aan doen?' Vraagt hij uitdagend en gaat bij haar staan, ik zak naar beneden tegen de muur en adem diep in en uit, ik wil iets zeggen maar het lukt me niet. Ik knijp mijn ogen dicht van de pijn en hoor haar ademhaling versnellen. Ik open snel mijn ogen weer, alles doet pijn maar dat vergeet ik meteen als ik zie dat hij een mes vast heeft. 'Niet doen!' Roep ik en hij grijnst naar me. Hij zet hem recht en stapt weg. 'Maak je maar klaar, we gaan bijna live om te zien wie de gelukkige is. Probeer maar niet te roepen, want geen kat die hier ooit komt en ontsnappen zal ook niet lukken met je gebroken enkel.' Zegt hij en lacht een beetje kwaadaardig. 'Sorry.' Zeg ik en sluit mijn ogen en leun tegen de muur. 'Minho!' Roep ik dan nadat ik een idee krijg. 'Wat?!' Roept hij vanaf een afstandje. 'I-ik moet met je spreken.' Zeg ik en hij zucht en komt weer dichter. 'Over?' Vraagt hij geïrriteerd, 'Euh, privé...' zeg ik zachtjes. Y/N kijkt me vreemd aan en Minho komt bij mij. Hij neemt mijn arm vast en trekt me recht richting de deur. Hij gooit hem open en het zonlicht schijnt zo fel dat ik mijn ogen even moet sluiten. 'Probeer nog maar te ontsnappen en ik schiet.' Zegt hij op een dreigende toon en houd zijn geweer vast. 'Dus vertel.' Zegt hij, mijn ogen zijn eindelijk gewoon geraakt aan het licht en ik kijk rond. Het verlaten schuurtje waar we net zijn uitgekomen staat onder een drukke brug, ik zie een rijtje van 3 bommen en een klein slootje. 'Waarom haar?' Vraag ik uiteindelijk. 'Zij is het enige meisje waarvan je het lastig had om te vergeten, ik weet van het kussen van al die meisjes.' Antwoord hij me kwaad. 'Je hebt niet alleen haar gestalkt maar ons ook?!' Roep ik kwaad. 'Ik wist precies waar ik haar te grazen moest nemen zodat Namjoon haar zou vinden, zodat ze dan uiteindelijk bij jou terecht zou komen. Ik wist dat je haar ging kwetsen en dat jullie gingen opsplitsen. Ik zat daar al die tijd te wachten totdat jij daar zou aankomen!' Roept hij, ik wil nog iets zeggen maar hij richt zijn geweer op mij. 'Genoeg gebabbeld, we moeten elk moment live gaan.' Zegt hij, 'Schiet mij gewoon meteen neer, laat haar gaan ze heeft hier niets mee te maken!' Roep ik als hij me binnen heeft geduwd. 'Pech, een spelletje spelen is altijd leuk.' Zegt hij en sluit de deur.
POV: Namjoon
Ik zit naast Kook in de zetel die nog steeds aan het slapen is. 'Wat is er nu gebeurt?' Vraag ik Tae. 'Eerlijk, ik weet het niet. Ik probeerde Jimin te bereiken en toe ik zag dat er een geweer werd getrokken ben ik me gaan verschuilen.' Zegt hij en kijkt naar beneden. 'Dat is een slimme beslissing geweest, als hij had geschoten op hem dan had jij kunnen reageren en dan was er maar 1 gewonde.' Zegt Jin die naast hem komt zitten en hem een knuffel geeft, hij wrijft over zijn rug om hem gerust te stellen. 'Tja, maar nu zijn het wel 2 ontvoerde. Ik hoop zo dat ze in orde zijn.' Zegt hij en begint stilletjes te snikken. 'Dat hopen we allemaal.' Zeg ik en zucht, ik hoor achter me iemand kreunen en als ik omkijk zie ik dat Kookie aan het wakker worden is. 'I-is er iets?' Vraagt hij als hij ons ziet zitten. 'We wilden je vragen wat er gebeurt is gisteren.' Zegt Jin. 'Over dat ik gefaald heb, gezellig joh daar even over babbelen.' Zegt hij en wrijft wild in zijn haren.
'Je hebt niet gedaald, we willen gewoon weten wat er gebeurt is en wat je allemaal gezien hebt.' Zeg ik dan en leg mijn hand op zijn schouder. 'Ik hoorde het busje remmen, het soort van remmen dat je te laat doet nadat je iets hebt aangereden. Toen ik keek zag ik dat Y/N aangereden was en de chauffeur haar opnam. Ik rende erheen en zag het masker, ik kwam dichter en hij gooide haar het busje in. Voor ik het wist werd ik bedreigt met een geweer dat op me gericht was, ik keek in het busje en zag Jimin bewusteloos liggen net als Y/N en bij haar lag allemaal bloed,' zegt hij al en begint te huilen. 'Het is goed, ga verder.' Zeg ik en wrijf even over zijn schouder. 'H-hij gooide de deur dicht e-en stapte zelf in. Ik durfde niet weg te kijken, voor ik het wist zag ik zijn vinger van de trekker glijden en schoot hij. Als ik nog maar een seconde te laat gereageerd had lag ik nu in het ziekenhuis. Tae kwam toen naar me gerend en ik krabbelde recht en holde achter het busje. Ik wist dat ik het plak moest hebben zodat ze de dader kunnen vinden maar het lukte me niet om het busje echt bij te houden.' Zegt hij en de tranen glijden over zijn wangen. 'I-ik had haar broer beloofd om h-haar te beschermen m-met mijn leven, I-ik heb ge-gefaald.' Zegt hij. 'Heb je niet, je hebt het geweldig gedaan. We weten waar ze is aangereden en weten ook dat hij Jimin heeft dankzij jou en nog veel belangrijker, we weten het plak. De politie is dat aan het onderzoeken momenteel, Jungkook je hebt het geweldig gedaan!' Zegt Hobi als hij met Yoongi komt binnengestapt. Kook lacht even tussen zijn tranen in en zet hem recht en knuffels Hobi, Yoongi komt er ook bij net als Tae, Jin en ik. *ping* mijn gsm trilt. Ik neem hem uit mijn zakken en kijk. 'Jimin has started a live video, "Let the games begin, hun leven ligt in jouw handen" Watch now before it's over!' Zegt de melding en ik kijk geschokt naar het scherm en stap even achteruit. 'Alles ok Joon?' Vraagt Jin me, ik slik hoorbaar en begin te spreken. 'Jimin heeft een live video gestart, Let the games begin, hun leven ligt in jullie handen, staat er.' Zeg ik en ze kijken me met grote ogen aan.
[spannend? 😏]
