POV Y/N Ik lig tegen Yoongi wat aan die in slaap probeert te vallen, voor hem lukt het niet echt omdat ik al meerdere malen als ik een auto hoor of ook maar het kleinste geluid van buitenaf recht spring van de zetel en ga tussen het gordijn kijken en hopen dat Jungkook thuis komt. Yoongi zucht geïrriteerd en leunt de andere kant op tegen Jimin. Hobi kijkt hem van de andere zetel jaloers aan. Namjoon zit verzonken in zijn gsm, ik zie hem voortdurend scrollen. Geen idee wat hij aan het doen is. 'Y/N, jij zou moeten rusten. Dat weet je.' Zegt Jin die uit de keuken komt gestapt op weg naar de zetel waar Namjoon ook zit, zelf ga ik me weer naast Yoongi zetten, ik zucht. 'Ja maar-' hij onderbreekt me. 'Geen gemaar.' Zegt hij, geweldig eomma Jin is er weer.
Ik hoor weer een auto en ben al vergeten wat Jin net tegen me zei en spring weer recht op weg naar de voordeur. Ik zie Jungkook! Hij is terug! Een meisje stapt ook uit en gaat bij hem, ze knuffelt hem? Waarom breekt dit mijn hart zo? Ze komen naar de deur toe gestapt. Het verhaal over hoe die 2 nu samen zijn moet ik even niet horen. 'Je hebt gelijk Jin, ik ga rusten.' Zeg ik en slenter de trap op. Met mijn hoofd naar beneden en een diepe zucht, in mijn ooghoeken zie ik Jin me vreemd aankijken net als Joon, Jimin, Yoongi en Hobi die in de zetel zaten. Ik ga mijn kamer binnen en doe de deur dicht ik stap naar het bed en laat me ervoor op de grond vallen, mijn armen liggen op het bed. Ik breek helemaal in miljoenen stukjes en huil, non-stop. Ik grijp een kussen van het bed en knijp er in. Ik huil en huil, er lijkt geen einde aan te komen. Beneden is er veel geroezemoes, Kook en zijn nieuwe 'vriendin' zullen binnen zijn. Ik zucht tussen het wenen heen, wat heeft het nog voor zin?
POV: Tae Ik hoor dat Jungkook terug thuis is, dat vermoed ik toch met allemaal dat lawaai. Ik wil naar beneden gaan om te kijken of alles wel in orde is met hem maar als ik op de gang kom besefte ik dat ik bij iemand anders eerste moet gaan kijken. Vanuit Y/N haar kamer kwamen snikken, is ze aan het huilen? Wat zou er gebeurt zijn? Ik leg mijn oor tegen de deur. 'Wat heeft het voor zin? Wat dacht ik wel niet?' Huilt ze. Langzaam open ik de deur. 'Hey, meid. Alles ok?' Vraag ik voorzichtig terwijl ik in de deuropening sta.
Snel veegt ze zo veel mogelijk tranen weg en kijkt de andere kant op. 'Ja, Ja alles is ok met mij.' Zegt ze maar daar geloof ik niet veel van. 'Mag ik binnenkomen?' Vraag ik haar en ze legt het kussen op haar bed en gaat neerzitten. 'Liever niet.' Zegt ze en toch ga ik binnen en sluit de deur. 'Alleen al omdat je dat zegt weet ik dat je het nodig hebt dat ik hier ben.' Zeg ik en ga naast haar op het bed zitten. 'Vertel.' 'Er is niks te vertellen.' Snikt ze. 'Ik weet dat je niet zo zou wenen als er niks was, dus vertel.' Zeg ik en ze zucht en knikt.
'Dit klinkt echt dom, maar Jungkook staat hier met een ander meisje en ik denk dat het zijn vriendinnetje is want ze knuffelden en ik weet niet waarom of hoe maar het breekt mijn hart om hen samen te zien nu.' Ratelt ze aan 1 stuk door. 'Wel logisch dat het pijn doet, hij speelt met je gevoelens nu.' Zegt hij kwaad. 'Ben je, wel ja, verliefd op hem?' Vraag ik twijfelend. 'Nee! Ja? Misschien? Ik weet het niet ok!' Roept ze gefrustreerd ik wrijf over haar rug. 'Rustig meid het komt wel goed.' Sus ik haar. 'Ik ga nu even weg maar weet je wat?' Begin ik, langzaam schud ze haar hoofd.
'Neem een douche, dat lucht soms echt op. Kleren heb je zelf? Of heb je iets nodig?' Vraag ik haar. 'Kan ik misschien iets van een T-shirt of hoodie van jou lenen?' Vraagt ze verlegen. 'Geen probleem.' Zeg ik blij. 'ZE WILT EEN IETS VAN ME AAN DOEN!' Roep ik blij in gedachten en stap de kamer uit en ga om een T-shirt van me, welke zou ik haar geven? Waarom niet deze hoodie? Bedenk ik me als ik een hoodie vastneem, perfect.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
