POV: Y/N
Nog twee knallen...
*BAENG*
*BAENG*
Geroep, geschreeuw meer hoor ik niet en dan hoor ik amper nog iets. Mijn oren suizen van de knallen, ik hoor niks anders meer. Ik zie bloed, te veel bloed, van wie allemaal? Geen idee. Mijn ademhaling versnelt, Luke komt bij me en probeert tegen me te praten, maar ik hoor niks. Ambulanciers stormen binnen samen met agenten. Mijn oren ploppen en ik hoor weer. Ze willen me naar een ambulance brengen maar ik wil niet weg, wat gebeurt er met de anderen? Ik kruip recht met de hulp van Luke en een ambulancier, samen stappen we traag richting de ambulance. Ik zie hoe ze Jackson wegbrengen, hij roept naar me en is kwaad, dat zie ik aan hem. Wat hij roept, geen idee? Ik zit in de ambulance, Luke zit naast me en houdt mijn hand vast. De ambulancier praat tegen me en vraagt me dingen maar ik antwoord niet, ik besef niet eens wat ze zeggen. Ik hoor wat ze zegt, ik hoor woorden maar geraak er niet uit wijs. Luke geeft voor me antwoord, toch tot zover hij kan antwoorden. Alleen ik weet wat daar allemaal is gebeurt, alleen ik weet wat ze me hebben aangedaan. De ambulancier zorgt dat het infuus in orde komt en ik geef geen kick, ik staar wezenloos voor me uit. De man heft mijn hand op en snel trek ik weg, opeens ben ik weer bewust van alles. Ik kijk hem bang aan. 'Mevrouw, u bent in shock. U moet proberen kalmeren, ik ga u een pijnstiller toedienen zodat u zich beter gaat voelen ok?' Vraagt hij aardig, maar zo was Jackson ook eerst. Ik schud van nee. 'Y/N, hij wilt je enkel helpen.' Zegt Luke van naast me, ik kijk hem aan en hij knikt aanmoedigend. Ik kijk naar de ambulancier en knik. Hij grijpt mijn hand vast en spuit het middel in het infuus. 'Het zal zometeen beginnen werken, dan zal de pijn minderen. Mag ik eens naar uw been kijken?' Vraagt de man, ik aarzel even en kijk naar Luke die knikt. Ik knik naar de man en hij glimlacht. 'Kan u u even neerleggen op uw buik?' Vraagt de man, Luke zet zich neer op de voorziene stoel en aarzelend draai ik me. Ik knijp mijn ogen dicht van de spierpijn als ik beweeg. 'Hebt u nog pijn?' Vraagt hij en ik knik. 'Spierpijn bij beweging.' Mompel ik en hij knikt. 'Als we in het ziekenhuis zijn zal ik ervoor zorgen dat u het warm genoeg heeft, dan zou het snel genoeg overgaan.' Zegt de man en ik knik, als ik volledig neerlig bekijkt hij mijn been voorzichtig. 'Aangekomen in het ziekenhuis zullen we dat meteen in orde brengen, geen probleem meneer. Nadat de kogel is verwijderd en de wonde dicht is, is het meeste gevaar al verdwenen. Goede antibiotica tegen de ontsteking en het komt in orde, we zijn er op tijd bij. Had het langer geduurd dan vrees ik ervoor. De wonde is goed verzorgt geweest eerst.' Legt hij Luke uit, ik zet me weer langzaam normaal neer. 'Dankzij Minji.' Mompel ik, Luke kijkt me aan. 'Dankzij wie?' Vraagt hij me. 'Dankzij Minji, zij tipte, zij verzorgde de wond, zij bracht toch iets van eten, zij heeft gezorgd dat ik nog leef. Ze heeft ervoor gezorgd dat Jimin nog leeft.' Leg ik hem uit en tranen vormen weer in mijn ogen. Langzaam rollen ze weer over mijn wangen, Luke komt weer naast me zitten en wrijft voorzichtig over mijn schouder. 'Meneer, mevrouw, we zijn er. Het is tijd om mevrouw voor te bereiden op de operatie.' Zegt hij, mijn hartslag versnelt en de apparaten merken het op. 'Het komt in orde mevrouw, na een uurtje bent u weer zo goed als de oude.' Zegt hij en ik knik, maar toch blijft mijn hartslag hoog. Ik stap het ziekenhuis binnen, met de steun van Luke en meteen leggen ze me neer op een ziekenhuisbed. Ze brengen me weg bij Luke, een onbekende ruimte in. 'Mevrouw u moet kalmeren.' Zegt een verpleegster als ze mijn hartslag op het scherm ziet. Ik begin te huilen en de apparatuur begint lawaai te maken.
Mijn zicht wordt vager en mijn gehoor wordt onduidelijker. 'Docter Choi gevraagd! Snel!' Roept ze en zei ze nu Choi?! Ik huil nog meer en mijn borstkas gaat hevig op en neer. Een andere verpleegster komt de kamer binnen en spuit iets in het infuus, mijn borstkas gaat trager op en neer en mijn ogen worden zwaarder. Ik mag ze niet sluiten, de vorige keer dat ik dat deed werd ik wakker achterin het busje. Ik probeer ze open te houden, komaan Y/N.
Luke komt net de kamer binnen in een net hetzelfde pak als de verpleegsters. Hij ziet de tranen in mijn ogen en de nieuwe die rollen. Hij wrijft over mijn haar. 'Rustig maar Y/N, het is al goed.' Zegt hij en dat stelt me gerust. Luke is er, hij is bij me en daarmee sluit ik mijn ogen uiteindelijk.
POV: Jin
Ik sta te praten met Maya en Freya, nadat de agenten toekwamen heb ik alles uitgelegd. Nou ja, zo goed als alles. Ze hebben die ene Junior hier meegenomen en nu blijf ik hier omdat ik geen vervoer heb en de meisjes best wel goed gezelschap zijn. 'Dus jullie zijn ook ARMY?' Vraag ik hen nogmaals en ze lachen en knikken. Als ik de ringtone van mijn gsm hoor excuseer ik me en neem op. 'Hallo?' Antwoord ik de telefoon mee. 'Hyung, ziekenhuis. Snel!' Roept Namjoon door de telefoon. 'Rustig, wat is er gebeurt.' Vraag ik kalm. 'I-ik weet het niet, we waren er en Y/N zit in operatie en er waren schoten en bloed, al dat bloed.' Zegt Namjoon paniekerig. Ik hoor hem even snikken. 'Namjoon waar ben je nu?' Vraag ik rustig. 'Ik ben even naar toilet hier, in het ziekenhuis. Ik heb iedereen naar huis gestuurd, ze konden het ook niet aan maar hyung, kan je komen? I-ik wil niet alleen zijn, er was zo veel bloed.' Mompelt hij nog steeds paniekerig. 'Droog je tranen, raap jezelf bij elkaar en ga wat bij Jimin. Ik ben er zo snel als ik kan.' Antwoord ik hem. 'Dankje hyung.' Mompelt hij terug en dan leg ik al af. Al dat bloed? Wat is daar gebeurt? Wie is er geschoten? Wat is er gebeurt?!? 'Sorry meiden, ik moet naar het ziekenhuis geraken.' Zeg ik. 'Alles in orde? Wie is er gewond?' Vraagt Maya.
'Geen idee. Ik moet er wel snel geraken.' Zeg ik en grijp naar mijn haar. 'Maar ik heb geen auto.' Mompel ik kwaad. 'Wij wel, we geven een lift.' Zegt Freya en grijpt de sleutels vast. 'Dankje! Echt bedankt!' Zeg ik en ze loopt de winkel buiten, Maya sluit snel af en dan stappen we in de auto en rijden naar het ziekenhuis.
[waar denken jullie dat de kogels heen zijn? Wie juist heeft krijgt een tag! Xxx Hopelijk willen jullie me niet vermoorden, zo ja... kan dat dan voor morgen? Dankje >-<]
