Deel 8

437 22 4
                                    

POV: Jin
'Wat als er een reden is dat ze de politie niet belde?' Zeg ik als Namjoon het nummer al aan het intikken is. 'Misschien is het het beste als ze niet thuis is als ze hier komen.' Zegt hij en wacht met bellen. 'Weet je wat? Anders moet je nu met haar gaan zoeken achter de sleutels...' stel ik voor, en neem mijn gsm van Namjoon af en steek hem in mijn achterzak. 'Goed idee, bel dan als we weg zijn.. gewoon voor de zekerheid, dan ga ik het nu goed maken met haar.' Zegt hij en ik knik. 'Dat is misschien wel het beste ze was echt overstuur omdat je je stem hebt verhoogt naar haar.' Vertel ik hem en hij zucht. 'Hoe sneller het goed is en we kunnen gaan zoeken, hoe sneller de politie naar hier kan komen.' Zegt hij en we gaan naar beneden, ik zet me naast haar neer en wrijf over haar arm. 'Huh?' Zegt ze verward en opent haar open. 'Hey, sorry dat ik je wakker maak maar er is iemand die iets tegen je wilt zeggen.' Vertel ik en ze kijkt achter me en ziet Namjoon staan. Ze trekt haar benen dicht tegen haar aan en legt haar armen erover. 'Kijk sorry Y/N dat ik zo riep tegen je, ik geef gewoon echt veel om je en we hadden kunnen voorkomen wat er met je gebeurt is. Ik hoop dat je me kunt vergeven.' Zegt hij en kijkt naar beneden, ik zet me recht en wrijf over zijn rug om hem te steunen. Y/N krijgt tranen in haar ogen en ze springt recht en omhelst Joon. Eerst staat hij geschokt te kijken maar dan knuffelt hij haar terug.  'Ik heb je sleutels niet gehad dus ik dacht dat we misschien zouden kunnen gaan kijken of die daar nog liggen?' Vraagt hij en ze knikt. 'Ik ben wel blij dat het goed is tussen ons, doe je je schoenen al aan?' Vraagt hij dan en knipoogt naar me.

POV: Y/N
Ik ben zo blij dat het goed is, ik ga mijn schoenen aandoen zodat we kunnen vertrekken. 'Je hebt mij en Kookie serieus laten schrikken weetje' zegt hij en ik kijk op. 'Kook ook?' Vraag ik en hij knikt en ik doe mijn schoenen terug uit. 'Wat doe je nu?' Vraagt hij en kijkt naar Jin die zijn schouders ophaalt. 'Ik wil niet vertrekken als ik iemand gekwetst heb, dat doe ik nooit... nou, alleen als ik bij wijze van spreken zo kwaad ben dat ik van een brug zou springen.' Zeg ik met een klein lachje en wrijf over mijn nek. 'Wacht hier maar.' Zeg ik en loop terug naar boven. Even kijken waar Kookie zijn kamer is, en als ik hem gevonden heb klop ik op de deur. 'Wie is daar?' Vraagt hij. 'Ik ben het, Y/N' zeg ik. 'Wat is er?' Vraagt hij. 'Kan ik misschien binnenkomen?' Vraag ik verlegen. De deur gaat langzaam een beetje over. 'Wa-' ik onderbreek hem met een knuffel. 'Sorry dat ik je laten schrikken heb.' Zeg ik met trillende stem en krijg wat tranen in mijn ogen. 'Het is al goed' zegt hij en kijkt me aan en ziet de tranen die langzaam over mijn wangen rollen. 'Hé, niet huilen... daar ben je te mooi voor.' Zegt hij en ik begin te blozen, met zijn duim wrijft hij een traan weg. 'Ik ga nu met Namjoon zoeken achter mijn sleutels, die liggen waarschijnlijk nog bij de plek waar ik ben aangevallen, wil je mee komen?' Vraag ik en hij knikt. Ik knuffel hem opnieuw en loop de trap dan af met Kookie achter me. Joon glimlacht als hij me ziet afkomen met een grote glimlach op mijn gezicht. 'Klaar?' Vraagt hij en ik knik vrolijk. 'Kan Kookie mee?' Vraag ik en zet puppy-oogjes op. 'Hoe kan ik daar nu nee tegen zeggen.' Zegt hij lachend. Ik doe mijn schoenen aan en dan stappen we samen naar buiten, de auto in en op weg rijdend naar de plek waar ik toen ben aangevallen.

POV: Jin
Als ze buitenstappen hoor ik iemand de trap afkomen maar daar heb ik momenteel helemaal geen aandacht voor. Ik ga aan het raam staan en zie ze instappen. 'Wat ben je aan het doen?' Hoor ik achter me. Ik blijf kijken en antwoord niet, 'Hallo? Aarde aan Jin? Ik vroeg je iets.' Zegt hij  en ik zie ze wegrijden. Ik draai me om en kijk naar Hobi die me staat aan te kijken met een vragende blik. 'Niks, ik doe niks' antwoord ik dan maar. Ik grijp naar mijn gsm en tik het nummer al in. 'En wat doe je nu? Ook niks?' Vraagt hij me. Ik kijk hem wat gefrustreerd aan, 'kijk ik ga de politie bellen, dat is wat ik nu ga doen en vraag me niet om een verklaring want ik moet me haasten voor ze terug zijn.' Zeg ik hem en hij kijkt me geschokt aan. 'Wa-wat..?' Begint hij maar ik leg mijn vinger voor mijn mond als teken dat hij moet zwijgen als de telefoon overgaat. 'Hallo met wie spreek ik?' Vraagt de vrouw aan de andere kant van de lijn. 'Met Kim Seokjin' antwoord ik. 'Wat is het probleem meneer Kim?' Vraagt de mevrouw hartelijk. 'Ik zou graag aangifte doen, van dreigberichten, iemand dat in elkaar geslagen is en stalking.' Zeg ik en de vrouw laat weten dat ze luistert door af en toe eens 'Uhu' te zeggen. 'Was dat alles meneer?' Vraagt de vrouw vriendelijk. 'Ja' antwoord ik kort en wacht gespannen af. 'We sturen iemand om dit te bekijken en te bespreken.' Zegt de vrouw, hier was ik eigenlijk een beetje bang voor maar het moet maar. 'Waar woont u meneer?' vraagt ze. '(**)' antwoord ik haar. 'Onze agenten zullen er binnen 10 minuten zijn.' Zegt ze en legt dan af. 'Stalking?' Zegt Hobi op een vragende toon. 'We worden in de gaten gehouden, beter gezegd Y/N wordt ik de gaten gehouden.' Zeg ik en hij kijkt me bezorgd aan.

POV: Y/N  
We zijn aangekomen bij de plek waar het is gebeurt, ik krijg rillingen over me heen. We stappen uit en gaan zoeken.

~'Je had moeten vertrekken als je de kans kreeg.' ~

Mijn ademhaling versnelt een beetje, ik negeer het en zoek verder.

~Er zit een arm over mijn keel en een arm over mijn heup. Ik gil luid maar blijkbaar niet luid genoeg voor iemand om het te horen.~

'Negeer het' probeer ik mezelf te overtuigen maar het lukt gewoon niet.

~Ik begin te hoesten en op dat moment laat de persoon me los om me op de grond te gooien, met een knal kom ik op mijn rechterzijde terecht. ~

Mijn ademhaling versnelt nog meer en ik laat me op mijn knieën vallen. 'Alles goed Y/N?' Vraagt Namjoon als hij dichter komt gestapt en Jungkook kijkt ook op.

~Ik kan niet veel actie ondernemen of zelfs iets zeggen want de man slaat me met volle kracht in mijn gezicht. Hij blijft verschillende keren schoppen waarbij ik ook verschillende pijnkreten mijn mond laat verlaten, na 6 keer ben ik de tel verloren.~

Ik begin te wenen, ik zie alles als flitsen weer voor me, Kook komt bij me en wrijft over mijn rug om me te kalmeren maar het helpt niet, niks helpt.

~Ik voel aan mijn hoofd en ondanks mijn beeld aan het verslechteren is zie ik dat mijn hand volhangt met iets rood, dat kan maar 1 ding zijn. Bloed. ~

Ik grijp met mijn handen naar mijn haar, ik trek eraan. 'Nee! Nee! Nee!' Roep ik huilend uit. 'Het is goed, het is niet echt.' Probeert Namjoon me gerust te stellen maar ik kan maar niet rustig worden.

~Ik begin flauw te vallen en de man ziet dat ik aan het wegzakken ben, hij neemt me aan mijn kraag op en kijkt me kwaadaardig aan maar zijn gezicht zie ik niet door het 'scream' masker. 'Laat hen met rust, nog 1 keer en er zal iets anders gebruikt worden om klappen uit te delen.'~

Het flitst allemaal weer voor me heen. Mijn ademhaling versnelt nog meer. Ik sluit mijn ogen, nog even gaan zijn woorden door me heen. Ik open ze weer met tranen klaar om te ontsnappen maar ik probeer me nog even sterk te houden. Ik kijk op en alles ziet wazig door de tranen en dan vallen mijn ogen op het masker, het ligt daar gewoon in het steegje. Ik probeer iets te zeggen maar het lukt me niet ik wijs alleen maar naar het masker met de paniek duidelijk in mijn ogen te lezen. 'H-hij had dat op.' Lukt me dan toch om uit te brengen. Namjoon loopt naar het masker toe en neemt het op, en nog iets wat ik niet duidelijk zag. Ik zet me recht en stap achteruit als hij dichter komt met het masker. Hij ziet dat ik panikeer en houd het masker achter hem en houd mijn sleutels voor hem. 'Ze lagen onder het masker.' Zegt hij. 'We hebben waar we voor gekomen zijn, laten we nu maar naar huis gaan zodat je wat kan kalmeren. Ik zal thee voor je maken.' Zegt Kook rustig en trekt me in een knuffel. 'Dankje Kookie.' Zeg ik en knuffel hem zo hard mogelijk terug.

[sorry dat het zo laat is maar ik had nog zin om te posten! 1563 woorden! Superrrrrrrr de grotere hoofdstukken zijn voorbereidingen op een speciaal idee dat ik in gedachten heb *😏* wacht maar af... Vote! Comment! Follow!]

It Just HappenedWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu