Bugün yine aynı rüyayı gördüm ama küçük bir farkla , bu kez krala karşı gerçeküstü enerji savuşturmalı anlamsız savaşımı verirken, dünyalar yakışıklısı bir genç adam bana tüm gücüyle destek oluyordu. Onunla gözgöze geldiğimde-Bu beni ilk gördüğün an mı?
Diye sırıttı ne dememi bekliyordu ki yıllardır
gördüğüm sabit rüyamı değiştirmesi yetmezmiş gibi yakışıklılığı beni oldukça afallatmıştı. Konuşmasına ciddi bir ses tonuyla devam etti ;-Bu gördüğün son kozmik rüya. Lütfen ben dahil kimseye güvenme. Ah benim küçük Venüs'üm renkler yolunu aydınlatsın . Şimdi koşmalısın!
Koşmak? Dev bir kaya parçasının bize doğru uçuyordu. İrkilerek uyandım. Benim küçük Venüs'üm bu kelimeyi babam evlenmeden önce sık sık duyardım. Sanırım bilinçaltım onu biraz özledi. Peki ya yakışıklı? Bilboardlardaki modelleri fazla inceliyor olmalıyım .Otobüs beklerken yapacak başka bişey aklıma gelmiyordu doğrusu. Eyvah okula geç kalmıştım..
Asıl şimdi koşmalıydım. Dağınık kitaplarım arasından notlarımı bulup çantama tıkıştırdım. Bisikletime atlayıp haliç tarafında hızla pedal çevirmeye başladım.
Bisiklete binmek bana Amsterdamdaki gençliğimden kalan küçük anıları hatırlatırdı . Büyükannemin yanına İstanbul'a taşındığımda yeşil saçlarımı yeni okulumda kabul görmediği için boyatmış suluboya renkli dövmelerimi kıyafetlerimin ardına saklamıştım .
Her zamanki yolculuklarımdan biri olacak zannederken içimi garip bir ürperti kapladı. Karşımda bir şekilde benden bahsettiklerini hissettiğim beş kişilik bir erkek grubu gördüm. Böyle tekinsiz tipleri heryerde tanırdım. Korku ,tehdit ve karmaşa yaratmak için varolmuşlardı sanki.
İçlerinden biri bana seslendi "Hey , dursana sana bişey soracağım? " Topuklarıma tüm gücümle yüklendim aralarından hızlı bir manevrayla geçmem gerekiyordu. "Neden yeşil renktesin? Bizimle eğlenmek ister misin? Şuna bak resmen parıldıyor."
İlgilenmediğimi belirtmek için kafamı salladım ve hızımı arttırdım. Kafalarının yerinde olmadığı çok belliydi ve küfürle peşimden koşmaya başladılar. Bir tanesi sırt çantamı kavradı onu hızlı bir tekmeyle yere serdim. Bu hareket bisikletimi biraz savurdu . Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı çarpıyordu .İki yanımda hızla koşmaya başladılar. Kalp atışlarım artık dayanılmayacak kadar göğsümü zorluyordu .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATLANTiS'İN KIZI
FantasyYa ruh eşiniz sizden başka bir yüzyılda doğmuşsa? Kader sizi nasıl bir araya getirirdi? Aşk onların kaderinden çok daha fazlası. ••• - Söyle artık kimsin sen? Yüzünü yüzüme yaklaştırırken sıcak soluğ...