Wojna nie rozstrzyga kto ma rację, lecz kto ma odejść

Rozdział 26 - Siła tkwi w sercu

Słońce chyliło się już ku zachodowi. Zimny wiatr bawił się włosami magów, którzy cierpliwie czekali na przyjście Ariany. Od odejścia Lucy minęły prawie 24 godziny. 24 godziny niepokoju i zmartwienia. Erza stała na wzgórzu patrząc czy blondynka aby nie wraca. Ale sama straciła nadzieję na to, że księżniczka wróci. Westchnęła i widząc, że elfka przyszła do jej towarzyszy podeszła do małej grupki.

- Nie widziałaś jej? - Erza podziwiała w Natsu to, że jeszcze wierzył w powrót dziewczyny. Szkarłatno-włosa​ pokiwała przecząco głową i przeniosła wzrok na Arianę.

- Udali się na północ. Ich trasa zawsze tak biegła. - objaśniła Ariana. - Jest tam przejście do innego świata. Jednak... żaden elf nie zapuszczał się tam. Istnieje legenda o potworze, który zamieszkuje tamte strony. - wzruszyła ramionami. - Blisko jest także wioska czarownic. Podejrzewam, że to właśnie tam się udali.

- Ktoś idzie! - krzyknął jeden ze zwiadowców. - To chyba kobieta. - obwieścił.

Serce Natsu przyspieszyło gwałtownie. Szybko pobiegł na wzgórze. I już z daleko rozpoznał te piękne, złote kosmyki. Nie zważając na nic zjechał z pagórka i popędził do kobiety. Po kilku sekundach Lucy była trzymana w ciepłym i mocnym uścisku. Przez moment jej ręce bezwładnie wisiały wzdłuż ciała. Po krótkiej chwili objęła maga ognia i wtuliła się w jego tors. Poczuła ciepło rozlewające się po jej ciele. To tego jej brakowało. Uśmiechnęła się ciągle wtulając się w chłopaka. Natsu drażnił jej szyję jego przyspieszonym, ciepłym oddechem.

- Lucy! - jęknął, a jego głos drżał. - Lucy.

- Tak wiem... Ja również.

-Lucy! - blondynka nadal wtulona w przyjaciela odwróciła głowę. - Tęskniłam!

Na dziewczynę rzuciły się wszystkie jej przyjaciółki. Natsu ledwo zdążył odskoczyć. Tuliły ją i ściskały za wszystkie czasy. Gray widząc purpurową twarz dziewczyny zaśmiał się cicho i odpuścił czułe powitanie.

- Lucy co się stało!? - Ariana zeszła z dziewczyny.

Blondynka spoważniała i zrzuciła z siebie gromadę. Wstała z pomocą Natsu i westchnęła ciężko.

- Fernando był sługą Styks. - wszyscy wydali jęk trwogi. - Miał zaprowadzić mnie do jej zamku. Zrobił jakieś dziwne abracadabra. - uśmiechnęła się przepraszająco. - Wybaczcie mi moje zachowanie. - spuściła wzrok i spojrzała na rękę, którą wciąż trzymał Natsu.

- Zamknij się głupia. Nie jesteśmy źli. - mruknął Gray.

- Narazie, po prostu odpocznijmy. - uśmiechnęła się do przyjaciółki Erza. - Zgaduję, że jesteś zmęczona przejściem tak długiej drogi.

Lucy podziękowała rycerzowi. Jednak nie minęła nawet chwila, gdy Ariana podeszła pełna niepokoju do blondynki.

- Lucy, czy nie widziałaś może, księgi? - spytała z nadzieją. Serce dudniło elfce w piersi.

Czemu się tak boi?

Zadała sobie w myślach pytanie blondynka, która widziała grymas zmartwienia na twarzy Ariany. Powoli, starając się by nikt nie zobaczył jej prawie nagiego ciała wyciągnęła z pod płaszcza grubą, starą księgę. Elf niemal rzucił się na nią.

- Co to jest za księga Ariano? - spytała ozięble Wendy.

Juvia nie była zaskoczona chłodnym tonem przyjaciółki. Podzieliła się z nią jej przemyśleniami dotyczącymi elfów i jeźdźca.

- To? Em... Księga z legendami, już mówiłam. - jęknęła siląc się na normalny ton.

Magini wiatru to nie przekonało, chciała zadać pytanie, ale przerwał jej Natsu.