POV: Y/N
De tijd ging trager voorbij, gelukkig moest ik slechts twee dagen blijven. Dankzij allerlei regelingen van Namjoon, konden Taehyung en ik samen op een kamer komen. Jimin durft sinds alles mijn zijde niet meer te verlaten, het is best wel schattig hoe hij bij elk klein geluidje dat hij opmerkt, hij opschrikt en voor me wilt springen.
Na de twee dagen kunnen Taehyung en ik het ziekenhuis verlaten, en eens we buiten staan vlieg ik Taehyung rond de hals. 'Ik heb je hier nooit de schuld van gegeven.' Fluister ik hem toe, hij heeft niet doorgehad dat ik hem elke avond heb zien kijken naar Jimin en mij.
Een blik vol medelijden en schuld, en heel zachtjes heb ik hem zelfs horen snikken. 'Dat weet ik.' Antwoord hij zachtjes.
Time skip 3 weken
3 weken zijn voorbij sinds het Minhogebeuren. Ik had gedacht dat Jimin aan mijn zijde zou blijven, maar dat heb ik blijkbaar verkeerd ingeschat.
Gelukkig heb ik al die tijd wel nog steeds de meiden bij me gehad. Vienna, Minji, Maya, Freya en zelfs Linha. Ik heb besloten het hele vriendinnenfiasco achter me te laten en haar als een vriendin te beschouwen.
Vienna zit in hetzelfde schuitje als mij. Met weer een nieuwe comeback dat eraan komt zijn ze weer druk bezig, ze zijn weg van vroeg in de ochtend, tot laat in de avond. Eens ze thuiskomen ploffen ze neer, hebben ze al gegeten en gaan in de meeste gevallen ook meteen gaan slapen zonder een woord tegen me te zeggen.
Vandaag was weer zo een dag, ik heb met de vriendinnen afgesproken en nu zijn de jongens net thuis en hebben weer eens niks tegen me gezegd. Ik stap even naar buiten, de tuin in. Ik grijp mijn gsm uit mijn achterzak en zoek achter het nummer van Vienna, want ik weet dat zij hier het dichtste bij woont.
De telefoon gaat over en al gauw hoor ik haar stem. 'Hallo?' Vraagt ze slaperig door de gsm. 'Omg, heb ik je wakker gemaakt? Sorry...' Mompel ik snel, ze lacht flauwtjes. 'Geeft niet, maar zeg nu op. Wat scheelt er.' Antwoord ze. 'Het is weer zo, het gaat de voorbije 3 weken al zo.' Zucht ik, ik hoor haar ook zuchten. 'Ik heb het gevoel alsof ik hier te veel ben snap je? Dat ze me hier niet meer willen.' Vertel ik haar, en probeer niet te breken. 'Grijp wat je nodig vindt samen en kom bij mij, mijn deur staat voor je open. Al is het voor een nachtje, zo kan je even alles op een rijtje zetten.' Antwoord ze me en ik knik. Erna schud ik mijn hoofd als ik doorheb dat ze me niet ziet. 'Dankje, zie je straks.' Is het laatste wat ik zeg vooraleer ik afleg.
De jongens liggen zoals alle avonden al in hun bed, dus probeer ik zo stil mogelijk mijn spullen samen te nemen. Propere kleren, een pyjama, badkamergrief, ondergoed, ik prop alles wat ik denk nodig te hebben in mijn tas en stap al richting de deur.
'Waar ga jij nog heen zo laat?' Vraagt een stem, ik draai me om om daar Jimin te zien staan.
Hij ziet er gekwetst uit, zijn blik is iets dat hem verraad. 'Weg.' Is het enige wat ik antwoord. Ik stap de deur uit en wandel naar Vienna.
POV: Jimin
'Komaan jongens nog één keer?' Smeek ik hen bijna. Ze liggen allen puffend op de grond. 'Ik denk dat het wel genoeg is geweest voor vandaag.' Puft Hoseok uit. 'Het moet echt perfect zijn voor haar, nog één keer en dan is het goed.' Smeek ik nog meer.
Namjoon komt recht gekropen van de grond en legt zijn arm nonchalant over mijn schouders. 'We begrijpen dat je wilt dat het perfect is, maar kijk naar ons. Zo gaan we uitgeput zijn overmorgen. We kunnen het al goed genoeg om het morgen enkel nog eens te herhalen zodat we overmorgen het voor haar kunnen doen. Ik zucht en kijk naar mijn voeten. 'Ik hoop maar dat ze geen nee zegt.' Mompel ik, plots komt Taehyung voor me gesprongen.
'Je hebt al zoveel voor haar gedaan en dan dit? Ze gaat het geweldig vinden, geloof me. Als ze nu nee zegt, weet ik niet wat er met haar mis is maar dan gaan we duidelijk naar de dokter!' Grapt hij, ik lach en schud mijn hoofd.
