POV: Hoseok
Momenteel zit ik met Yoongi in de zetel, we zijn samen tv aan het kijken. Eigenlijk kijk ik tv en slaapt hij, ik lig rustig in zijn armen. Even kijk ik naar boven, naar zijn slapende gezichtje. Ik glimlach bij mezelf en besluit dat een beetje slaap geen kwaad kan doen. Ik leg me goed en sluit mijn ogen al, jammer genoeg duurt het niet lang omdat de bel gaat. Ik probeer uit Yoongi zijn grip te geraken maar hij versterkt die alleen als ik probeer te ontsnappen. 'Yoongi, de bel is gegaan.' Zeg ik en hij gromt en trekt me dichter tegen zich aan. 'Is dat niet waarvoor dat ding dient?' Vraagt hij met een hese stem. 'Ja, zo weten we dat we de deur moeten openen.' Zeg ik en weer gromt hij. Opnieuw gaat de deurbel. 'Yoongs, ik moet opendoen. Misschien is het Jimin wel, of misschien Y/N?' Stel ik in vraag en als hij Y/N hoort schrikt hij recht. 'Juist ja!' Roept hij, hij laat me los om zich daarna recht te zetten en zelf de deur te openen. Ik krabbel ook snel recht en loop achter hem aan. Ik zie hoe hij de deur opent en Luke verschijnt. 'Zijn jullie klaar?' Vraagt hij onmiddellijk, Yoongi en ik kijken even naar elkaar en knikken dan. We doen onze jassen snel aan en kijken afwachtend naar hem. 'Waar zijn de anderen?' Vraagt hij ons. 'Anderen? We zijn hier alleen.' Antwoord Yoongi. 'De twee jongste waren hier toch? Jungkook en Taehyung. Ik moest jullie vier hier komen halen.' Legt hij uit en ik frons. 'We hebben nog niks van die twee gehoord. Is alles in orde met hen?' Vraag ik bezorgd. 'Eerlijk, ik weet het helemaal niet meer. We gaan naar het ziekenhuis en zullen het daar eens bevragen. Y/N is wakker van de operatie. Buiten een paar kneuzingen, een infectie en een serieus trauma is ze in orde voor nu. Jimin mag nu ook naar huis, niet dat hij zal willen nu maar toch.' Legt hij verder uit als we naar de auto stappen. Luke rijdt en ik zit samen met Yoongi op de achterbank. 'Zijn ze gewond? Ik had moeten meegaan... Niet de twee jongste, ik heb ze in gevaar gebracht. Het is mijn schuld als ze gewond zijn.' Mompel ik en de tranen prikken in mijn ogen. Yoongs wikkelt zijn armen om me heen, mijn hoofd komt tegen zijn borstkas terecht en hij plaatst zijn kin er bovenop. 'Daar kan niemand iets aan doen, ok? Onthoud dat, alsjeblieft.' Fluistert hij naar me ik knik voorzichtig en ik hoor hem lachen. 'Lach nu maar eens, staat je veel beter.' Zegt hij en ik glimlach flauwtjes. 'Je komt in de buurt.' Lacht hij en nu lach ik ook een beetje.
POV: Jimin
Toen Maya bij ons kwam had ik al door dat er iets niet klopte, ik zei dat ik even ging bellen zodat ze me alleen zouden laten. In plaats van te bellen spurtte ik naar Y/N haar kamer om daar een leeg bed en een nerveuze Freya terug te vinden. In paniek riep ik tegen Freya, ze zei dat ze bij Minho was. Ik liep zo snel mogelijk naar zijn kamer en zag Y/N achteruit strompelen, nog voor ze de grond raakt vang ik haar op. Nu zou ik hem graag de nek omwringen maar ik moet eerst Y/N hier zien weg te krijgen. Ik ondersteun haar aan haar heup en stap met haar terug. Als we aangekomen zijn zorg ik dat ze terug neerligt op bed en sluit dan de deur. Freya is nergens meer te bekennen dus waarschijnlijk is ze naar de anderen gegaan om te vertellen wat er gebeurt is. 'Y/N...' Begin ik zachtjes. Ze zegt niks en barst in tranen uit. 'Hey... shhhshhhh.' Sus ik haar, ik zet me naast haar neer op het bed en neem haar in mijn armen. 'Ik, ik dacht e-echt dat ik het aankon om hem onder o-ogen te komen. Ik dacht d-dat ik sterk genoeg was.' Fluistert ze tussen snikken in. 'Je bent ook sterk genoeg, het is gewoon wat te vroeg om hem meteen te gaan confronteren.' Sus ik haar. Ze kruipt dichter tegen me aan en langzaam aan worden haar snikken stiller. Uiteindelijk wordt haar ademhaling regelmatiger en denk ik dat ze slaapt.
Na een tijdje wordt de deur geopend en staan ze er met zijn allen, buiten de twee maknæ's. 'Alles ok met haar?' Vraagt Luke bezorgd als hij dichter komt. 'Ze probeerde Minho te confronteren en dat liep niet af zoals ze gehoopt had.' Leg ik uit en hij knikt. 'Ze probeert er een punt achter te zetten. Doordat hij nu normaal zwak is en haar niet zou kunnen pijnigen dacht ze hem aan te kunnen, maar verbaal blijft hij even sterk. Ik weet dat het moeilijk kan zijn voor haar maar ze zal ons moeten uitleggen wat er gebeurt is. Ze moet een verklaring afleggen van alles, we hebben namen en daden nodig.' Zegt hij en ik zucht maar knik uiteindelijk dan toch. 'Luke, dat meisje waar ik over sprak. Minji. Wat is er met haar gebeurt?' Vraag ik hem. 'Ze heeft een getuigenis afgelegd, we hebben alle namen normaal. Aangezien ze gedwongen die dingen moest doen en niemand verwond of vermoord heeft, kan ze er zonder straf vanaf komen.' Legt hij uit, ik glimlach opgelucht. 'Goed, want zonder haar zou ik Y/N niet meer in mijn armen kunnen houden nu.' Glimlach ik. 'Jimin, je mag naar huis en je moet rusten. Je hebt je slaap nog steeds nodig.' Zegt Jin bemoederend. 'Btw: onze manager vindt het tijd om Y/N voor te stellen aan ARMY. Als jullie beiden beter zijn regelt hij een live om haar voor het eerst bekend te maken. Erna zou hij tijdens een komend concert een duet doen, misschien zelfs meerdere.' Vult Namjoon hem aan. Ik glimlach breed. 'Super, maar ik wil haar niet achterlaten. Wat als ze een nachtmerrie krijgt van al dit? Of wat als ze wakker wordt en paniekeert omdat ze ergens onbekend is?' Zeg ik en kijk hen aan. Luke zucht en lacht kort vooraleer hij zijn hand op mijn schouder legt. 'Ik blijf bij haar, ze is in orde. Ik laat haar niet alleen, en ik heb mijn wapen bij de hand nu.' Probeert hij me gerust te stellen. Ik zucht en geef maar toe, ik kruip voorzichtig uit het bed en kijk naar Jin. Dan pas realiseer ik me iets. 'Waar zijn Taehyung en Jungkook?' Vraag ik. 'We hebben nog niks van hun gehoord en hun gsm's staan nog steeds uit, we moesten ze afzetten zodat ze niet afgingen en ons veraden toen we Y/N weghaalden.' Legt Namjoon uit. 'Wel, contacteer dan het politie station! Of hier het ziekenhuis?! Doe iets.' Roep ik gefrustreerd. 'Jimin, rustig, straks maak je Y/N wakker. Ik zal nu bellen met heet politiestation, daarna zullen we hier bevragen.' Zegt Luke en ik knik. 'Goed, wij gaan nu naar huis zodat jij eindelijk in je eigen bed kan liggen en de rust kan nemen die je nodig hebt.' Zegt Jin. 'Ma-' hij onderbreekt me daar al. 'Niks te maren, we komen morgen terug maar nu, niet tegenspreken en hop naar de auto.' Zegt hij ik zucht dan maar en ga er niet meer op in. Met mijn hoofd naar beneden en Yoongi zijn arm om mijn schouder heen stappen we het ziekenhuis uit, de auto in, richting huis.
[duizend maal sorry dat ik niet ge-update heb! Het gaat allemaal wat moeizaam tegenwoordig... 😔 Hopelijk stel ik jullie niet teveel teleur...I♡U ]
