[sorry dat het zo lang heeft geduurd voor ik weer poste school kills Gwn echt xxx]
POV: Jimin
TaeTae zijn hand ligt op de deurknop, zo langzaam mogelijk doet hij ze naar beneden. Het lijkt wel eeuwen te duren, ik wil haar zo graag zien. Ik wil haar weer bij mij hebben en vastn- wacht Jimin, wat? Wat doe je nu?
De deur gaat open en Tae loopt naar haar toe, ik hinkel met mijn krukken meteen naar de stoel die gelukkig naast haar bed staat en zet me neer. Ik kijk haar aan, ze ligt te slapen. Of het lijkt toch zo... ze kan evengoed in coma liggen nu, geen idee wanneer de verpleegsters het laatste bij haar gekeken hebben. Binnen een week is ze een maand bij ons, 2 van die weken heb ik niet naar haar omgekeken. Te bang dat ze me zou aanspreken en zou confronteren over die kus toen. Ik heb het gesprek voorbereid, ik wist precies wat ze zou zeggen en vragen maar toen, op die moment brook er iets in mij. Ik wilde niet het verhaal vertellen over dat ik haar niet uit mijn hoofd kon krijgen, ze was nog steeds een army. Ze had alles kunnen posten en mijn carrière verwoesten, ik wilde haar niks zeggen maar ik viel ter plekke in miljoenen stukjes. Ik had het nooit mogen zeggen dan was dit niet gebeurt, ik had nooit van haar mogen houden...
Het had gewoon niet mogen zijn, al zeker niet met Minho erbij. Dankzij hem zijn onze paden opnieuw gekruist, met een onprettige reden maar eerlijk. Ik ben blij dat alles zo gelopen is, buiten het deel waar zij gewond raakte. Het maakt me niet uit of ik gewond ben of niet maar zij had in orde moeten zijn. Ik zucht terwijl ik naar mijn handen kijk met tranen in mijn ogen. Ik voel een hand op mijn schouder, ik kijk snel op en zie Yoongi staan. Hij geeft me een knikje en een zwakke glimlach, ik zet me recht en hij knuffelt me. Hij wrijft over mijn rug, 'het komt wel in orde.' Sust hij me. Hobi tikt op zijn schouder en Yoongi laat me los en knuffelt hem. Ik kijk naar Y/N en neem haar hand vast. Ik knijp lichtjes in haar hand en zie dat ze haar hoofd wat draait, ik laat snel haar hand los en ze wrijft met beide handen in haar ogen. 'Wa-waar ben ik?' Vraagt ze vermoeid en wilt haar rechter zetten. 'Blijf maar liggen, Namjoon haal iemand.' Beveelt Jin en gaat bij haar om haar weer wat neer te duwen. Nog geen seconde later komt een verpleegster snel binnengewandeld. Ze controleerde allerlei dingen en komt dan tot een besluit. 'Dankzijde resultaten die uit het onderzoek komen zijn we tot de conclusie gekomen dat de hoofdwonden die u hebt opgelopen geen schadelijke gevolgen heeft, er is een kans dat u zich duizelig voelt en dat u al eens wat meer woorden door elkaar zult wisselen. Maakt u maar geen zorgen, als u genoeg slaapt gaat dit vanzelf over na een paar dagen.' Zegt de verpleegster lief. Ze knikt en kijkt de vrouw tegelijk moe en aandachtig aan. 'Dus..?' Vraagt Tae. 'Dus ze mag naar huis!' Zegt de vrouw vrolijk. 'Super!' Zegt Hobi die tranen van blijdschap in zijn ogen heeft en hyper op en neer springt. 'Breng jij de papieren in orde?' Vraagt Namjoon aan Jin en hij knikt. 'Komt in orde.' Zegt Jin en loopt de kamer uit. 'Alles goed? Voel je je al beter?' Vraag ik en ze knikt. Ze wilt haar rechtzetten maar snel sukkel ik recht en duw haar weer neer, 'wacht tot ze het infuus verwijderd hebben.' Zeg ik en ze knikt weer en legt haar terug neer. Er komt een verpleegster binnengestapt met Jin achter hem aan. 'Uw papieren zijn in orde gebracht mevrouw, ik zal nu het infuus verwijderen en dan kunt u beschikken.' Zegt de man en glimlacht aardig. Ze kijkt bang en nerveus om zich heen, ik zet me recht zo snel als ik kan met deze krukken en ga naast haar op bed zitten aan de kant waar haar infuus niet is. Ik geef haar mijn hand. 'Als het mocht pijn doen knijp je maar in mijn hand, maar ik weet dat het geen pijn doet dus knijp ook maar als je bang bent.' Zeg ik en ze bloost een beetje. 'Bent u klaar mevrouw?' Vraagt de man en ze zucht. 'Ja.' Fluistert ze met trillende stem en kijkt me recht in mijn ogen aan. Ze knijpt in mijn hand en sluit haar ogen, de man haalt het infuus uit haar hand en drukt er stevig op met een watje als hij het er uiteindelijk helemaal af heeft. Hij hangt de makker er op en ze blijft haar ogen gesloten houden, ik leg mijn andere hand op haar hand dat mijn hand vast heeft en wrijf er even over. Ze opent haar ogen nog steeds niet en ik wrijf even over haar wang, langzaam opent ze 1 van haar ogen als ze me ziet opent ze rustig haar andere oog ook en werpt een korte blik naar haar hand. Ze ziet dat ze verlost is van de draden en grijpt haar ene hand (waar het infuus in zat) vast met haar andere. Ze zucht opgelucht en kijkt me blij aan. 'Dankuwel' zegt ze tegen de verpleger. *ping* iemand heeft een berichtje ik kijk om me heen en zie Joon naar zijn gsm kijken en barst dan in lachen uit. 'Wat is er?!' Vraagt Hobi luid. 'Hobi rustig.' Zaagt Yoongi meteen. Hobi werpt een boze blik naar hem en Yoongi wijst naar Y/N die in elkaar gedoken was. 'Oh ja juist... sorry.' Zegt hij en kijkt dan weer naar Namjoon. 'Namjoon hyung, wat is zo grappig?' Vraag ik hem hij probeert even te stoppen met lachen. 'Jungkook.' Kan hij al zeggen tussen het lachen door. 'Wat is er met hem?' Vraagt Y/N bezorgd. 'Niks en alles.' Zegt Namjoon dan en lacht verder. 'Vertel nu gewoon hyung.' Zegt Tae geïrriteerd. 'Waar is hij eigenlijk?' Vraagt ze ik slik hoorbaar. 'D-dat weten we niet denk ik.' Zeg ik en ze kijkt me verward aan. 'Is hij hier niet?' Zegt ze teleurgesteld. Ik schud mijn hoofd. 'Ik krijg net een berichtje van Jungkook maar het is een beetje vreemd, normaal zou hij dat niet sturen.' Zegt Namjoon als hij wat gekalmeerd is. 'Wat bedoel je?' Vraag ik en hij laat zijn gsm zien. Ik lach luid, 'waarom zou hij een kusje naar jou sturen!' Roep ik lachend de anderen beginnen ook te lachen. 'Ten eerste wat?! En ten tweed rustig voor Y/N!' Roept Jin die binnenkomt en wijst naar Y/N die haar handen over haar oren heeft. 'Sorry.' Fluister ik naar haar en ze glimlacht zwakjes naar me terug. 'Kusje? Van wie?' Vraagt Jin. 'Jungkook stuurde het.' Antwoord Namjoon. 'Kook een kusje sturen? Naar jou?' Zegt Jin op vragende toon. 'Ja?' Antwoord Namjoon al klonk het meer als een vraag. 'Vreemd.' Is het enige wat Jin nog zegt.
