POV: Jimin
Ik zucht, hopelijk mag ik vandaag nog het ziekenhuis verlaten. Ik sluit mijn ogen even en hoor dan de deur opengaan. Snel open ik mijn ogen weer en kijk naar de persoon dat in de kamer staat. 'Namjoon, alles in orde? Wat is er gebeurt?' Vraag ik hem in paniek als ik zijn rode ogen zie. 'Het is niks, gaat wel.' Mompelt hij, ik zucht. 'Je kan het vertellen dat weet je.' Stel ik hem gerust, hij knikt en glimlacht liefjes naar me. 'Dat weet ik, wees gerust het gaat goed met me. Ik was enkel een beetje overstuur maar het gaat alweer. Jin zal hier ook bijna zijn.' Zegt hij en ik knik. Even is het stil, Namjoon zit neer op de zetel met zijn hoofd tegen de muur en zijn ogen gesloten. 'Namjoon?' Hij opent zijn ogen weer en kijkt me aan. 'Wat is er gebeurt met Y/N? Is ze in orde?' Vraag ik hem, hij zucht en knikt. 'Y/N is in orde, ze opereren haar nu voor de kogel uit haar been te halen. Ik heb gehoord van Luke dat we er op tijd bij waren, ze zal na de operatie enkel nog antibiotica moeten nemen. Waarschijnlijk moet ze maar een dag of twee blijven voor observatie. Het valt te bezien hoe ze zich zelf voelt.' Legt hij uit en ik knik. 'Waar zijn Yoongi en Hoseok?' Vraag ik erna. 'Ik heb de jongens verteld om naar huis te gaan en te rusten.' Zegt hij en gaat met zijn hand door zijn haar. Weer is het stil totdat de deur opengaat. Daar staat Jin met twee meisjes achter hem. Jin spurt meteen naar Namjoon en trekt hem in een knuffel, ik kijk de twee niet begrijpend aan en dan naar de twee meisjes die me bezorgd aanstaren. 'Alles in orde?' Vraagt Jin hem hij knikt en dan hoor ik hem weer slikken. 'Jongens wat is er gebeurt dat ik niet weet?' Vraag ik hen, ze kijken op en Namjoon heeft weer tranen in zijn ogen. 'Je hebt het niet verteld?' Fluister Jin naar hem maar toch hoor ik het, Namjoon schud zijn hoofd en kijkt naar beneden. 'Wat niet verteld?' Vraag ik bezorgd. 'Ik weet het ook niet goed, hij richte zijn geweer en ik kneep mijn ogen dicht. Er was een schot en ik durfde mijn ogen niet te openen, erna waren er nog twee schoten. Ik opende mijn ogen pas toen er handen op mijn schouders belande van een agent die me naar buiten begeleide. Het enige wat ik zag was bloed, de ambulanciers stonden er rond. Waar de twee maknæ's zijn heb ik ook geen idee van, ze zijn weggevoerd naar huis hoop ik. Ik weet het eigenlijk echt niet.' Mompelt hij. 'Ok duidelijk, en niet om gemeen te klinken. Maar wie zijn jullie?' Vraag ik en kijk naar de meisjes. 'Freya en Maya.' Antwoord Namjoon, de twee meisjes zwaaien naar me en verward zwaai ik terug. 'Ze hebben de boodschap doorgegeven van waar Y/N zich bevond, en ze hebben een handlanger van hem over de vloer gekregen en neer gemept met een knuppel.' Zegt Jin. 'Wie van jullie heeft hem neer gemept?' Vraag ik en het ene meisje wijst naar het andere. 'Ik, Freya.' Mompelt ze onzeker. 'Eindelijk iemand dat hen hun verdiende loon geeft, goed gedaan.' Zeg ik en ze glimlacht breed. 'Dus dan moet jij Maya zijn?' Vraag ik aan het andere meisje waarvan ik vermoed dat ze Maya heet. 'Dat klopt.' Antwoord ze en knikt. 'Leuk jullie te ontmoeten, ik ben zo blij dat ze dankzij jullie hulp veilig is.' Glimlach ik naar hun ze knikken en glimlachen terug. 'Geen probleem.' Antwoord Maya me, ik glimlach nog een laatste keer en kijk dan naar de jongens. 'Bel naar Hoseok en vraag of Taehyung en Jungkook daar zijn, ik moet het weten, alsjeblieft...' Smeek ik hen en Namjoon knikt en verlaat de ruimte. Namjoon doet de deur open en daar staat een dokter klaar om op de deur te kloppen, Namjoon loopt hem voorbij en de dokter komt binnen. 'Park Jimin, alles lijkt in orde te zijn dus u kunt beschikken. Gelieve hier te tekenen.' Zegt de dokter en ik teken het formulier. 'Goed, dan kunt u nu inpakken en vertrekken. Prettige dag.' Zegt hij en wilt dan alweer de kamer uit lopen. 'Wacht.' Zeg ik en de man stopt en draait zich om naar me. 'Hebt u nieuws over Li Y/N?' Vraag ik en de man knikt. 'De operatie is goed verlopen, ze ligt nu in kamer 292.' Zegt de dokter en verlaat dan de kamer. 'Nu inpakken en naar Y/N. Daar wachtten op nieuws van Namjoon.' Zeg ik en Jin knikt. Freya en Maya zetten zich neer op de zetels en beginnen wat te praten, over wat? Geen idee. Als Jin en ik alles hebben ingepakt kijk ik naar de meisjes. 'Mogen we mee naar Y/N? Ik wil ook wel weten of ze nu in orde is.' Zegt Maya zachtjes en ik knik. 'Geen probleem, kom.' Zeg ik en gebaar dat ze mee kunnen komen. Samen stappen we naar haar kamer, kamer 292.
POV: Y/N
Langzaam open ik mijn ogen, ik probeer ze open te houden maar ze vallen weer dicht. Ik probeer het opnieuw en nu blijven ze open, ik hef meteen mijn hand op en leg het over mijn ogen door het felle licht. 'Dim de lichten een beetje.' Hoor ik iemand zeggen en de lichten schijnen nu zwakker. Ik kijk rond en zie Namjoon, Jin, Jimin en nog twee andere meisjes zitten. 'Hey, je bent wakker.' Zegt Namjoon, ik zie hoe Jimin begint te tranen. Namjoon komt dichterbij me en ik krabbel recht en trek mijn benen op. 'Ga weg.' Zeg ik en voel mijn hartslag sneller gaan. Hij aarzelt en stopt met dichter komen. 'Y/N, wij zijn het.' Zegt Jin en komt ook dichter. 'Ga weg! Blijf bij me weg!' Roep ik hysterisch. Jin vertraagd ook en ze kijken me medelijdend aan. 'Y/N, wij zijn het. Ik ben het.' Zegt Jimin zachtjes en komt bij me. 'Ik weet wie jullie zijn, maar laat me alleen. Ga weg! Blijf uit mijn buurt!' Roep ik en de tranen stromen over mijn wangen. 'Y/N...' fluistert hij en rijkt naar mijn hand. 'Alsjeblieft.' Fluister ik terug, ik kijk bang weg.
Ze zijn allemaal hetzelfde... allemaal.
Ik kijk weer voorzichtig op en zie Jimin in de armen van Jin huilen. 'Kom, we laten haar even alleen. We gaan je iets halen om te drinken.' Zegt Namjoon, Jin en Jimin breken de knuffel en lopen de kamer uit. De twee meisjes willen hen volgen maar ik grijp snel de ene haar hand. 'Kunnen jullie blijven?' Vraag ik aarzelend. Ze kijken elkaar een en knikken dan. 'Ik ben Freya en dat is Maya, waarom mogen wij blijven en zij niet?' Ik zucht. Ik leg hen alles uit, op één of andere manier voel ik me veiliger bij hun. Ik leg ze uit wat er gebeurt is en wat ze me allemaal aangedaan hebben. Ik huil maar dat maakt me niet uit, ze oordelen niet. Als laatste leg ik uit waarom ik niet wil dat ze in de kamer bleven. Want ze zijn allemaal hetzelfde. Ik ben bang dat ze hetzelfde zullen doen. 'Y/N, je hebt alle recht om bang te zijn maar je weet even goed als ons dat bangtan niets slecht in hun zin heeft. Geloof me, geloof Freya, geloof in hun.' Zegt Maya en ik knik onzeker. 'Ik begrijp dat het moeilijk is nadat de schoten gelost zijn op hem ook, maar sluit je niet af. Je moet erover komen dat je er niks aan kon doen.' Vult Freya aan en ik knik. 'Jullie hebben gelijk, ik moet erover geraken. Ik moet het achter me laten, maar ik wil hem eerst zien.' Zeg ik en Maya haar ogen worden groter. 'Je kan nu niet bij hem gaan, je kan amper bewegen. Daarbij, hij is in slechte conditie je wilt hem zo zeket niet zien.' Zegt ze. Ik zucht en knik. 'Het moet gewoon, ik kan perfect nog stappen. Kan je vragen in welke kamer hij ligt Freya? En kan jij zorgen dat de jongens niet naar hier komen Maya?' Vraag ik hen, ze zuchten en kijken elkaar aan. Uiteindelijk knikken ze. 'Dankje.' Mompel ik en dan verlaten ze beiden de kamer. Even later staat Freya weer in de kamer en helpt me uit het bed, ik zet een paar passen en het gaat wel met de steun van de paal waar de bakster op hangt. 'Kamer 213, ik hoop dat je weet wat je doet.' Zegt ze en ik knik. Ze blijft in de kamer en ik stap, of beter gezegd strompel verder. Voor kamer 213 stop ik even, ik zucht nog een laatste keer en raap al mijn moed samen. Langzaam duw ik de deur open en zie hem daar liggen. Hij opent zijn ogen bij het horen van de deur. 'Kom je me alweer opzoeken, Y/N? Je kan me echt niet missen of wel soms?' Zegt Minho met een grijns. 'Je weet heus wel dat ik je liever nooit meer van mijn leven zie!' Roep je naar hem terug. 'En toch sta je hier in de kamer.' Zegt hij uitdagend. 'Ik, ik moest je gewoon nog een laatste keer zien voordat je de bak in draait. Het is einde verhaal voor jou Minho.' Antwoord ik vol zelfvertrouwen. 'Zo lang er haat blijft, en dan heb ik het niet alleen over naar Jimin toe, naar BTS toe of zelfs gewoon naar jou, maar zolang die gedachte er ergens is. Zolang dat er ook nog maar één iemand is met dezelfde visie als mij, dan wacht maar. Dit is nog niet het einde, oh helemaal niet nee. Dit is niet slechts het eindhoofdstuk, dit is de introductie naar een nieuw.' Roept hij naar me, ik krijg weer tranen in mijn ogen en besef hoe een slecht idee dit was. Ik strompel terug achteruit en val bijna, maar dan heffen twee gespierde armen me weer op en houden me stevig vast. 'Hier eindigt ons contact en jouw verhaal. Verwacht maar niet dat dit ons kapot heeft gekregen. Zolang wij samen sterk staan kan jij niet tegen ons op. Wat wij hebben, krijg jij, nog iemand anders kapot.' Zegt de stem, ik herken hem al meteen aan zijn stem, aan zijn geur en de warmte en het veilige gevoel dat hij me geeft.
Jimin
Ik kijk omhoog en zie hoe een strenge blik hij naar Minho toe werpt. Hij kijkt naar beneden en glimlacht als hij me ziet staren, snel kijk ik weer naar beneden. Hij houdt zijn hand op mijn heup en zo stappen we verder weg van Minho zijn kamer. 'Maar ik weet dat je toch gebroken bent.' Hoor ik hem nog zeggen, ik kijk naar Jimin maar hij heeft niks gehoord. Ik weet niet of dat ik hem moet gelijk geven... Ben ik gebroken? Nee, dat kan niet. Of toch wel? Zou ik het Jimin zeggen? Nee, misschien lacht hij me uit of vindt hij me zwak... Ik zal sterk blijven, ik moet sterk blijven voor hem. Voor Jimin, voor mijn Jimin...
[omdat ze bleef zagen... XD, ze weet het wel zelf purple y'all! x]
