POV: Minji
Ik zet het bord snel weg en grabbel mijn jas van de stoel. 'Waar denk je heen te gaan?' Hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om en daar staat Minho me vragend aan te kijken. 'Na-naar de winkel, ik heb zin in een snack.' Vertel ik hem, waarom stotterde ik nu?! 'Goed, breng voor mij ook wat mee, je weet wat ik lekker vind.' Zegt hij en draait zich om en vertrekt. Ik zucht opgelucht en neem wat geld van de kast. Snel stap ik het huis uit voordat er nog meer vragen zouden komen en ga op weg naar de dichtstbijzijnde winkel.
POV: derde persoon
Het ogenblik dat Minji de deur achter haar sluit, roept Minho er één van zijn volgelingen bij. 'Junior!' Roept hij luid, de jongen komt aangerend en wacht op orders. 'Volg haar, ik vertrouw het niet echt meer. We zitten met een rat, dus we kunnen niemand meer alleen vertrouwen.' Roept hij en Junior neemt snel zijn jas vast en volgt haar. Na een tijdje komt Minji aan bij de dichtstbijzijnde winkel, ze kijkt nog een paar keer om haar heen en gaat dan de winkel binnen. Junior blijft op veilige afstand van de winkel vandaan en houdt haar in de gaten door de grote ramen van de winkel. Minji zoekt door alle schappen van het snoepgoed naar iets wat ze zou kunnen kopen als excuus. Na even te zoeken vindt ze uiteindelijk iets voor haar en haalt ook nog de zure beertjes, degene die Minho wou dus. Na nog een beetje rondgesnuffeld te hebben beseft ze dat ze niets heeft om daadwerkelijk op te schrijven wat Y/N haar broer zou moeten ontvangen. Ze legt snel een balpen en een cursusblok in haar mandje, ze zoekt naar enveloppen en legt er ook een pakje van in. Tevreden over de inhoud van het mandje stapt ze naar de kassa. De jongedame achter de kassa glimlacht vriendelijk naar haar en begint de items te scannen. Als ze klaar is kijkt ze Minji aan met weer die aardige glimlach en ze schenkt haar een warme glimlach terug. 'Was dat alles?' Vraagt ze, Minji twijfelt even maar schud dan toch haar hoofd. Junior komt ondertussen onopvallend dichter bij de winkel en staat tegen de muur te leunen van een andere winkel net tegenover het kleine supermarktje waar Minji binnen is, niet van het besef dat hij ook strak in de gaten wordt gehouden door een paar ogen.
De kassierster kijkt haar vreemd aan. 'Waarmee zou ik u dan nog kunnen helpen?' Vraagt ze een beetje verward van de situatie. 'Zou ik even iemand kunnen contacteren met de vaste telefoon?' Vraagt ze aan de jongedame. Het meisje knikt. 'Eerst afrekenen en dan laat ik u zien waar de telefoon zich bevindt.' Antwoord de kassierster haar, Minji lacht, haalt haar portefeuille boven en betaald. 'Volgt u mij maar.' Minji kijkt even naar het naamkaartje van het meisje. 'Dankje Maya.' Zegt Minji en volgt Maya naar achter, met het zakje met haar net aangekochte goederen in.
Als ze bij de telefoon aankomen draait Maya haar om en glimlacht weer. 'Ik zal u even wat privacy gunnen dan.' Zegt ze en verdwijnt uit het zicht. Minji twijfelt weer even maar beseft dan dat het leed van Y/N een te ernstige situatie op leven of dood aan het worden is en duwt het nummer in, 5078.
POV: Jimin
Ik lig voor de zoveelste keer naar het witte plafond te staren, te denken aan Y/N. Onbewust rolt er weer een een traan over mijn wang. 'Weer aan Y/N aan het denken?' Vraagt een zachte stem. Ik kijk voor me en zie dat de jongens in de kamer staan. Namjoon komt op het bed zitten en ik zet me rechter. Hij wrijft over mijn rug en trekt me in een knuffel. 'We vinden haar wel.' Zegt hij, ik snik en knik. 'Wat doen jullie hier? Niet dat ik jullie hier niet graag heb.' Vraag ik, ze lachen even kort. 'We kwamen kijken hoe het met je gaat.' Zegt Hoseok en glimlacht schaapachtig. 'Nog steeds hetzelfde.' Zucht ik. 'Weet je, Luke is ook bij ons. Hij is eerst nog even iets gaan bevragen bij een verpleegster maar hij zou hie-' vertelt Taehyung en wordt onderbroken door de deur die open gaat en Luke die binnen komt gestapt. 'Hey Luke.' Zeg ik. 'Hey Jimin, al wat beter?' Vraagt hij. Ik beeld met mijn hand uit dat het eigenlijk wel beter kan. 'Ik vind haar wel, dat moet gewoon.' Zegt hij, ik forceer een glimlach en knik. 'Y/N is een sterke meid, ze weet ook goed hoe ze op mensen moet inspelen als het moet. Dat heb ik haar gele-'
'FIRE!!!!!! WHEN I WAKE UP IN MY ROOM.'
Luke grabbelt snel zijn gsm uit zijn zakken en kijkt naar de callers-ID, meteen worden zijn ogen groter. 'IEDEREEN STIL!' Roept hij, hij neemt op en zet op speaker. 'Chocomelk met koekjes.' Zegt de stem aan de andere kant van de telefoon. Luke zijn ogen worden nog groter en paniek is er duidelijk in te lezen. 'Luke, wat is er aan de hand?' Vraagt Jin rustig. Luke zegt niks en schud enkel zijn hoofd. 'Yoongi, jij kent wat van hack-werk of niet soms?' Vraagt Luke.
Ik geef de jongens een paar verwarde blikken die ik onbeantwoord terugkrijg. 'Ja, daar hielt ik mij vroeger wel al eens mee bezig waa-' Yoongi wordt middenin zijn zin onderbroken. 'Kijk, geen vragen. Vertrouw me hiermee, ik leg het uit als we verder geraken dan dit. Geen tijd te verliezen! Maximum 4u na dit bericht moet ik op de juiste lokatie zijn of alle hoop is zeker verlopen.' Zegt hij in paniek. 'Zeg me maar wat ik moet doen.' Antwoord Yoongi. 'Laptop! Ik, of beter gezegd Yoongi heeft nu een laptop nodig om de lokatie te achterhalen vanwaar dat telefoontje kwam! Dus laptop, iemand?!' Roept hij. 'De mijne ligt in het busje.' Zegt Namjoon. 'Jungkook! Ga!' Roept Jin, Jungkook knikt en verdwijnt de kamer uit.
'En nu?' Vraag ik. 'Totdat Jungkook terug is kunnen we ni-' 'IK BEN ER!' Roept Jungkook hijgend met de laptoptas in zijn handen. 'Yoongi, doe je ding.' Zegt hij en Yoongi grijpt de gsm, een kabeltje en de laptop en gaat aan het werk. 'Een beetje uitleg tussendoor?' Vraag ik, hij zucht maar knikt toch. 'Kijk, ik en Y/N hebben ooit eens afgesproken dat mocht ze in gevaar zijn ze een nummer kan bellen. Ik kan dat nummer traceren maar omgekeerd niet. Mijn nummer is ontraceerbaar als je dat ene nummer belt dat net gebeld is. We hebben ook drie categorieën gemaakt, en het klinkt misschien dom, maar zo valt het ten minste niet erg op. De categorieën vallen onder schuilnamen. Ongemakkelijke situatie, gevaarlijke situatie en de laatste, leven of dood. De laatste houd drie mogelijkheden in, nog in leven, leven in ernstig gevaar en dood. De schuilnamen van de categorieën zijn: melk, koekjes en chocolademelk met koekjes.' Eindigt Luke zijn uitleg. 'Situatie van leven of dood, welke van de drie mogelijkheden?' Vraagt Taehyung zich in paniek af. 'Het telefoontje kwam van een winkel genaamd: SlipShop, ongeveer 340km hiervandaan. Ongeveer 3u en een kwart rijden, als het verkeer meezit, wat het op het moment niet doet. 1u30 vertraging.' Zegt Yoongi.
POV: Namjoon
'Nee! Het kan niet zijn dat het zo lang duurt! Er moet een kortere route zijn!' Roept Luke gefrustreerd. 'Als ze gezorgd heeft dat chocolademelk met koekjes doorgegeven is betekend het dat ze zelf ook doorheeft dat ze helemaal niet lang meer heeft, al zeker geen 4u! De schotwond is misschien erger geworden. Of ze is misschien opnieuw beschoten. Of ze is mi-'
*BIEP BIEP BIEP BIEP BIEP BIEP BIEP BIEP BIEP BIEP*
'Jimin!' Roep ik, zijn ogen zijn gesloten en de hartmonitor slaat op tilt, Jin snelt al de kamer ui. Meteen komt hij alweer binnengerend met 3 verpleegsters achter hem aan. Één verpleegster gaat rechtstreeks naar hem, de anderen duwen ons allen de kamer uit. Als iedereen de kamer uit is wordt de deur gesloten. 'We halen Y/N nu terug, dit komt omdat hij zich zorgen maakt.' Zucht ik. 'Ik regel een helikopter, zo zijn we er snel genoeg.' Zeg ik en stap weg om met Bang PD te bellen.
[ wees welkom Maya ehehe, hopelijk vonden jullie het wat leuk! Het is nu 00:00 so probably Good night ❣︎]
