POV: Jimin
We dansen al een tijdje, ik bots telkens tegen iedereen op omdat ik er niet met mijn gedachten bij ben. Wat zou hij haar allemaal vragen? Zou hij denken dat zij en Tae samen zijn in plaats van ik en zij? Dit is dus de tweede keer dat hij zo met haar gedanst heeft. Dan voert hij toch iets in zijn schild? Toch? Wat als ze niet weet wat te zeggen? Wat als ze helemaal dichtklapt? Allerlei gedachten spoken rond in mijn hoofd, geen enkele over welk danspasjes zou volgen. 'Hou je hoofd er nu eens bij!' Roept Yoongi gefrustreerd als ik per ongeluk op zijn voet trap. 'Sorry hyung.' Zeg ik stil en kijk naar beneden. Hoseok zet de muziek af en we nemen even pauze. 'Er gaat heus niks met haar gebeuren.' Zegt Tae en legt zijn arm over mijn schouder heen. Ik duw snel zijn arm af mijn schouders. 'Omdat "jij haar beter kan behandelen" zeker?! Wat bedoelde je daar zelfs mee?!' Roep ik naar hem. 'Jimin rustig, dat was niet zo bedoeld.' Zegt Namjoon. 'Je staat dus aan zijn kant?!' Tier ik uit, allen staan ze de ene kant van de ruimte terwijl ik aan de andere kant sta. 'Jullie allemaal of niet soms?!' Brul ik naar hen. 'Goed dan, dan is het zo.' Zeg ik nog net met tranen in mijn ogen voordat ik de ruimte uitstamp. Zolang ze niet achter me aankomen nu is het goed! Ze moeten me even alleen laten, ik heb geen zin in één van hun melige excuses waarom ik zou moeten terugkomen of 'waarom hij het niet zo bedoeld had'. Maak dat maar iemand anders wijs, Taehyung is iets van plan. Ik voel het gewoon.
POV: Y/N
Na een tijdje sukkelen denk ik hun oefenruimte terug te hebben gevonden. Even twijfel ik, zou er geen muziek moeten spelen? Ze moesten toch oefenen? Waarschijnlijk hebben ze gewoon even een pauze. Met toch nog steeds een beetje twijfels open ik de deur. Ik zie er 5 rond iemand staan en ik hoor iemand snikken. Ik aarzel niet verder en loop richting hen. Yoongi draait zich meten om als hij me hoort en stapt opzij zodat ik beter kan zien wat er gebeurt. Tae zit op zijn knieën te snikken in zijn handen, Kookie zit naast hem. Hij wrijft over Tae zijn rug, niet goed wetend hoe hij Tae goed kan troosten. 1, 4, ..., 6? Waar is Jimin? Ik ga voor Tae zitten op mijn knieën en haal zijn handen van zijn gezicht weg, zijn rode ogen duidelijk zichtbaar. Hij kijkt naar beneden, mijn hand leg ik op zijn wang en langzaam duw ik zijn hoofd omhoog zodat hij me aankijkt. Langzaam leg ik mijn armen om hem heen en hij volgt mijn voorbeeld. Zijn snikken verergeren en hij huilt het uit op mijn schouder. Ik hou hem nog dichter tegen me aan en wrijf over zijn rug. 'Shh, het is al goed. Rustig ademen. Kalmeer wat oke?' Probeer ik hem te kalmeren en naar mijn verwondering lukt het nog ook. Zijn ademhaling vertraagd en hij stopt met snikken. Langzaam laat ik hem los en probeer wat naar hem te glimlachen. 'Wat is er?' Vraag ik zachtjes met een bezorgde stem. 'J-ji' stottert hij en begint weer te huilen. Ik trek hem snel weer in een knuffel en probeer hem weer te kalmeren. Ik kijk naar Namjoon en Jin die achter Tae staan. 'Wat is er nu gebeurt?' Vraag ik aan hen. 'Wel,' Jin aarzelt en zucht. 'Jimin is zeg maar geknapt..? Hij is weggestormd, roepend naar ons.' Zegt Jin voorzichtig. 'Hoezo? Waarom was hij aan het roepen?' Vraag ik hen. Het blijft stil, niemand antwoord. 'Waarom?' Vraag ik nogmaals, dit keer luider. Ik laat Tae los en zet me recht, ik draai me om naar Jungkook en Yoongi. Ze kijken me aan zonder iets te zeggen, ze kijken naar beneden. Beschaamd? Bang? 'Waarom?!' Roep ik nogmaals maar weer krijg ik geen antwoord. Ik kijk naar Hoseok, hij straalt niet zoals anders. Hij kijkt naar beneden, geen glimlach, geen kuiltjes, geen sunshine gevoel. 'Jongens, zeg me wat er gebeurt is.' Smeek ik bijna. 'Y/N, het is mijn schuld.' Begint Tae dan, hij zet zich recht en wrijft met zijn mouw de laatste tranen weg. 'Hoezo? Zeg het me dan. Waar is Jimin?' Vraag ik, langzaamaan voel ik de paniek opkomen. 'Het is door de nummerkeuze en de manier waarop we dansten, hij denkt dat ik je wil.' Zegt Tae. Mij wilt? Ik ben toch geen voorwerp?! Ik ben niet zoiets dat je wilt?! En dan nog, denkt Jimin echt dat ik met Tae samen zou gaan? 'En geen van jullie is achter hem aangegaan.' Zeg ik, vanbinnen walg ik wel wat dat ze hun vriend, hun bandgenoot, iemand dat voor hen als een broer voelt, zomaar laten weglopen. Zonder ook maar iemand dat achter hem gaat. 'Ik ga achter hem aan, er moet toch iemand het doen.' Zeg ik en met die woorden loop ik de kamer uit, richting de uitgang. Eens beneden loop ik naar de eerste bewaker die ik tegenkom. 'Is Jimin hier geweest?' Vraag ik, hij knikt en wijst naar buiten. 'Hij is daarnet vertrokken, mondmasker en cap op.' Zegt de man, ik knik en bedank hem. Snel loop ik de deur uit, ik loop een willekeurige richting uit. Geen idee waar ik moet zoeken, maar ik weet dat ik niet kan wachten tot hij terug komt, ik moet hemvinden en er zijn voor hem.
[don't hate me for what's coming... btw dit deeltje heb ik een tijdje terug geschreven toen ik een lastige avond had, of beter gezegd nacht (4u ongeveer) maar bon. Ik kreeg daarnet ook weer een marginale lachbui terwijl iedereen aan het slapen is hier. Door mijn lompe kop tegen mijn bed aan te slaan ipv op mijn kussen, so ik kan nog lachen, No worries 😂💜]
